Romuald Żurowski

Romuald Żurowski
	; Około 1870 r.
Rodzina	Żurowscy
Data urodzenia	7 lutego 1814
Data i miejsce śmierci	17 października 1883 ; Bochnia
Ojciec	Stanisław Andrzej z Żurawiczek Żurowski (1771-)
Matka	Katarzyna Kornelia Niesiołowska herbu Nałęcz
Żona	Józefa Grabowska (ok. 1810-) herbu Jastrzębiec
Dzieci	Bolesław (1837-); Paulina (1838- ); Stanisław (1840-1906); Bronisława (1842-1926); Kazimierz (1843-)
	Odznaczenia
	Honorowy obywatel miasta Bochnia.

Romuald Seweryn Tadeusz Ferdynand Żurowski herbu Leliwa (ur. 7 lutego 1814, zm. 17 października 1883) – szlachcic, ziemianin, uczestnik Powstania Listopadowego 1831 r., Wiosny Ludów na Węgrzech 1848, zamachu stanu na Węgrzech 1850-1852, Powstania Styczniowego 1863 r.

Życiorys

Urodził się 7 lutego 1814r. w Dźwiniaczu Górnym. Był synem Stanisława Andrzeja z Żurawiczek Żurowskiego i Katarzyny Kornelii Niesiołowskiej herbu Nałęcz. Brał udział w Powstaniu Listopadowym w 1831 r. W 1846 r. podczas Rzezi galicyjskiej zastrzelił chłopa i udał się na wygnanie na Węgry, gdzie się ukrywał. W efekcie stracił majątek Bóbrkę^[a]^[1]. Wrócił do Galicji w 1848 r. Jednak "życie awanturnicze lepiej mu smakowało jak gospodarstwo i opuścił żonę (starszą wprawdzie od siebie, ale nader zacną i poczciwą kobietę) i dzieci i otrzymał posadę w biurze naczelnika węgierskiego Ludwika Koszuta"^[2]. Po nieudanej rewolucji na Węgrzech, ukrywał się przez 3 lata. W końcu został złapany i w 1852 r. i odesłany do Lwowa^[3]. W powstaniu styczniowym 1863 r. uczestniczył z trzema synami Bolesławem, Stanisławem i Kazimierzem. Po powstaniu osiedlił się w Bochni, gdzie jego najstarszy syn Bolesław był ajentem Towarzystwa Ubezpieczeń „Florianka”^[4]. Jest pochowany na cmentarzu komunalnym w Bochni przy ul. Orackiej, razem z synem Bolesławem.

Duch czasu

W Bóbrce panował duch bardzo egzaltowany i rewolucyjny. ... Sam gospodarz był wzorem patriotyzmu^[b]^[5].

Stanisław Andrzej Grabowski ok. 1800 r.

Życie Prywatne

Ożenił się z Józefą Grabowską herbu Jastrzębiec, która wniosła w wianie majątek Bóbrkę w Sanockim. Mieli pięcioro dzieci: Bolesław Stanisław Ezechiel (1837-), Paulina Maria Magdalena (1838-), Stanisław August Dominik (1840-1906), Bronisława Maria (1842-1926), Kazimierz Wincenty (1843-zm. młodo). Ojciec Józefy, Stanisław Andrzej Grabowski (ur. 21 listopada 1771 r.) był oficerem napoleońskim. Ożenił się z Katarzyną Kornelią Gawin-Niesiołowską herbu Nałęcz około 1810 r.^[6]

Odznaczenia

Honorowy obywatel miasta Bochnia.^[7]

