Royal Rumble (1995)

Royal Rumble (1995)
(c) GaryColemanFan z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Shawn Michaels - zwycięzca Royal Rumble matchu w 1995.
Motto gali	30 Men, 1 Winner, Something's Gotta Give!
Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Data	22 stycznia 1995
Widownia	10 000
Hala	USF Sun Dome
Miejsce	Tampa, Floryda
Gale pay-per-view – chronologicznie
Survivor Series Royal Rumble (1995) WrestleMania XI
Royal Rumble – chronologicznie
Royal Rumble (1994) Royal Rumble (1995) Royal Rumble (1996)

Royal Rumble (1995) – 8. edycja gali wrestlingu Royal Rumble, która odbyła się 22 stycznia 1995 w USF Sun Dome w Tampie na Florydzie. Gala oferowała sześć walk - w tym jedną będącą dark match’em oraz sztandarową walkę tej gali, czyli Battle Royal Royal Rumble match, którego zwycięzcą został Shawn Michaels po wyeliminowaniu z ringu jako ostatniego The British Bulldoga. Shawn Michaels po raz pierwszy w historii Royal Rumble matchu był pierwszym wchodzącym do ringu zawodnikiem, który pozostał w ringu niewyeliminowanym wrestlerem i tym samym zwyciężył w turnieju, wygrywając walkę o WWF Championship na gali WrestleMania XI^[1].

W pozostałych ważnych starciach podczas gali: 1) Jeff Jarrett pokonał Razor Ramona o tytuł WWF Intercontinental Championship; 2) Diesel obronił WWF Championship w starciu z Bretem Hartem - walka ta została ostatecznie przerwana i ogłoszono remis, po tym jak kilku innych wrestlerów interweniowało w pojedynku^[2], a sędzia stracił kontrolę nad przebiegiem starcia. Podczas gali odbył się również finał turnieju tag teamowego o zawakowane mistrzostwo WWF Tag Team Championship, w którym zwyciężyli The 1–2–3 Kid i Bob Holly^[3].

Rezultaty

Turniej o zwakowany tytuł WWF Tag Team Championship

Walki w turnieju miały miejsce od grudnia 1994 do 22 stycznia 1995.

Royal Rumble match

Nowy zawodnik wchodził do ringu co ok. 1 minutę.

Statystyki i ciekawostki Royal Rumble matchu

• Największa liczba wyeliminowanych wrestlerów: Shawn Michaels – 8.
• Owen Hart został zaatakowany przez Breta Harta podczas jego wejścia do ringu.
• Najdłuższy czas przebywania w ringu: Shawn Michaels i The British Bulldog – 39 minut i 41 sekund.
• Najkrótszy czas przebywania w ringu: Owen Hart – 3 sekundy.
• Rick Martel wziął udział w swoim siódmym Royal Rumble matchu bijąc w ten sposób rekord Tito Santany.
• Był to również jedyny w historii Royal Rumble match, w którym nowi zawodnicy wchodzili co ok. 1 minutę do ringu - w kolejnych latach WWF powróciło do tradycyjnych dwóch minut, a następnie do 90 sekund dla nowych zawodników wchodzących do ringu. Przez zmniejszenie interwału czasowego dla nowych wrestlerów wchodzących do ringu - Royal Rumble match z 1995 roku jest najszybciej rozegraną walką tego typu przy co najmniej 30 zawodnikach - czas walki w Royal Rumble matchu wyniósł 38 minut i 41 sekund^[6].
• Była to pierwsza gala Royal Rumble, w której pierwszy wchodzący do ringu wrestler wygrał Royal Rumble match - wyczyn ten powtórzył dopiero Chris Benoit w 2004 roku.
• Po raz pierwszy wprowadzono zasadę, że eliminacja następuje dopiero po dotknięciu przez wrestlera ziemi obiema stopami. To pozwoliło Shawnowi Michaelsowi pozostać w walce, po tym jak dotknął podłoża tylko jedną nogą po wyrzuceniu go za górną linę ringu przez The British Bulldoga.
• Shawn Michaels zmierzył się z Dieselem na Wrestlemanii XI o WWF Championship.

Ciekawostki całej gali

• Pamela Anderson była gościem w kilku zakulisowych segmentach podczas gali, oraz zasiadła obok komentatorów podczas Royal Rumble matchu jako specjalny gość-widz - była również eskortą zwycięzcy tego typu walki (Shawna Michaelsa)^[7].

Przypisy