Rozdzielność działania
Rozdzielność działania (a. dystrybutywność działania) – specyficzna własność działania dwuargumentowego względem innego działania dwuargumentowego.
Wprowadzenie
Zależność między mnożeniem a dodawaniem liczb postaci
i podobnie z przestawioną kolejnością czynników,
wykorzystuje się, niekiedy nieświadomie, podczas prowadzenia obliczeń w pamięci:
czyli (w tym przypadku) mnożenia przez ustaloną liczbę osobno dziesiątek i jedności danej liczby.
Można też uzupełnić jeden z czynników do „okrągłej” liczby, której iloczyn łatwo obliczyć, a następnie zrównoważyć obliczenia osobno odliczając dodaną nadwyżkę:
Role mnożenia i dodawania/odejmowania w powyższych przykładach są dokładnie określone i nie można ich zamienić bez szkody dla poprawności obliczeń:
W przypadku dzielenia regułę zaobserwowaną dla mnożenia można stosować tylko częściowo: choć
to jednak
Zapisując dzielenie w postaci ułamka obliczenia można przeprowadzić zgodnie z następującym przykładem:
ale mimo wszystko, podobnie jak wyżej:
Definicja
Niech oraz oznaczają działania dwuargumentowe określone na ustalonym zbiorze [a]. Działanie jest względem [1]:
- rozdzielne lewostronnie, gdy dla dowolnych
- rozdzielne prawostronnie, gdy dla dowolnych
- rozdzielne obustronnie lub krótko rozdzielne, gdy
- zachodzą oba powyższe warunki.
Jeśli działanie jest przemienne, to powyższe warunki są równoważne logicznie i wynikają one wszystkie z jednego z nich.
Przykłady
- Arytmetyka
Dla dowolnych liczb (całkowitych, wymiernych, rzeczywistych, zespolonych)
- mnożenie jest rozdzielne względem dodawania[2] i odejmowania:
- minimum i maksimum są rozdzielne względem siebie nawzajem:
- największy wspólny dzielnik i najmniejsza wspólna wielokrotność są wzajemnie rozdzielne:
- dodawanie jest rozdzielne względem maksimum i minimum:
- Teoria mnogości
Dla dowolnie wybranych zbiorów
- część wspólna i suma zbiorów są rozdzielne względem siebie nawzajem:
- Rachunek zdań
Dla jakkolwiek ustalonych zdań logicznych
- koniunkcja i alternatywa są wzajemnie rozdzielne:
- Teoria kategorii
Dla dowolnie wybranych obiektów kategorii dwukartezjańsko domkniętej[b][c]
- produkt jest rozdzielny względem koproduktu:
Uogólnienia
Najważniejszymi strukturami matematycznymi, w których zakłada się rozdzielność działań są pierścienie (a więc i ciała) oraz kraty rozdzielne [dystrybutywne] (w tym algebry pseudoboolowskie [Heytinga] i algebry boolowskie [Boole’a]).
Definicje pierścienia uogólnia się na wiele sposobów (np. półpierścień) zachowując przynajmniej jednostronną rozdzielność mnożenia względem dodawania. Rozdzielność działań można zaobserwować również w przypadku wielu innych ważnych par działań niezwiązanych (bezpośrednio) z pierścieniami: pokazują to powyższe przykłady par działań teoriomnogościowych, i oraz rachunku zdań, i
Mnożenie przez ustalony element (z lewej lub prawej strony) traktowane jako operator jest w istocie funkcją addytywną w danym pierścieniu[d]. Takie spojrzenie na mnożenie umożliwiło rozpatrywanie działań zewnętrznych względem ustalonej grupy addytywnej, co doprowadziło do rozwinięcia teorii m.in. działań grup na zbiorach, modułów nad pierścieniami (przestrzeni liniowych nad ciałami; w tym modułów/przestrzeni sprzężonych), czy grup z operatorami.
Zobacz też
- przemienność
- łączność
- prawa de Morgana
- modularność
Uwagi
- ↑ Innymi słowy: niech dane będą funkcje oraz
- ↑ Kategoria dwukartezjańsko domknięta to kategoria kartezjańsko domknięta (tj. mająca obiekt końcowy oraz produkty i eksponenty dowolnych dwóch obiektów) wyposażona dodatkowo w obiekt początkowy i koprodukt wraz z podanym tu warunkiem rozdzielności produktu względem koproduktu.
- ↑ Kanonicznym przykładem takiej kategorii jest kategoria zbiorów z iloczynem kartezjańskim i sumą rozłączną pełniących role produktu i koproduktu.
- ↑ Obserwację tę można przyjąć jako aksjomat w definicji pierścieni, z którego wynikać będzie rozdzielność mnożenia względem dodawania.
Przypisy
- ↑ rozdzielność, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-15] .
- ↑ rozdzielność mnożenia względem dodawania, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-15] .
Bibliografia
- Andrzej Białynicki-Birula: Zarys algebry. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, seria: Biblioteka Matematyczna. Tom 63. ISBN 83-01-06260-6.
- Garret Birkhoff, Saunders Mac Lane: Przegląd algebry współczesnej. Wyd. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963.
- Helena Rasiowa: Wstęp do matematyki współczesnej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968, seria: Biblioteka Matematyczna. Tom 30.