Rozchodnik
Morfologia (rozchodnik ostry) | |
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Podgromada | |
Nadklasa | |
Klasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | rozchodnik |
Nazwa systematyczna | |
Sedum L. Sp. Pl. 430. 1753 | |
Typ nomenklatoryczny | |
Rozchodnik (Sedum L.) – rodzaj roślin należący do rodziny gruboszowatych. Według różnych ujęć taksonomicznych należy do niego od ok. 280[4] do ok. 470 gatunków występujących głównie na półkuli północnej[5]. Wiele gatunków to rośliny ozdobne, zazwyczaj sukulenty w naturze rosnące w miejscach suchych – na terenach skalistych i piaszczystych, ale należą tu też gatunki leśne i siedlisk bagiennych[4].
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj o zasięgu obejmującym wszystkie kontynenty półkuli północnej. Na kontynentach amerykańskich według jednych źródeł zasięg sięga na południe do Meksyku[4], według innych do Ameryki Południowej[6]. W Afryce rozchodniki rosną w części północnej i wschodniej kontynentu sięgając do Madagaskaru[7].
Morfologia
- Pokrój
- Rośliny jednoroczne, dwuletnie i byliny, rzadko półkrzewy, nagie lub owłosione, osiągające od 2 cm do 0,9 m wysokości[7]. W większości są to sukulenty liściowe. Łodyga wzniesiona lub podnosząca się, zwykle rozgałęziona, rzadko gruboszowata[7].
- Liście
- Ulistnienie skrętoległe, naprzeciwległe lub okółkowe (w okółku po 3–5 liście), liście gruboszowate, płaskie lub wałeczkowate, siedzące lub ogonkowe, czasem u nasady z ostrogą. Osiągają zróżnicowane rozmiary – od 1 mm do 8 cm długości. Blaszka liściowa jest całobrzega, a jej użyłkowanie niemal niewidoczne[7].
- Kwiaty
- Małe, białe, żółte lub różowe, zebrane w szczytowe podbaldachy. Zazwyczaj pięciokrotne, czasem 3-, 8-, 12-krotne. Działki kielicha zwykle wyraźne, zielone, czasem z ostrogą u nasady[7]. Płatki zwykle gwiazdkowato rozpostarte. pręcików jest zwykle dwa razy więcej od płatków, czasem tyle samo i odpowiednio wyrastają w dwóch lub pojedynczym okółku[6]. Posiadają długie i cienkie nitki. Zalążnie górne[4]. Powstają z owocolistków zwykle w liczbie odpowiadającej liczbie płatków. Zwieńczone są szyjkami słupków różnej długości[6].
- Owoce
- Wielonasienne, gwiazdkowate mieszki, wzniesione lub rozpostarte[4][6].
Systematyka
Wiele gatunków tradycyjnie zaliczanych do rodzaju Sedum jest w nowszych ujęciach taksonomicznych wyodrębnianych do osobnych rodzajów (np. Hylotelephium, Phedimus i Rhodiola[8]). Klasyfikacja tego rodzaju wciąż jest przedmiotem badań i dla wielu gatunków i ich grup pozostaje niejasna[7].
Aithales Webb & Berthel., Aizopsis Grulich, Amerosedum Á. Löve & D. Löve, Anacampseros Mill., Asterosedum Grulich, Breitungia Á. Löve & D. Löve, Cepaea Fabr., Chetyson Raf., Clausenellia Á. Löve & D. Löve, Cockerellia (R. T. Clausen & N. W. Uhl) Á. Löve & D. Löve, Congdonia Jeps., Corynephyllum Rose, Etiosedum Á. Löve & D. Löve, Gormania Britton, Helladia M. Král, Hjaltalinia Á. Löve & D. Löve, Keratolepis Rose ex Fröd., Lenophyllum Rose, Leucosedum Fourr., Macrosepalum Regel & Schmalh., Mucizonia (DC.) Batt. & Trab., Oreosedum Grulich, Parvisedum R. T. Clausen, Petrosedum Grulich, Poenosedum Holub, Procrassula Griseb., Pseudorosularia Gurgen., Sedastrum Rose, Sedella Fourr., nom. inval., Spathulata (Boriss.) Á. Löve & D. Löve, Telmissa Fenzl, Tetrorum Rose, Triactina Hook. f. & Thomson
- Pozycja systematyczna według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG III z 2009)
Rodzaj Sedum należy do podrodziny Sempervivoideae, rodziny gruboszowatych Crassulaceae, do rzędu skalnicowców (Saxifragales) i wraz z nim do okrytonasiennych[2].
