Romuald Gadomski
Podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia | 26 grudnia 1905 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 września 1974 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie |
Stanowiska | wicedyrektor Departamentu V MBP |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca | korespondent PAP w Belgradzie |
Odznaczenia | |
Romuald Gadomski (ur. 26 grudnia 1905 w Ciechocinku, zm. 10 września 1974 w Warszawie) – podpułkownik, uczestnik wojny polsko-radzieckiej i II wojny światowej, funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa PRL.
Życiorys
Syn górnika Stanisława, sympatyka Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1920 podczas wojny polsko-sowieckiej zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego, zawyżając swój wiek o dwa lata. Podczas walk został ranny. Po wyleczeniu kształcił się w gimnazjum najpierw w Mińsku Mazowieckim, następnie w Bydgoszczy. Jesienią 1922 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski. Po zdaniu w 1925 matury studiował na Politechnice Warszawskiej, potem w Wyższej Szkole Handlowej. Działał w Komunistycznej Partii Polski „Życie”, przyjaźnił się blisko z Wincentym Rutkiewiczem. W 1926 na polecenie władz KPP wstąpił do PPS-Lewicy, w której był członkiem egzekutywy Komitetu Warszawskiego. Wraz z Rutkiewiczem i innymi organizował jej komórki w Warszawie i na Mazowszu. Od lutego 1927 działał w Krakowie. Od 1929 członek trzyosobowego Komitetu Generalnego PPS-Lewicy, z ramienia którego był odpowiedzialny za kontakty z KPP. 1930–1931 odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Wówczas na polecenie Wydziału Wojskowego KC KPP obsługiwał komórkę partyjną w 71 pułku piechoty, za co został karnie przeniesiony do 86 pułku piechoty w Mołodecznie. Po dezercji, ścigany listami gończymi, przeszedł do nielegalnej pracy i 1931–1932 działał jako funkcjonariusz KPP w Obwodzie Poznańsko-Pomorskim. 1932–1935 więziony za dezercję i działalność komunistyczną. 1935–1936 był „okręgowcem” Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy we Lwowie. Po kapitulacji Warszawy 28 września 1939 wraz z rodziną udał się do zajętego przez Armię Czerwoną Białegostoku, gdzie był księgowym w fabryce włókienniczej, a następnie w Mińsku pracował w redakcji wydawanego w języku polskim pisma „Sztandar Wolności”. Po ataku Niemiec na ZSRR w czerwcu 1941 ewakuowany w rejon Kujbyszewa. W październiku 1941 na polecenie Kominternu wstąpił do armii gen. Władysława Andersa. We wrześniu 1943 został aresztowany w Jerozolimie za prowadzenie agitacji komunistycznej wśród oficerów i podoficerów. Zwolniony w grudniu 1944.
W czerwcu 1945 roku delegat Rządu Jedności Narodowej w Palestynie i Jordanii. Od 11 września 1946 r. wicedyrektor Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego i zastępca ówczesnego dyrektora tego departamentu, Julii Brystygierowej. Następnie od 1 lipca 1947 r. zastępca naczelnika Wydziału II Samodzielnego MBP, w tym samym miesiącu (17 lipca 1947) mianowany wicedyrektorem Departamentu VII (wywiad) MBP oraz zastępcą ówczesnego dyrektora Departamentu VII, generała Wacława Komara. Zwolniony z MBP 15 września 1949 roku. W grudniu 1948 był delegatem na Zjazd Zjednoczeniowy PPR i PPS, a w 1959 delegatem na III Zjazd Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. 1959–1965 był korespondentem PAP w Belgradzie, a 1965–1967 zastępcą redaktora naczelnego tygodnika „Życie Gospodarcze”. Był odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim i Krzyżem Oficerskim[1] Orderu Odrodzenia Polski. Pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera C33-6-14)[2].
Przypisy
- ↑ 18 grudnia 1945 „za zasługi w dziedzinie życia społeczno-politycznego na terenie Palestyny” M.P. z 1946 r. nr 28, poz. 45.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – warszawskie cmentarze.
Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
- Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego t. 2, Warszawa 1987.
Media użyte na tej stronie
Logotyp Polskiego Radia SA, wersja z 2017 roku
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Romualda Gadomskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach