Rosyjski Związek Ogólnowojskowy
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bd/%D0%93%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8_%D0%B8_%D0%BF%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%8F%D0%BB%D1%8C%D1%86%D1%8B_%D0%B2_%C2%AB%D0%97%D0%B4%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B5_%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B8_%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%B0_%D0%92%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B3%D0%B5%D0%BB%D1%8F%C2%BB_%D0%B2_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%B5.jpg/220px-%D0%93%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B8_%D0%B8_%D0%BF%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%BE%D1%8F%D0%BB%D1%8C%D1%86%D1%8B_%D0%B2_%C2%AB%D0%97%D0%B4%D1%80%D0%B0%D0%B2%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B5_%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B8_%D0%B3%D0%B5%D0%BD%D0%B5%D1%80%D0%B0%D0%BB%D0%B0_%D0%92%D1%80%D0%B0%D0%BD%D0%B3%D0%B5%D0%BB%D1%8F%C2%BB_%D0%B2_%D0%91%D0%B5%D0%BB%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%B5.jpg)
Rosyjski Związek Ogólnowojskowy (ros. Русский Обще-Воинский Союз, ROWS) – rosyjska emigracyjna organizacja antykomunistyczna o charakterze wojskowym.
Historia
Rosyjski Związek Ogólnowojskowy został założony 1 września 1924 r. w Królestwie SHS przez byłego głównodowodzącego białych Sił Zbrojnych Południa Rosji gen. Piotra N. Wrangla. Skupiał żyjących na emigracji weteranów Rosyjskiej Armii Cesarskiej i Rosyjskiej Floty Cesarskiej z okresu I wojny światowej i wojny domowej z bolszewikami, zarówno oficerów, jak też szeregowych żołnierzy. Związek nie miał celów politycznych (w myśl zasady, że armia jest poza polityką), ale działał w celu ochrony ideologii, tradycji i chwały rosyjskich sił zbrojnych, aby wykorzystać te cechy dla budowy nowej narodowej Rosji. Jednakże wielu członków organizacji miało sympatie monarchistyczne w różnych odcieniach: od konstytucyjnego do autokratycznego. Głównym jej celem była walka przeciw komunizmowi.
Na pocz. lat 30 XX w. ROWS liczył ok. 40 tys. członków. W latach 30 XX w. stał się jednym z głównych celów radzieckiego OGPU, a później INO NKWD. Za sprawą zwerbowanego b. cesarskiego generała Nikołaja W. Skoblina NKWD udało się założyć w ramach ROWS tajne stowarzyszenie, przedsięwzięcie operacyjne pod nazwą Wewnętrzna Linia, które miało na celu zniszczyć ROWS. Dzięki Wewnętrznej Linii możliwe było m.in. porwanie i potajemne wywiezienie do ZSRR – a w konsekwencji zamordowanie – dwóch kolejnych przewodniczących ROWS gen. Aleksandra P. Kutiepowa (1930), a kilka lat później gen. Jewgienija K. Millera (1937), przy czym Miller zdemaskował agenturalną rolę N.Skoblina. ROWS w konsekwencji pod koniec lat 30 XX w. potrafił w pewnym stopniu przeciwdziałać radzieckiemu wywiadowi. W okresie II wojny światowej ROWS nie miał organizacyjnych stosunków z III Rzeszą, ale nieoficjalnie popierał Rosyjską Armię Wyzwoleńczą (ROA) gen. Andrieja A. Własowa.
Po zakończeniu wojny zmieniły się zadania ROWS. Z organizacji wojskowej reprezentującej interesy białej emigracji stał się organizacją kombatancką promującą tradycje wojskowe Rosji. Centrum jego działalności zostało przeniesione z Europy do USA. W 1996 roku ROWS przeniósł swą aktywność do Federacji Rosyjskiej.
Organizacja
ROWS dzielił się na oddziały według krajów i regionów:
- I Oddział – Wielka Brytania, Dania, Hiszpania, Włochy, Holandia, Norwegia, Persja (Iran), Polska, Syria, Egipt, Finlandia, Francja i kolonie, Szwajcaria, Szwecja
- II Oddział – Austria, Węgry, Niemcy, Wolne Miasto Gdańsk, Litwa, Łotwa, Estonia
- III Oddział – Bułgaria, Turcja
- IV Oddział – Grecja, Rumunia, Jugosławia
- V Oddział
- VI Oddział – Czechosłowacja
- VII Oddział
- Oddział Dalekowschodni z siedzibą w Harbinie
- Oddział Północnoamerykański
- Oddział w Australii i Nowej Zelandii
- Oddział Południowoamerykański
Przewodniczący ROWS
- Piotr N. Wrangel (1924-1928)
- Wielki Książę Mikołaj Mikołajewicz Romanow (głównodowodzący Rosyjskiej Armii Cesarskiej 1914-1916) (1924-1929)
- Aleksandr P. Kutiepow (do 1930)
- Jewgienij K. Miller (do 1937)
- Fiodor F. Abramow (do 1938)
- Aleksiej P. Archangielski (do 1957)
- Aleksiej A. von Lampe (do 1967)
- Władimir G. Charżewski (do 1979)
- Władimir P. Osipow (do 1983)
- Władimir I. Diakow (do 1984)
- Piotr A. Kaliniczenko (do 1986)
- Borys M. Iwanow (1988)
- Nikita I. Jowicz (do 1988)
- Władimir W. Granitow (do 1989)
- Władimir N. Butkow (2000)
- Władimir A. Wiszniewski (do 2000)
- Igor B. Iwanow (od 2000)
Bibliografia
- Władisław I. Gołdin, Солдаты на чужбине. Русский Обще-Воинский Союз, Россия и Русское Зарубежье в XX—XXI веках, 2006
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
П.Н.ВРАНГЕЛЬ, митрополит Антоний (Храповицкий) и другие гости и постояльцы в «Здравнице имени генерала Врангеля» в Белграде на Дединье. Надпись на фотографии: "В первый день святой Пасхи в здравнице в Топчидере 11/24 апреля 1927 года" 15,5 х 24 см. на картоне. владельческая запись на оборотной стороне, указывающая персонажей. подклейка прозрачным скотчем. очень редкое фото. Санаторий (здравницу) для больных русских военных в Белграде устроила жена полководца баронесса О.М.Врангель (1883-1968).
В первом ряду сидят (слева направо):
- Сергей Николаевич Палеолог (бывший русский посланник в Сербии),
- генерал Пётр Николаевич Врангель,
- митрополит Антоний (Храповицкий),
- архиепископ Анастасий (Грибановский),
- Ольга Михайловна Врангель
- протоиерей Пётр Беловидов
- доктор Николай Александрович Терещенко (начальник «Здравницы»).