Roman Reszetyło

Roman Reszetyło
Kraj działaniaPolska
Data i miejsce urodzenia1 grudnia 1880
Uhnów
Data i miejsce śmierci5 października 1952
Kazaczynskoje
Wyznaniekatolicyzm
Kościółgreckokatolicki
Prezbiterat1907
Faksymile

Roman Reszetyło, ukr. Роман Решетило (ur. 1 grudnia 1880 w Uhnowie, zm. 5 października 1952 w Kazaczynskim) – duchowny greckokatolicki, doktor teologii, szambelan papieski.

Życiorys

Urodził się 1 grudnia 1880 w Uhnowie[1][2][3][4]. Kształcił się w Greckokatolickim Seminarium Duchownym we Lwowie oraz w Greckokatolickim Seminiarium Duchownym w Przemyślu[1]. Otrzymał święcenia kapłańskie w 1907 z rąk bp. Kostiantyna Czechowycza[1][3][4]. Następnie od 1907 do 1911 studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, ukończył studia teologiczne, 8 lipca (27 sierpnia) 1908 uzyskał tytuł doktora teologii na podstawie pracy pt. Jus successionis hereditariae vindicetur et exponatur[4][2][1][5]. Został duchownym eparchii przemyskiej[3]. Od 1912 do 1914 był wikariuszem parafii Ulhówek i dziekanem uczniwskim[2][4]. Z funkcji kooperatora w Peleżu 10 października 1915 został mianowany zastępcą nauczyciela religii greckokatolickiej w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[6] i pozostawał tam w tym charakterze podczas I wojny światowej w latach szkolnych 1917/1918, 1918/1919, 1919/1920 aż do czasu obsadzenia stałej posady katechety gr.kat. w tym zakładzie[7], po czym 27 stycznia 1920 został mianowany rzeczywistym nauczycielem w Sanoku i pracował tam do 1 marca 1922[8][9][2][3][4].

Następnie pracował jako kapłan w parafii Potylicz, gdzie od 1921 do 1922 był administratorem, a od 1922 do 1927 proboszczem oraz dziekanem rawskim[3][4][1]. Od 1922 do 1939 posługiwał w Przemyślu działając na polu naukowym i dydaktycznym[2]. Po rezygnacji z posady katechety w sanockim gimnazjum na początku objął wykłady w Greckokatolickim Seminarium Duchownym w Przemyślu[10], gdzie był kierownikiem duchowym, prorektorem i profesorem (wykładał język hebrajski)[4][1]. Poza tym pełnił funkcję kanclerza Kurii Eparchialnej, doradcy i asystenta konsystorza biskupiego, sędziego prosynodalnego, obrońcy węzła małżeńskiego, przewodniczącego sekcji pomocy cerkwiom towarzystwa „Eparchalna Pomicz”[2][3]. Uzyskał tytuły prałata, tajnego szambelana papieskiego, prepozyta katedry eparchialnej przemyskiej[3][2][4]. Po zakończeniu II wojny światowej w marcu 1946 został wikariuszem generalnym eparchii przemyskiej[1].

26 czerwca[2] 1946 został aresztowany przez jednostkę UB i przekazany do NKWD (wówczas zostali także aresztowani abp Jozafat Kocyłowski, bp Grzegorz Łakota ks. dr Iwan Kuzycz, ks. Mikołaj Hrycelak, ks. Bazyli Kozłowski)[3][2][11][12][13]). Następnego dnia został wywieziony z Przemyśla i deportowany na obszar Ukraińskiej SRR[14][1]. Zamieszkiwał we wsi Kotelnyky (Котельники) pod Lwowem[1]. W 1946 został aresztowany i był osadzony w więzieniu przy Łąckiego we Lwowie i więzieniu Łukjaniwśkim w Kijowie[3][4][1]. W 1947 został skazany na karę cztery lata obozu pracy i trzy lata pozbawienia praw obywatelskich bez konfiskaty mienia, którego nie posiadał[1]. Został wywieziony na Syberię[3]. Odbywał karę w miejscowości Kazaczynskoje (Kraj Krasnojarski), gdzie zmarł 5 października 1952, tam też został pochowany[4][3][1].

Został symbolicznie upamiętniony inskrypcją na grobowcu kanoników greckokatolickim na cmentarzu przy ul. Juliusza Słowackiego w Przemyślu[2].

Zobacz też

  • cerkiew greckokatolicka w Polsce w latach 1945–1989

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Прокуратура реабілітувала п’ятьох репресованих радянською владою ієрархів УГКЦ. Роман Решетило (ukr.). ugcc.ua. [dostęp 2017-04-04].
  2. ↑ a b c d e f g h i j Mychałjo Kozak, Stepan Hrynczyszyn: Список священиків, які були вбиті, закатовані або померли з голоду в сибірських таборах. Роман Решетило (ukr.). vox-populi.com.ua, 2012-11-02. [dostęp 2017-04-04].
  3. ↑ a b c d e f g h i j k Roman Reszetyło. swzygmunt.knc.pl. [dostęp 2017-04-04].
  4. ↑ a b c d e f g h i j Igor Hałagida. Deportacje greckokatolickich biskupów przemyskich do USRR w 1945 i 1946 roku. Nowe dokumenty. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 2, s. 313, 2008. 
  5. ↑ Stanisław Piech. Księża diecezji polskich – doktorzy teologii Uniwersytetu Wiedeńskiego w okresie niewoli narodowej. „Saeculum Christianum”. 12/2, s. 115, 2005. 
  6. ↑ XXXIV. Sprawozdanie Dyrekcyi c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1915/16. Sanok: 1916, s. 9, 11, 50.
  7. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 13, 14, 24, 36.
  8. ↑ XXXV. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum w Sanoku za rok szkolny 1920/1921 wraz z dodatkiem za lata: 1917, 1918, 1919 i 1920. Sanok: 1921, s. 38, 46.
  9. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 2.
  10. ↑ XXXVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofji w Sanoku za rok szkolny 1921/1922. Sanok: 1922, s. 4.
  11. ↑ Zbigniew Wojewoda, Zarys historii Kościoła greckokatolickiego w Polsce w latach 1944-1989, Kraków: Nomos, 1994, s. 30, ISBN 83-85527-20-6, OCLC 749862384.
  12. ↑ Mariusz Ryńca: Administracja Apostolska Łemkowszczyzny. lemko.org. [dostęp 2017-04-04].
  13. ↑ Igor Hałagida. Deportacje greckokatolickich biskupów przemyskich do USRR w 1945 i 1946 roku. Nowe dokumenty. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 294, 2008. 
  14. ↑ Igor Hałagida. Deportacje greckokatolickich biskupów przemyskich do USRR w 1945 i 1946 roku. Nowe dokumenty. „Pamięć i Sprawiedliwość”. 2, s. 312-313, 2008. 

Media użyte na tej stronie

Signature of Roman Reszetyło (1916-17).jpg
Podpis ks. Romana Reszetyły.