Rozbitkowie z Jonathana

Rozbitkowie z Jonathana

Les Naufragés du Jonathan

Strona tytułowa francuskiego wydania Hetzela.
Autor	Juliusz Verne i Michel Verne
Typ utworu	powieść
Data powstania	1897-98[1], 1909[2]
Wydanie oryginalne
Miejsce wydania	Francja
Język	francuski
Data wydania	1909[3], 1987[4]
Wydawca	Pierre-Jules Hetzel
Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego	1909-10[3]
Wydawca	Przyjaciel Dzieci[3]
poprzednia Tajemniczy rybak następna brak

Rozbitkowie z Jonathana (fr. Les Naufragés du Jonathan; tytuły polskich przekładów to: Rozbitki i Ojczyzna rozbitków) – trzytomowa powieść napisana przez Juliusza Verne’a w latach 1897-98 pod oryginalnym autorskim tytułem En Magellanie (Au bout du monde), który można dosłownie przetłumaczyć na język polski jako W Magellanii (Na końcu świata). Powieść ta została wydana dopiero w 1909, w kilka lat po śmierci Verne’a, i zawiera znaczne poprawki i redakcje naniesione przez syna pisarza Michela Verne’a^[5].

Kaw-dier.

Kaw-dier pomaga zranionemu Indianinowi.

Oryginalne pierwsze francuskie wydanie było bogato ilustrowane 64 grafikami autorstwa George’a Rouxa, z których 9 jest kolorowych.

Pierwszy polski (skrócony) przekład autorstwa Stefana Gębarskiego ukazał się w odcinkach w latach 1909-10, pt. Rozbitki w czasopiśmie Przyjaciel Dzieci, w wersji książkowej zaś w 1911 (jest ona też skrócona w stosunku do wersji oryginalnej ale ma trochę zmienione i bardziej rozwinięte zakończenie w stosunku do przekładu w zamieszczonego w czasopiśmie i więcej rozdziałów w części drugiej: 13 zamiast 10). Powieść tłumaczona była także przez Karolinę Bobrowską, pt. Ojczyzna rozbitków (I wyd. w 1927)^[6].

Losy powieści oryginalnej

W 1977, włoski kolekcjoner i wernista, Piero Gondolo della Riva odnalazł oryginalny rękopis powieści W Magellanii (Na końcu świata) autorstwa Juliusza Verne’a w archiwum rodziny Hetzela^[7], wydawcy Verne’a. Została ona wydana drukiem po raz pierwszy w 1987^[8].

Zarys fabuły

Ogólnym tematem powieści jest rozwój autonomicznej społeczności ludzkiej, nie podlegającej żadnej władzy.

Powieść opowiada historię tajemniczego człowieka imieniem Kaw-dier (co w języku miejscowych Indian oznacza Dobroczyńca), który mieszkał w Magellanii, czyli na obszarze wokół Cieśniny Magellana, ziemi w owym czasie nietkniętej jeszcze przez cywilizację i nie należącej do żadnego państwa. Kaw-Dier, którego mottem było zawołanie „Nade mną, ni Boga, ni pana”,

Kaw-dier opanowuje chaos na tonącym Jonathanie.

Kaw-dier przywraca porządek w osadzie.

Kaw-dier odchodzi.

Pomagał on w trudnych chwilach rdzennej ludności Magellanii, miejscowym Indianom.

Pewnej nocy w 1891 w pobliżu wyspy Hoste rozbija się statek Jonathan, z liczną grupą osadników na pokładzie, płynących w kierunku Afryki. Kaw-Dier spieszy na ratunek i pomaga im wydostać się na brzeg, a potem w założeniu na wyspie kolonii; nie chce jednak nad nimi panować lub ich w jakikolwiek inny sposób kontrolować. Gdy jednak nowa kolonia staje się polem walki o władzę, Kaw-Dier jest zmuszony do czasowego zawieszenia swych anarchistycznych zasad. Staje na czele krzywdzonych osadników, jednak po przywróceniu porządku rezygnuje z przywództwa i odchodzi, będąc wierny swojemu indywidualizmowi:

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Rozbitki – pierwszy polski przekład autorstwa Stefana Gębarskiego z lat 1909-10 (wersji zmienionej przez Michela Verne’a) z 64 ilustracjami George’a Rouxa
• Polskie wydania powieści dostępne w bibliotece Polona