Romuald Bartnik
| ||
 | ||
| Państwo działania |  Polska | |
| Data i miejsce urodzenia | 14 kwietnia 1938 Łódź | |
| profesor doktor habilitowany nauk chemia | ||
| Specjalność: chemia organiczna | ||
| Alma Mater | Uniwersytet Łódzki | |
| Doktorat | 1969 – chemia organiczna Uniwersytet Łódzki | |
| Doktorat | 1974 – chemia organiczna Uniwersytet Claude Bernard, Lyon, Francja | |
| Habilitacja | 1977 – chemia organiczna | |
| Doktor honoris causa (Université de Lyon I, Francja – 1997) | ||
| emeryt | ||
| Odznaczenia | ||
    | ||
Romuald Andrzej Bartnik (ur. 14 kwietnia 1938 w Łodzi) – polski chemik organik, profesor zwyczajny, dziekan Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii (1981–1984), prorektor Uniwersytetu Łódzkiego (1990–1993), doktor honoris causa Uniwersytetu w Lyonie.
Życiorys
Absolwent I LO im. M. Kopernika w Łodzi. W latach 1955–1960 studiował na kierunku chemicznym Uniwersytetu Łódzkiego, a następnie aż do 2010 był nauczycielem akademickim tej uczelni.
W 1969 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy pt. Badanie reakcji α-izonitrozoketonów z formaldehydem i aminami[1], wykonanej pod opieką prof. Witolda Hahna. W latach 1973–1974 przez 8 miesięcy był stypendystą rządu francuskiego w Uniwersytecie Claude Bernard[2]. W trakcie tego uzyskał drugi stopień doktorski za badania (azyrydyn i azyrydynokarbinoli. Tematykę tą kontynuował w latach następnych, uzyskując w 1977 stopień doktora habilitowanego[3]. W latach 1977–1978 odbył roczny staż w USA pracując jako research assistant w Clemson University (S.C.). Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1988. Od 1 grudnia 1990 profesor zwyczajny[4].
W latach 1984–2003 był kierownikiem Zakładu Syntezy Organicznej[5], przekształconego później (1992) w Katedrę Chemii Organicznej i Stosowanej UŁ.
Kilkukrotnie, jako visiting profesor, przebywał we Francji (Lyon[6], Perpignan) oraz Meksyku (Puebla).
W latach 1978–1981 był prodziekanem, a w latach 1981-1984 dziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii[7]. W latach 1990–1993 był prorektorem Uniwersytetu Łódzkiego ds studenckich.
W latach 1961–1977, oraz później, współpracował z przemysłem chemicznym i farmaceutycznym.
Jego dorobek naukowy obejmuje ponad 100 publikacji, 45 patentów oraz około 110 komunikatów konferencyjnych i opracowań technologicznych.
Odznaczenia
Otrzymał Złoty Krzyż Zasługi (1981), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1983), Krzyż Kawalerski OOP (1989), Krzyż Oficerski OOP (2003) oraz szereg medali różnych uczelni.
Przypisy
- ↑ Romuald Bartnik, Badanie reakcji α-izonitrozoketonów z formaldehydem i aminami, 1969 [dostęp 2019-11-12].
- ↑ Romuald Bartnik, Historia rozwoju współpracy z zagranicą, 2 października 2017.
- ↑ Jarosław Kita, Stefan Pytlas, Uniwersytet Łódzki w latach 1945–1995., Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 1996.
- ↑ Jarosław Kita, Stefan Pytlas, W służbie nauki. Profesorowie Uniwersytetu Łódzkiego w latach 1945–2004., Łódź: Pro memoria, 2005.
- ↑ Powstanie Wydziału Chemii, www.chemia.uni.lodz.pl [dostęp 2019-10-24].
- ↑ Alicja Bień, Wspomnienia, luty 2017.
- ↑ Henryk Piekarski, Leszek Wojtczak, Wydział Fizyki i Chemii., [w:] S. Liszewski i inni, Album Jubileuszowy Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź: Uniwersytet Łódzki, 2000, s. 59-63.
Media użyte na tej stronie
Autor: Abartnik, Licencja: CC BY-SA 4.0
Romuald Bartnik na wakacjach we Włoszech w 2010 r.