Roman Sandecki

Roman Sandecki
porucznik rezerwy piechoty porucznik rezerwy piechoty
Data i miejsce urodzenia25 lutego 1896
Żółkiew
Data śmierci?
Przebieg służby
Siły zbrojneWappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png C. K. Obrona Krajowa
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
JednostkiPułk Strzelców Nr 18,
70 Pułk Piechoty,
40 Pułk Piechoty Dzieci Lwowskich
Stanowiskakomendant plutonu
Główne wojny i bitwyI wojna światowa
Późniejsza pracanauczyciel

Roman Sandecki (ur. 25 lutego 1896 w Żółkwi, zm. ?) – porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, nauczyciel, inspektor szkolny.

Życiorys

Urodził się 25 lutego 1896 w Żółkwi[1][2]. Był synem Kazimierza i Marii[1].

Podczas I wojny światowej w rezerwie piechoty C. K. Obrony Krajowej został mianowany podporucznikiem z dniem 1 sierpnia 1916[3]. Do 1918 posiadał przydział do pułku strzelców nr 18[4].

Po zakończeniu wojny i odzyskaniu przez Polskę niepodległości dekretem Wodza Naczelnego Józefa Piłsudskiego z 19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 sierpnia 1916[5] i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera został mianowany komendantem plutonu kompanii powiatu sanockiego od 1 listopada 1918[6][7]. Później został awansowany na stopień porucznika rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8][9]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 70 pułku piechoty w Jarocinie[10][11]. W 1934 był porucznikiem rezerwy 40 pułku piechoty we Lwowie i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[12].

15 kwietnia 1915 podjął pracę w szkolnictwie[2]. W latach 20. i na początku 30. był nauczycielem powszechnej w 7-klasowej Szkole Męskiej im. Króla Władysława Jagiełły w Sanoku (działającej w budynku późniejszego II Liceum Ogólnokształcącego)[2][13][14]. 28 czerwca 1924 w Sanoku poślubił Joannę Górka (ur. 1899)[1]. W roku szkolnym 1924/1925 ukończył Wyższy Kurs Nauczycielski we Lwowie w zakresie języka polskiego i języka ruskiego[13]. W 1932 zasiadał w działającej w Krośnie państwowej komisji egzaminacyjnej dla nauczycieli szkół powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim[15]. Ze stanowiska nauczyciela publicznej Szkoły Powszechnej im. Króla Władysława Jagiełły w Sanoku w drugiej połowie 1933 został mianowany zastępcą inspektora szkolnego na obwód szkolny tarnopolski[16].

Pracując w Trembowli w randze inspektora w listopadzie 1936 został zastępcą prezesa zarządu powiatu Związku Strzeleckiego[17][18] i członkiem wydziału wykonawczego Obywatelskiego Powiatowego Komitetu zimowej pomocy dla bezrobotnych[19]. Ze stanowiska podinspektora szkolnego i p.o. inspektora szkolnego w Trembowli 8 czerwca 1938 został mianowany inspektorem szkolnym na okręg szkolny krośnieński z siedzibą w Krośnie od 1 lipca 1938[20][21]. Był I wiceprzewodniczącym ukonstytuowanego 23 listopada 1937 Powiatowego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży w Krośnie[22]. Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej pozostawał inspektorem szkolnym w Krośnie[23]. Po nadejściu frontu wschodniego w drugiej połowie 1944 został obwodowym inspektorem szkolnictwa w Sanoku i pełnił to stanowisko przez kilka miesięcy[24][25].

Przypisy

  1. ↑ a b c Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 160 (poz. 34).
  2. ↑ a b c Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 65.
  3. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 134.
  4. ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 285.
  5. ↑ Dekret Naczelnego Wodza Wojsk Polskich o przyjęciu do W.P. oficerów z b. armii austro-węgierskiej (838). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 647, Nr 26 z 8 marca 1919. 
  6. ↑ Rozkaz Naczelnego Dowództwa Wojsk Polskich o przydziale oficerów (841). „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, s. 654, Nr 26 z 8 marca 1919. 
  7. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: 1922, s. 101.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 525.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 464.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 326.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 289.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 23, 488.
  13. ↑ a b Wykaz imienny nauczycieli szkół powszechnych z okręgu szkolnego lwowskiego. „Dziennik Urzędowy Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 182, Nr 4 z 20 kwietnia 1926. 
  14. ↑ Edward Zając, Oświata i szkolnictwo. Życie kulturalne. Szkolnictwo podstawowe i średnie. Nauczycielski ruch związkowy, Pomiędzy wojnami światowymi 1918-1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 568.
  15. ↑ Komisje Egzaminacyjne dla Nauczycieli Publicznych Szkół Powszechnych w Okręgu Szkolnym Lwowskim. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 162, Nr 3 z 25 marca 1932. 
  16. ↑ Ruch służbowy. Zmarli. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 519, Nr 12 z 25 października 1933. 
  17. ↑ Z powiatu trembowelskiego. Zmiana zarządu powiatu ZS. „Wschód”, s. 11, Nr 29 z 10 listopada 1936. 
  18. ↑ Zjazd działaczy strzeleckich w Trembowli. „Wschód”, s. 7, Nr 30 z 20 listopada 1936. 
  19. ↑ Z powiatu trembowelskiego. Zimowa pomoc w Trembowli. „Wschód”, s. 11, Nr 29 z 10 listopada 1936. 
  20. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 6, s. 243, 20 czerwca 1938. 
  21. ↑ Ruch służbowy. Inspektoraty. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 328, Nr 7-8 z 31 sierpnia 1938. 
  22. ↑ Sprawozdanie z działalności Wojewódzkiego Komitetu Pomocy Dzieciom i Młodzieży za czas od 1 września 1937 do 31 sierpnia 1938 r.. Lwów: 1938, s. 51-52.
  23. ↑ Relacja Bolesława Decowskiego. W powołaniu na nią: Krystyna Chowaniec, W latach powojennych, Oświata i szkolnictwo, Trudne lata powojenne. Inspektorzy szkolni, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 858.
  24. ↑ Zofia Bandurka. Współczesne zdobycze oświatowo-kulturalne Sanocczyczny na tle stosunków oświatowych w dobie rozbiorów i w okresie międzywojennym. „Rocznik Sanocki”. I, s. 326, 1963. 
  25. ↑ Krystyna Chowaniec, W latach powojennych, Oświata i szkolnictwo, Trudne lata powojenne. Inspektorzy szkolni, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 858.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.

It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.

After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).