Romana Orlikowska-Wrońska

Romana Antonina Orlikowska-Wrońska (ur. 16 grudnia 1942) – polska prawnik, adwokat, obrońca w procesach politycznych w okresie PRL, od 2011 do 2015 sędzia Trybunału Stanu.

Życiorys

W 1965 ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim. W 1972 zdała egzamin sędziowski, a w 1975 egzamin adwokacki. Od tego czasu praktykuje w zawodzie adwokata w ramach zespołu adwokackiego i następnie kancelarii adwokackiej w Sopocie.

Od 1980 do 1981 była prawnikiem w Biurze Interwencji przy Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracowała z Komitetem Prymasowskim. Do 1989 była obrońcą w około czterdziestu procesach politycznych. Od 1989 związana z polską strukturą Amnesty International, brała udział w organizowaniu i rejestracji krajowego oddziału AI[1]. W późniejszych latach jako adwokat występowała przed Europejskim Trybunałem Praw Człowieka, reprezentując rodziny ofiar katastrofy promu Jan Heweliusz. Została też obrońcą prezydenta Sopotu Jacka Karnowskiego[2].

17 listopada 2011 Sejm VII kadencji wybrał ją na sędziego Trybunału Stanu. Rekomendującym klubem była Platforma Obywatelska.

W 2011 została odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[3][4].

Przypisy

  1. ↑ Historia ruchu w Polsce. ai50.pl. [dostęp 2011-11-17].
  2. ↑ Karnowski pozostanie na wolności. wprost.pl, 29 stycznia 2009. [dostęp 2011-11-17].
  3. ↑ M.P. z 2012 r. poz. 394
  4. ↑ Odznaczenia dla działaczy opozycji z lat 80.. prezydent.pl, 13 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-13].

Bibliografia

  • Druk sejmowy nr 6 z biogramami kandydatów do Trybunału Stanu z 16 listopada 2011. [dostęp 2011-11-17].