Royal Rumble (1998)

Royal Rumble (1998)

Stone Cold Steve Austin – zwycięzca Royal Rumble matchu w 1998
Motto gali	Pain! Just a four letter word.
Informacje
Promocja	World Wrestling Federation
Sponsor	MCI Communications
Data	18 stycznia 1998
Widownia	18 542
Hala	San Jose Arena
Miejsce	San Jose, Kalifornia
Gale pay-per-view – chronologicznie
D-Generation X: In Your House Royal Rumble (1998) No Way Out of Texas: In Your House
Royal Rumble – chronologicznie
Royal Rumble (1997) Royal Rumble (1998) Royal Rumble (1999)

Royal Rumble (1998) – 11. edycja gali wrestlingu Royal Rumble, wyprodukowanej przez World Wrestling Federation (WWF), która odbyła się 18 stycznia 1998 w San Jose Arena w San Jose w stanie Kalifornia^[1]. Gala oferowała sześć walk, w tym jedną będącą sztandarowym wydarzeniem tego pay-per-view, czyli Battle Royal Royal Rumble match, w którym zwyciężył Stone Cold Steve Austin (wygrał po raz drugi z rzędu), eliminując jako ostatniego z ringu The Rocka^[2].

W pozostałych ważnych starciach podczas gali: Shawn Michaels pokonał The Undertakera w Casket matchu o WWF Championship; The Rock pokonał Kena Shamrocka przez dyskwalifikację o WWF Intercontinental Championship, a The Legion of Doom (Animal i Hawk) pokonali The New Age Outlaws (Billy Gunn i Road Dogg) przez dyskwalifikację o WWF Tag Team Championship^[3].

Rezultaty

Royal Rumble match

Nowy zawodnik wchodził do ringu co 90 sekund.

Statystyki i ciekawostki Royal Rumble matchu

• Największa liczba wyeliminowanych przeciwników: Stone Cold Steve Austin – 7.
• Najdłuższy czas przebywania w ringu: The Rock – 51 minut i 32 sekundy.
• Najkrótszy czas przebywania w ringu: Tom Brandi – 12 sekund.
• Ośmiu zawodników przebywało w ringu dłużej niż 25 minut podczas Royal Rumble matchu, byli to: Blackjack Bradshaw (~36 min.), D-Lo Brown (~32 min.), 8-Ball (~31 min.), Phineas I. Godwinn (~29 min.), Thrasher (~28 min.), The Artist Formerly Known as Goldust (~26 min.), i Terry „Chainsaw Charlie” Funk (~ 25 min.).
• Stone Cold Steve Austin wyrównał rekordy Hulka Hogana (1990, 1991) i Shawna Michaelsa (1995, 1996) dwukrotnie z rzędu wygrywając Royal Rumble match. Jednocześnie Stone Cold Steve Austin jest ostatnim wrestlerem WWE, który wygrywał Royal Rumble match przynajmniej dwukrotnie lub więcej razy z rzędu.
• Mick Foley jest jedynym wrestlerem, który wszedł do tego samego Royal Rumble matchu trzykrotnie pod różnymi gimmickami^[6].
• Sędzia Jack Doan został nieumyślnie kopnięty przez Phineasa I. Godwinna podczas jego wyeliminowania przez Marka Henry’ego. W rezultacie Doan doznał wstrząśnienia mózgu.
• Triple H i Chyna nie byli zawodnikami na liście Royal Rumble matchu jednak pojawili się na hali podczas wejścia The Honky Tonk Mana z zamiarem wyeliminowania Owena Harta.
• Skull nie wszedł do ringu, pomimo iż był na liście zawodników w Royal Rumble matchu, gdyż został zaatakowany przez Los Boricuas, którzy pomylili go ze Stone Coldem Steve’m Austinem.

Ciekawostki całej gali

• Wszystkie trzy główne mistrzostwa federacji WWF (WWF Championship, WWF Intercontinental Championship i WWF Tag Team Championship) zostały obronione przez swoich posiadaczy.
• Po raz pierwszy w historii gal pay-per-view federacji WWF żadna z walk o tytuły mistrzowskie nie zakończyła się przypięciem (ang. pinfall): Michaels wygrał poprzez zamknięcie The Undertakera w trumnie, The Rock oszukał sędziego zgłaszając użycie niedozwolonego przedmiotu (kastetu) przez Shamrocka, a The New Age Outlaws celowo użyli stalowego krzesła do ataku na przeciwników by zdyskwalifikować siebie.

Przypisy