Romano Bonaventura
| ||
| Kardynał biskup | ||
| Miejsce urodzenia | Rzym | |
| Data śmierci | 20 lutego 1243 | |
| Legat papieski we Francji | ||
| Okres sprawowania | 1225–1227, 1228–1230 | |
| Prior episcoporum ac omnium cardinalium | ||
| Okres sprawowania | 1 maja 1240–20 lutego 1243 | |
| Wyznanie | Rzymskokatolickie | |
| Diakonat | 5 marca 1216 | |
| Prezbiterat | 1235 | |
| Nominacja biskupia | 1231 | |
| Sakra biskupia | 1235 | |
| Kreacja kardynalska | 5 marca 1216 Innocenty III | |
| Kościół tytularny | S. Angelo (5 marca 1216) Biskup Porto e S. Rufina (1235) | |
Romano Bonaventura (zm. 20 lutego 1243) — włoski kardynał.
Życiorys
Nominację kardynalską (z tytułem diakona S. Angelo in Pescheria) uzyskał od papieża Innocentego III na początku 1216 roku. Uczestniczył w papieskiej elekcji 1216. Służył jako legat papieski we Francji, gdzie uczestniczył w synodach w Bourges, Paryżu i Tuluzie i wprowadził ustawodawstwo antyheretyckie. Był także gubernatorem Kampanii i Spoleto oraz wikariuszem Rzymu. W 1231 roku został wybrany biskupem suburbikarnej diecezji Porto, jednak sakrę biskupią przyjął prawdopodobnie dopiero w 1235 roku, gdyż w bulli papieskiej datownej na 3 stycznia 1235 wciąż występuje jako diakon S. Angelo. Był zwolennikiem bezkompromisowej polityki Grzegorza IX wobec cesarza Fryderyka II. Uczestniczył w papieskiej elekcji 1241; był na niej wysuwany jako kandydat na papieża. Zmarł w trakcie sediswakancji po śmierci Celestyna IV.