- Pozycja według systemu Reveala (1993-1999)
Gromada okrytonasienne (Magnoliophyta Cronquist), podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Jensen ex Reveal, klasa Rosopsida Batsch, podklasa różowe (Rosidae Takht.), nadrząd Saxifraganae Reveal, rząd skalnicowce (Saxifragales Dumort.), rodzina gruboszowate (Crassulaceae DC. in Lam. & DC.), podrodzina Sedoideae Endl. ex Walp., plemię Sedeae Fr., podplemię Sedinae Kitt. in A. Rich., rodzaj rozchodnik (Sedum L.)[9].
- Gatunki flory Polski[10]
- rozchodnik alpejski (Sedum alpestre Vill.)
- rozchodnik biały (Sedum album L.) – antropofit zadomowiony
- rozchodnik czarniawy (Sedum atratum L.)
- rozchodnik karpacki. r. wielki (Sedum telephium L.)
- rozchodnik kaukaski (Sedum spurium M. Bieb.) – antropofit zadomowiony
- rozchodnik ostry (Sedum acre L.)
- rozchodnik owłosiony (Sedum villosum L.)
- rozchodnik ościsty (Sedum rupestre L.)
- rozchodnik sześciorzędowy (Sedum sexangulare L.)
- rozchodnik wielki (Sedum maximum (L.) Suter)
- Inne gatunki, głównie uprawiane (wybór)[5]
- Sedum anglicum Huds. – rozchodnik angielski
- Sedum baileyi Praeger – rozchodnik Bayleya
- Sedum caeruleum – rozchodnik błękitny
- Sedum dasyphyllum L. – rozchodnik gęstolistny
- Sedum dendroideum Moc. & Sessé ex DC.
- Sedum ewersii Ledeb. – rozchodnik Ewersa
- Sedum forsterianum Sm. – rozchodnik Forstera
- Sedum hispanicum L. – rozchodnik siny, r. hiszpański
- Sedum kamtschaticum Fisch. – rozchodnik kamczacki
- Sedum lucidum R.T. Clausen
- Sedum montanum Perr et Song. – rozchodnik skalny
- Sedum morganianum E.Walther – rozchodnik Morgana
- Sedum oregonense (S. Watson) M. Peck – rozchodnik oregoński
- Sedum pachyphyllum Rose
- Sedum rubrotinctum R.T. Clausen
- Sedum sarmentosum Bunge – rozchodnik rozłogowy
- Sedum sieboldii – rozchodnik Siebolda
- Sedum spathulifolium Hook. – rozchodnik łopatkowaty
- Sedum spectabile Boreau – rozchodnik okazały
Nazwy naukowe według The Plant List[11]
Zastosowanie
Wiele gatunków jest uprawianych jako rośliny ozdobne, sadzonych w ogrodach naturalistycznych i skalnych. Ze względu na małe wymagania i odporność na susze są wykorzystywane do obsadzania dachów, murów i torowisk[12].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-07-11] (ang.).
- ↑ Index Nominum Genericorum. [dostęp 2009-03-09].
- ↑ a b c d e Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 2. Perennials and annuals. London: Macmillan, 2011, s. 109. ISBN 0-333-74890-5.
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- ↑ a b c d Sedum Linnaeus (ang.). W: Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-01-23].
- ↑ a b c d e f Hideaki Ohba: Sedum Linnaeus (ang.). W: Flora of North America [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-01-23].
- ↑ a b Sedum. W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. [dostęp 2010-05-05].
- ↑ Crescent Bloom: Systematyka rodzaju Sedum (ang.). The Compleat Botanica. [dostęp 2009-03-09].
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
- ↑ The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
- ↑ Beata Grabowska , Encyklopedia bylin. T. 2, K-Z, Tomasz Kubala (red.), Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2012, s. 788, ISBN 978-83-7506-846-7, OCLC 804634307 .
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Sedum fabaria (pl. rozchodnik karpacki), habitat: Tatra Mountains, Dolina 5 Stawów Polskich
Autor: Loki1, Licencja: CC BY-SA 4.0
bloemdiagram Vetkruid (Sedum), Sedum floral diagram
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sedum spectabile (pl. rozchodnik okazały)
Sedum acre L.,
Sedum sexangulare L., syn. Sedum boloniense Lois.