Uwagi

↑ "W naszej rodzinnej wiosce, Bóbrce, były też bardzo napięte stosunki... Dziadek mój co było droższego wysłał wraz z dziećmi na Węgry, a sam został z najmłodszą córką, Bronisławą, w Bóbrce. Był jednak stale w pogotowiu i gotowy do wyjazdu... Pewnego popołudnia przybiegł do mojego dziadka tajny posłaniec z żandarmerii, radząc natychmiastowy wyjazd. Momentalnie znalazł się dziadek, wraz ze swą córką, na wózku i ruszyli w stronę Węgierskiej granicy. Droga prowadziła przez wieś... od strony wsi zbliżała się chmara chłopstwa, rozwydrzonego, pijanego... Widocznie chłopi stracili nadzieję dostania mojego dziadka w swoje ręce, więc jeden z chłopów, chcąc przynajmniej w jakiś sposób zademonstrować swoje uczucia, wyskoczył na parę kroków z tłumu, podniósł siermięgę i pokazując tylną część ciała zawołał: "A teper meni strylej!" Dziadka ogarnęła pasja... zatrzymał konie i mając w ręku nabita strzelbę, bez namysłu kropną do chłopa, a potem dalej w konie. Chłop życiem przypłacił... a dziadek majątkiem.
↑ "Była to biesiada nie arystokratyczna, ale demokratyczna - więcej wódki niż wina - ale szczera, uczciwa, prawdziwie sanocka. Tyle zmiarkowałem, że ta szlachta, wprawdzie nierozważna, ale skora do wybuchu, jak za czasów śp. Kazimierza Puławskiego, który reprezentował ducha szlachty polskiej, co to nie wiele rozważała, ale biła nieprzyjaciół. Nie widziałem tej sprawy w tak dobrym świetle ale szanowałem duch i poświęcenie."

Przypisy

↑ Bibl. poz 1 s. 2
↑ Bibl. poz 2 s. 134
↑ Bibl. poz 2. s. 134.
↑ Bibl. poz. 1 s. 2.
↑ Bibl. poz. 2 s. 133-134.
↑ Bibl. poz. 4.
↑ Bibl. poz 1, s. 1.

Bibliografia

1. Stanisław Adam Leliwa Żurowski, Wspomnienia z lat minionych, 1888-1967, ZNiO, dział rękopisów, Pol. 1967-1969. K. II, 316.
2. Jerzy Rogoyski, Pamiętniki moje, PAX, 1972.
3. "Leliwici Żurowscy. Z dziejów rodu od XI do XXI wieku", pod redakcją Barbary z Żurowskich Adamieckiej, Warszawa 2008 r.
4. M.J. Minakowski, Wielka Genealogia Minakowskiego[1].
5. Klementyna Żurowska, Z Leszczkowa w świat, (w przygotowaniu do druku) Kraków, 2012 r.

[1] "W naszej rodzinnej wiosce, Bóbrce, były też bardzo napięte stosunki... Dziadek mój co było droższego wysłał wraz z dziećmi na Węgry, a sam został z najmłodszą córką, Bronisławą, w Bóbrce. Był jednak stale w pogotowiu i gotowy do wyjazdu... Pewnego popołudnia przybiegł do mojego dziadka tajny posłaniec z żandarmerii, radząc natychmiastowy wyjazd. Momentalnie znalazł się dziadek, wraz ze swą córką, na wózku i ruszyli w stronę Węgierskiej granicy. Droga prowadziła przez wieś... od strony wsi zbliżała się chmara chłopstwa, rozwydrzonego, pijanego... Widocznie chłopi stracili nadzieję dostania mojego dziadka w swoje ręce, więc jeden z chłopów, chcąc przynajmniej w jakiś sposób zademonstrować swoje uczucia, wyskoczył na parę kroków z tłumu, podniósł siermięgę i pokazując tylną część ciała zawołał: "A teper meni strylej!" Dziadka ogarnęła pasja... zatrzymał konie i mając w ręku nabita strzelbę, bez namysłu kropną do chłopa, a potem dalej w konie. Chłop życiem przypłacił... a dziadek majątkiem.

[6] "Była to biesiada nie arystokratyczna, ale demokratyczna - więcej wódki niż wina - ale szczera, uczciwa, prawdziwie sanocka. Tyle zmiarkowałem, że ta szlachta, wprawdzie nierozważna, ale skora do wybuchu, jak za czasów śp. Kazimierza Puławskiego, który reprezentował ducha szlachty polskiej, co to nie wiele rozważała, ale biła nieprzyjaciół. Nie widziałem tej sprawy w tak dobrym świetle ale szanowałem duch i poświęcenie."

[2] Bibl. poz 1 s. 2

[3] Bibl. poz 2 s. 134

[4] Bibl. poz 2. s. 134.

[5] Bibl. poz. 1 s. 2.

[7] Bibl. poz. 2 s. 133-134.

[8] Bibl. poz. 4.

[9] Bibl. poz 1, s. 1.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[b]

[5]

[6]

[7]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne