Ropucha złota

Ropucha złota
Incilius periglenes[1]
(Savage, 1967)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

płazy

Rząd

płazy bezogonowe

Podrząd

Neobatrachia

Rodzina

ropuchowate

Rodzaj

Incilius

Gatunek

ropucha złota

Synonimy
  • Bufo periglenes Savage, 1967[2]
  • Cranopsis periglenes (Savage, 1967)[3]
  • Ollotis periglenes (Savage, 1967)[4]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[5]
Status iucn3.1 EX pl.svg

Ropucha złota[6][7], ropuszka pomarańczowa[8][9], ropucha złocista[10] (Incilius periglenes) – gatunek wymarłego płaza z rodziny ropuchowatych (Bufonidae), słabo poznany.

Systematyka

Takson po raz pierwszy opisany przez J. M. Savage'a w 1967 roku pod nazwą Bufo periglenes[2]. Jako lokalizację holotypu (LACM 1893) autor wskazał Cordillera de Tilarán w Kostaryce[2][a]. Do rodzaju Incilius takson ten został przeniesiony w 2009 roku[11].

Występowanie

Takson znany tylko z Rezerwatu Biologicznego Monteverde, w Kostaryce, występował na wysokości od 1500-1620 m n.p.m.[5]

Morfologia

Płaz o silnie zaznaczonym dymorfizmie płciowym, samiec był cały pomarańczowy, natomiast samica była czarna ze szkarłatnymi plamami o żółtych krawędziach[12]. Długość ciała samca 39-48 mm, samicy 42-56 mm[12].

Ekologia

Płazy te zamieszkiwały wilgotne, górskie lasy. Żywiły się najprawdopodobniej bezkręgowcami. Okres rozrodczy przypadał na okres od kwietnia do czerwca, podczas pory deszczowej[12]. Zbierały się w ogromnych liczbach wokół małych naturalnych basenów oraz innych zagłębień wypełnionych wodą[12]. Konkurencja między samcami o dostęp do samicy była bardzo zacięta, ponieważ na jedną samicę przypadało osiem samców[12]. Samce próbowały kojarzyć się z każdym ruszającym się obiektem oraz innymi parami dokonującymi ampleksusu[12]. Samica składała 200-400 jaj o średnicy 3 mm[12]. Metamorfozę kijanki przechodziły po okresie do 5 tygodni[12].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii EX (wymarły)[5]. Od 1989 roku nie odnaleziono przedstawiciela tego gatunku, dlatego ten takson został uznany za wymarły[5]. Do wyginięcia przyczynił się ograniczony zasięg tego płaza, globalne ocieplenie, chytridiomikoza oraz zanieczyszczenie powietrza[5].

Uwagi

  1. ↑ W oryginale: "Costa Rica: Provincia de Alajuela: Cantón de San Carlos: Cordillera de Tilarán, 2 miles ENE of Monteverde, Provincia de Puntarenas; 1590 meters".

Przypisy

  1. ↑ Incilius periglenes, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. ↑ a b c Jay M. Savage. An extraordinary new toad (Bufo) from Costa Rica. „Revista de Biología Tropical”. 14, s. 153, 1967. (ang.). 
  3. ↑ D. R., Frost, T. Grant, J. Faivovich, R. H. Bain, A. Haas, C. F. B. Haddad, R. O. de Sá, A. Channing, M. Wilkinson, S. C. Donnellan, C. J. Raxworthy, J. A. Campbell, B. L. Blotto, P. E. Moler, R. C. Drewes, R. A. Nussbaum, J. D. Lynch, D. M. Green, W. C. Wheeler. The amphibian tree of life. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 297, s. 364, 2006. (ang.). 
  4. ↑ D. R. Frost, T. Grant, J. R. Mendelson, III. Ollotis Cope, 1875, is the oldest name for the genus current referred to as Cranopsis Cope, 1875. „Copeia”. 2006, s. 558, 2006. (ang.). 
  5. ↑ a b c d e Incilius periglenes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  6. ↑ Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 444. ISBN 83-01-14344-4.
  7. ↑ E. Keller, prof. dr J. H. Reichholf, G. Steinbach, i inni: Leksykon Zwierząt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 60. ISBN 83-7311-873-X.Sprawdź autora:4.
  8. ↑ Rozporządzenie Komisji (WE) NR 318/2008 z dnia 31 marca 2008 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 338/97 w sprawie ochrony gatunków dzikiej fauny i flory w drodze regulacji handlu nimi. [w:] Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 95/1 [on-line].
  9. ↑ Anna Bogusz. Globalne ocieplenie – mit czy rzeczywistość?. „Biuletyn Ekologiczny PKE OG”, s. 8-10, wrzesień 2008. 
  10. ↑ Bartosz Borczyk. Jak gatunki inwazyjne wpływają na lokalną faunę? Przykład agi i australijskich węży. „Przegląd zoologiczny”. 51 (3-4). s. 111-121. 
  11. ↑ D. R. Frost, J. R. Mendelson, III, J. B. Pramuk. Further notes on the nomenclature of Middle American toads (Bufonidae). „Copeia”. 2009, s. 418-419, 2009. (ang.). 
  12. ↑ a b c d e f g h Jason DeGroot: Incilius periglenes. Animal Diversity Web. [dostęp 2014-11-13]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 EX pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Bufo periglenes1.jpg
Golden toad (Bufo periglenes) †.