Ropucha Blomberga

Ropucha Blomberga

Rhaebo blombergi[1]
(Myers & Funkhouser, 1951)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Podrząd	Neobatrachia
Rodzina	ropuchowate
Rodzaj	Rhaebo
Gatunek	ropucha Blomberga
Synonimy
Bufo blombergi Myers & Funkhouser, 1951
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
bliski zagrożenia

Ropucha Blomberga (Rhaebo blombergi) – jest największym płazem bezogonowym Nowego Świata i największym przedstawicielem ropuchowatych na świecie; osiąga nawet 25 cm długości i waży przeciętnie 1 kg; aktywna jest o zmierzchu i nocą; dzień przesypia zakopana w mule. Gatunek odkryty 1950 roku przez szwedzkiego podróżnika Rolfa Blomberga.

Opis

Górna część ciała ma barwę czerwonobrązową; boki ciemnobrązową a niekiedy czarną; brzuch ma biały często z ciemniejszymi plamami; samiec jest mniejszy od samicy.

Występowanie

Ropucha ta zamieszkuje północny zachód Ameryki Południowej a dokładniej wilgotne obszary kolumbijskich lasów deszczowych.

Zachowania godowe i rozmnażanie

Podczas pory godowej na pierwszym palcu przednich kończyn u samca pojawiają się ciemnobrązowe modzele; samce nawołują również samice charakterystycznymi odgłosami przypominającymi „kwaczenie”. Składany do wody skrzek ma postać bardzo długiego sznura, który może liczyć nawet 15 000 jaj.

Przypisy

Bibliografia

• Andrzej Trepka: Ilustrowana Encyklopedia Płazów. Warszawa: Arystoteles, 2007, s. 26. ISBN 978-83-60910-16-0.
• Mirosław Celler. Ropucha Blomberga Bufo blombergi (Myers et Funkhouser). „Akwarium”. 3/90. 
• Internetowa Encyklopedia „Wiem”