Rozdzielne ładowanie
Ta sekcja od 2022-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Rozdzielne ładowanie – rodzaj ładowania broni palnej, w której materiał miotający i pocisk nie są połączone w jeden nabój, ale są oddzielnymi elementami i muszą być umieszczane w broni oddzielnie. Ten rodzaj ładowania występuje w większości modeli broni odprzodowej i niektórych modelach broni artyleryjskiej.
Wadą tego systemu jest dłuższy proces ładowania spowodowany koniecznością umieszczenia dwóch, a czasami więcej elementów w celu przygotowania broni do strzału, zaś zaletą możliwość lepszego dobierania ilości materiału miotającego w zależności od konkretnej sytuacji.
Jako przykład zastosowania systemu rozdzielnego ładowania w praktyce, może posłużyć proces ładowania muszkietu, który podzielony na następujące etapy:[1]
- przetarcie lufy pakułami[1]
- otworzenie prochownicy lub tulei na bandolierze[1]
- wsypanie odmierzonej porcji prochu do lufy[1]
- wyjęcie stempla z łoża[1]
- umieszczenie w lufie przybitki i ubicie jej na dnie stemplem[1]
- przygotowanie kuli poprzez owinięcie jej flejtuchem[1]
- umieszczenie w lufie kuli z flejtuchem i ubicie jej na dnie stemplem [1]
- umieszczenie stempla z powrotem w łożu[1]
- podsypanie panewki prochem[1]
- dmuchnięcie w zapalony wcześniej lont tkwiący w kurku, podsycając jego żarzenie się
Dopiero po takim przygotowaniu broni, muszkieter mógł wbić forkiet w ziemię, oprzeć na nim muszkiet, wycelować i wystrzelić. Po oddaniu strzału, całą procedurę należało zacząć od początku[1].
Rozdzielne ładowanie występuje też w przypadku zespolenia pocisku z ładunkiem miotającym w całość przy zastosowaniu materiału odpalającego (kapiszon) oddzielnie. Zastosowanie w broni odtylcowej, nabój składający się z prochu, gilzy (łuski) i pocisku w całości, a oddzielny jest kapiszon, który zakłada się na kominek w zamku.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o dawnej broni palnej. Warszawa: Wydawn. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07350-3.