Roman Wieruszewski
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 kwietnia 1947 |
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawa człowieka, prawo administracyjne, prawo konstytucyjne, prawo międzynarodowe | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1973 – politologia |
| Habilitacja | 1984 – prawo |
| Profesura | 23 grudnia 2010 |
| Profesor zwyczajny | |
| Instytut | Instytut Nauk Prawnych PAN |
Roman Wieruszewski (ur. 9 kwietnia 1947 w Gliwicach) – polski prawnik i politolog, profesor nauk prawnych specjalizujący się w prawach człowieka, nauczyciel akademicki, były członek Komitetu Praw Człowieka ONZ i jego wiceprzewodniczący.
Życiorys
W 1969 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W 1973 na tej samej uczelni uzyskał stopień naukowy doktora w zakresie politologii. Habilitował się w 1984 w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk[1]. Postanowieniem z 23 grudnia 2010 otrzymał tytuł profesora nauk prawnych[2].
W latach 1969–1973 pracował jako nauczyciel akademicki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. W 1975 został pracownikiem naukowym Instytutu Nauk Prawnych PAN[1]. W 1988 jako stypendysta Fundacji im. Aleksandra von Humboldta przebywał na stażu naukowym na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium[3]. Prowadził wykłady na tej uczelni, a także na uniwersytetach m.in. w Bochum i Moguncji[1]. Został docentem w INP PAN, profesorem nadzwyczajnym i kierownikiem Katedry Praw Człowieka i Prawa Europejskiego Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej, a później kierownikiem Katedry Prawa Konstytucyjnego i Praw Człowieka w Europejskiej Wyższej Szkole Prawa i Administracji. Był też wykładowcą i profesorem na kilku innych uczelniach niepublicznych[2].
Od drugiej połowy lat 80. zajmuje się zagadnieniami związanymi z prawami człowieka. Był m.in. współpracownikiem Tadeusza Mazowieckiego, gdy ten w latach 1992–1995 pełnił funkcję specjalnego wysłannika ONZ w Bośni i Hercegowinie. Od 1996 do 1998 Roman Wieruszewski stał na czele misji Wysokiego Komisarza Narodów Zjednoczonych do spraw Praw Człowieka z siedzibą w Sarajewie. W latach 1998–2000 i 2003–2006 zasiadał w Komitecie Praw Człowieka ONZ, w tym jako jego wiceprzewodniczący w okresie 2003–2004. Został też m.in. kierownikiem Poznańskiego Centrum Praw Człowieka, ekspertem ds. praw człowieka OBWE, członkiem redakcji „Studiów Prawniczych”[4], Komitetu Bioetyki PAN[2], rady programowej Fundacji „Panoptykon”, rady programowej Programu Spraw Precedensowych. W 2017 został członkiem rady programowej Archiwum im. Wiktora Osiatyńskiego[5].
Jest autorem, współautorem i redaktorem licznych publikacji naukowych poświęconych prawom człowieka i zajmującym się nimi instytucjom międzynarodowym[4]. Współzałożyciel Polskiego Towarzystwa Prawa Konstytucyjnego[6].
W 2017 wydano na jego cześć publikację pt. O prawach człowieka. Księga jubileuszowa Profesora Romana Wieruszewskiego[7].
Wybrane publikacje
- Podstawowe obowiązki obywateli PRL, Ossolineum, Wrocław 1984.
- Prawa człowieka. Model prawny (redaktor i współautor), Ossolineum, Wrocław 1991.
- System ochrony praw człowieka (współautor), Zakamycze, Kraków 2003.
- Prawne granice wolności sumienia i wyznania'' (redaktor i współautor), Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2012.
Przypisy
- ↑ a b c Elections of the Human Rights Committee: 1998-06-18. unhchr.ch. [dostęp 2012-04-19]. (ang.).
- ↑ a b c Prof. dr hab. Roman Wieruszewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-04-19].
- ↑ Humboldtczycy profesorami. humboldt.org.pl, 31 stycznia 2011. [dostęp 2012-04-19].
- ↑ a b Prof. dr hab. Roman Wieruszewski. phrc.pl. [dostęp 2012-04-19].
- ↑ Prof. Mirosław Wyrzykowski: Pozakonstytucyjna zmiana ustroju staje się faktem. O tym trzeba debatować, panie Prezydencie. oko.press, 26 sierpnia 2017. [dostęp 2017-08-31].
- ↑ Polskie Towarzystwo Prawa Konstytucyjnego. mojepanstwo.pl. [dostęp 2018-08-26].
- ↑ Katarzyna Sękowska-Kozłowska, Aleksandra Gliszczyńska-Grabias, Grażyna Baranowska, Anna Hernandez-Połczyńska (red. nauk.), O prawach człowieka. Księga jubileuszowa Profesora Romana Wieruszewskiego, Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2017, ISBN 978-83-8107-690-6.