Romuald Niparko

Romuald Niparko
Data i miejsce urodzenia5 października 1940
Michnowicze
Data śmierci8 maja 2018
profesor nauk teologicznych
Specjalność: pedagogika
Alma MaterKatolicki Uniwersytet Lubelski
Doktorat1977
KUL
Habilitacja1992
Profesura2002
profesor nadzwyczajny Wydziału Teologicznego UAM

Romuald Niparko (ur. 5 października 1940 w Michnowiczach[1], zm. 8 maja 2018 w Poznaniu[2]) – polski duchowny katolicki, protonotariusz apostolski, teolog, profesor nauk teologicznych, profesor nadzwyczajny Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, specjalista w zakresie pedagogiki religii.

Życiorys

Urodził się na terenie diecezji pińskiej. W 1945 zamieszkał z rodzicami w miejscowości Mochy[1]. W latach 1957–1963 studiował w Arcybiskupim Seminarium Duchownym w Poznaniu[3]. W 1963 otrzymał święcenia kapłańskie z rąk abp. Antoniego Baraniaka[2]. Następnie był wikariuszem w Dobrzycy[3].

W latach 1965–1968 odbył studia specjalistyczne z katechetyki na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[1]. W 1977 w KUL uzyskał stopień doktora teologii na podstawie rozprawy pt. „Katecheza dorosłych w świetle nauki Soboru Watykańskiego II i współczesnej literatury katechetycznej”. W latach 1978–1979 odbył studia specjalistyczne w Institut International de Catéchèse et Pastorale „Lumen Vitae” w Brukseli[1]. W 1992 otrzymał stopień naukowy doktora habilitowanego, a w 2002 został profesorem nauk teologicznych[2][4].

W latach 1968–1980 był członkiem redakcji „Encyklopedii Katolickiej” w zespole merytoryczno-leksykograficznym w dziale teologii pastoralnej. Od 1969 do 1980 był nauczycielem akademickim Instytutu Teologii Pastoralnej Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1980 przeszedł do pracy w Papieskim Wydziale Teologicznym w Poznaniu i był tam zatrudniony do 1998, kiedy instytucja ta została przekształcona w Wydział Teologiczny UAM. W UAM był zatrudniony do przejścia na emeryturę w 2010. W Wydziale Teologicznym UAM zajmował stanowisko profesora nadzwyczajnego, prodziekana do spraw studenckich (1999–2002) i kierownika Zakładu Pedagogiki Chrześcijańskiej i Dialogu (2002–2011). Od 1991 wykładał także teologię pastoralną w Wyższym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów we Wronkach[3].

Pełnił szereg funkcji w Kurii Metropolitalnej w Poznaniu. W latach 1980–1990 był referentem i wizytatorem nauki religii w Archidiecezji Poznańskiej, a w latach 1996–2001 wikariuszem biskupim ds. katechizacji i dyrektorem Wydziału Katechetycznego[3].

Papież Jan Paweł II mianował go prałatem honorowym Jego Świątobliwości[2]

W 2001 „był jednym z nielicznych duchownych w Poznaniu, którzy mieli odwagę bronić molestowanych kleryków przed abp. Juliuszem Paetzem[5].

Należał do Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk[3].

Zmarł 8 maja 2018 w Poznaniu. 12 maja tego samego roku został pochowany na cmentarzu parafialnym parafii pw. św. Andrzeja Apostoła w Poznaniu-Spławiu[6].

Przypisy

  1. a b c d 8 maja zmarł ks. prof. dr hab. Romuald Niparko. teologia.amu.edu.pl. [dostęp 2018-05-30].
  2. a b c d Zmarł ks. prof. Romuald Niparko. ekai.pl, 8 maja 2018. [dostęp 2018-05-13].
  3. a b c d e ks. prof. dr hab. Romuald Niparko. amu.edu.pl. [dostęp 2018-05-13].
  4. Prof. Romuald Niparko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-05-13].
  5. Zmarł ks. Romuald Niparko. To on bronił kleryków molestowanych przez abp. Juliusza Paetza. wyborcza.pl, 11 maja 2018. [dostęp 2018-05-13].
  6. Zmarł śp. ks. prof. Romuald Niparko. archpoznan.pl. [dostęp 2018-05-13].