Roman Staniewski

Roman Staniewski

Stanisław Kwiatkowski

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	7 października 1923 Warszawa
Data i miejsce śmierci	8 stycznia 2021 Pułtusk
Przebieg służby
Lata służby	1939–1945
Siły zbrojne	Armia Krajowa
Jednostki	Zgrupowanie „Radosław” batalion Miotła batalion Czata 49 Batalion „Stefan”
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa powstanie warszawskie
Odznaczenia

Roman Staniewski, ps. „Stanisław Kwiatkowski”, (ur. 7 października 1923 w Warszawie, zm. 8 stycznia 2021^[1] w Pułtusku^[2]) – polski geodeta, żołnierz Armii Krajowej, powstaniec warszawski. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Warszawie, jako syn Józefa i Zofii^[3].

Po wybuchu II wojny światowej, w walce^[4]. W latach 1939-1944 był żołnierzem I patrolu dywersyjnego (Ursus) Oddziału Dyspozycyjnego "Anatol" w Związku Odwetu, organizacji sabotażowo-dywersyjnej Związku Walki Zbrojnej^[4]. Następnie działał w Kedywie Komendy Głównej Armii Krajowej, będąc uczestnikiem szeregu akcji bojowych i dywersyjnych^[4].

Wziął udział w powstaniu warszawskim, podczas którego przeszedł szlak bojowy Wola – Stare Miasto – kanały – Śródmieście Północ – Śródmieście Południe – Górny Czerniaków – Śródmieście Południe^[3]. Wiosną 1944 wszedł w skład batalionu "Miotła" zgrupowania "Radosław". Batalion podczas walk powstańczych wsławił się m.in. opanowaniem budynku Polskiego Monopolu Tytoniowego przy ulicy Pawiej, odblokowując w ten sposób atakowaną przez Niemców Komendę Główną AK, brał również udział w zdobyciu dwóch niemieckich czołgów typu Pantera oraz walkach w obronie cmentarzy wolskich i ulicy Okopowej^[5]. Batalion poniósł rozległe straty podczas walk na Stawki, tracąc wielu żołnierzy i kadrę dowódczą^[5]. Po rozwiązaniu "Miotły" walczył w batalionie "Czata 49" (pluton "Torpedy"), w Śródmieściu Południowym na odcinku "Sarna", pododcinek (batalion) "Stefan" – kompania "Szczerby" (dawna "Miotła")^[4]. Ranny w powstaniu, 15 września 1944 – postrzał podudzia^[4]. Za udział w walkach odznaczony Krzyżem Walecznych^[3]. Następnie awansowany do stopnia plutonowego podchorążego^[3].

Po upadku powstania wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną^[3]. Następnie ponownie działał w konspiracji, walczył w odtwarzanych strukturach Kedywu AK, w plutonie por. Kazimierza Jackowskiego ''Torpedy''^[3]. 17 września 1945 uzyskał zwolnienie z plutonu i ewakuował się do Płocka, gdzie zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym im. Marszałka Stanisława Małachowskiego, tzw. ''Małachowiance''^[4].

W 1989 został odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy^[6].

Był inżynierem geodetą, absolwentem Politechniki Warszawskiej^[7]. Do emerytury pracował w Głównym Urzędzie Pomiarów Kraju i w Państwowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym, gdzie zajmował się głównie pracami terenowymi^[3]. Pracował także w Czechosłowacji oraz w Libii, do 1994 r^[3].

Był kustoszem pamięci o batalionie Miotła^[5] i jednym ze współautorów książki ''Pamięć o Batalionie AK Miotła'' wydanej w 2000 roku, nakładem Społecznego Komitetu Opieki nad Grobami Żołnierzy AK batalionu ''Miotła''^[8].

Zmarł 8 stycznia 2021 w wieku 97 lat^[9]. 18 stycznia 2021 przy asyście wojskowej został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie^[10].

Odznaczenia^[11]

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1989)
• Krzyż Walecznych (1944)
• Medal Wojska
• Krzyż Armii Krajowej
• Warszawski Krzyż Powstańczy
• Medal pamiątkowy z okazji 70. rocznicy Powstania Warszawskiego

Publikacje

• Pamięć o Batalionie AK Miotła: 2000 (wraz z Antonim Olszewskim i Janem Romańczykiem)

Przypisy

Bibliografia

• Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego
• "Pamięć o Batalionie MIOTŁA" – Antoni Olszewski, Jan Romańczyk, Roman Staniewski
• http://literatura44.blogspot.com/2007/09/pami-o-batalionie-armii-krajowej-miota.html