Romana Bobrowska

Gosia Bobrowska, właśc. Romana Jastrzębiec-Bobrowska, z domu Kysiak, primo voto Belczyk

(ur. 28 lutego 1933 we Lwowie^[1], zm. 6 października 2009 w Krakowie) – polska reżyserka radiowa, związana z Polskim Radiem.

Ukończyła Studium Nauk Społecznych 1964/1966 na wydziale Filozoficznym, tytuł magistra filologii polskiej uzyskała w 1977 r. w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie.

Od 1952 do 2001 roku pracowała w Rozgłośni Krakowskiej Polskiego Radia i Radiu Kraków.

Romana Bobrowska była reżyserką radiową, twórczynią wielu wybitnych słuchowisk i teatrów radiowych, autorką setek adaptacji utworów prozatorskich, wybitnych dzieł autorów polskich i zagranicznych.

W archiwum Radia Kraków znajdują się zarejestrowane powieści, proza poetycka, poezja i utwory dramatyczne, które adaptowała na radiową antenę. Wśród nich:

Kilkaset słuchowisk, m. in.

Ocalenie Joshepa Conrada, 1970

Z biegiem lat, z biegiem dni, autorzy utworu literackiego: Joanna Olczak-Ronikier, Gabriela Zapolska, Jan August Kisielewski, Maria Dąbrowska, Andrzej Strug, 1978

Brat naszego Boga Karola Wojtyły, 1983 (adaptacja i reżyseria: Krystyna Skuszanka, współpraca radiowa: Romana Bobrowska)

Książę Niezłomny wg Gustawa Herlinga-Grudzińskiego, 1991

Niobe według poematu Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego, 1997

Kto z państwa popełnił ludobójstwo wg Wojciecha Albińskiego, 2006

Słuchowiska dla dzieci, m.in.

Kot w butach wg bajki Braci Grimm, 1993

Królowa Śniegu wg J. Ch. Andersena, 1998

Powieści w wydaniu dźwiękowym, m.in:

Katedra Marii Panny w Paryżu Wiktora Hugo, 1981

Katar Stanisława Lema, 1978

Dżuma Josepha Conrada, 1984

Brühl Józefa Ignacego Kraszewskiego, 1984

Legenda Tatr Kazimierza Przerwy Tetmajera, 1989

Powieści – adaptacje, m. in.

Nie od razu Kraków zbudowano wg Karola Estreichera, 1984

Quo vadis Henryka Sienkiewicza, 1987

Jezus z Nazaretu Romana Brandstaettera, 1991

Niecodziennik księdza Jana Twardowskiego, 1991

Pierścień z papieru wg Zygmunta Haupta, 1991

Niewiarygodne przygody Marka Piegusa Edmunda Niziurskiego, 1994

Szatan z siódmej klasy Kornela Makuszyńskiego, 1995

Don Kichote Alonso Fernandez de Avellaneda, 1997

Filozofia po góralsku ks. Józefa Tischnera, 1997

Pożegnanie jesieni Stanisława Ignacego Witkiewicza, 1999

Ogniem i mieczem Henryka Sienkiewicza, 1999

W pustyni i w puszczy Henryka Sienkiewicza, 2001

W reżyserowanych przez nią produkcjach radiowych występowali najlepsi aktorzy, m. in. Teresa Budzisz-Krzyżanowska, Anna Polony, Anna Dymna, Dorota Segda, Anna Radwan, Halina Gryglaszewska, Krzysztof Globisz, Jerzy Trela, Jerzy Radziwiłowicz, Jerzy Stuhr, Jan Peszek, Jan Nowicki, Jerzy Bińczycki, Aleksander Bednarz.

Romana Bobrowska prowadziła również zajęcia w krakowskiej PWST z przedmiotu „praca z mikrofonem”. Pracowała ze studentami w latach 1969-2009 (z przerwami).

Z wykształcenia filolog i polonistka. Całe swoje życie zawodowe związała z pracą dla Radia Kraków. Pracę tę rozpoczęła w 1952 roku, kiedy po wygranym konkursie w dziale informacyjno-publicystycznym, następnie w dziale literackim jako realizator, a potem reżyser reżyserowała słuchowiska radiowe według dzieł literackich takich autorów, jak: Stanisław Wyspiański, Joseph Conrad, Karol Hubert Rostworowski, słuchowiska poetyckie takich poetów, jak: Wisława Szymborska, Bolesław Leśmian, Konstanty Ildefons Gałczyński i Zbigniew Herbert.

Grób Michała i Romany Bobrowskich na Cmentarzu Rakowickim

Nagrody i wyróżnienia

• Złoty Mikrofon
• Nagroda Miasta Krakowa (1984)
• Nagroda za adaptację scenariusza za słuchowisko Szach-Mat Tomasza Stokowskiego na IV Krajowym Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TVP „Dwa Teatry - Sopot 2004”
• Rekomendacja na Festiwalach „Dwa Teatry” w Sopocie w latach 2005 i 2006 dla słuchowisk „Chrystus z Löbetal” Leszka Wołosiuka i „Mojry” według Marka Sobola

Została pochowana w Alei Zasłużonych krakowskiego Cmentarza Rakowickiego.

Bibliografia

• Nie żyje Romana Bobrowska. mmkrakow.pl, 2009-10-06. [dostęp 2014-01-06]. (pol.).

Przypisy