Rozpoznanie artyleryjskie

Rozpoznanie artyleryjskie – zdobywanie danych o nieprzyjacielu, terenie i warunkach atmosferycznych.

Rozpoznanie artyleryjskie jest jednym z rodzajów zabezpieczenia działań bojowych wojsk rakietowych i artylerii. Jest ono częścią składową rozpoznania ogólnowojskowego. Prowadzone jest w ścisłym współdziałaniu z rozpoznaniem innych rodzajów wojsk, wojsk specjalnych, rozpoznaniem powietrznym, a na kierunku nadmorskim – z rozpoznaniem marynarki wojennej[1].

Rozpoznanie artyleryjskie prowadzi się z punktów obserwacyjnych, placówek i stanowisk przy użyciu przyrządów optycznych, elektronowo-optycznych, dźwiękowych, stacji radiolokacyjnych i innych środków radioelektronicznych, artyleryjskich grup rozpoznawczych, a także przez studiowanie zdobytych dokumentów, uzbrojenia i sprzętu bojowego.

Na korzyść wojsk rakietowych i artylerii rozpoznanie prowadzą także samoloty i śmigłowce lotnictwa rozpoznania artyleryjskiego.

W skład rozpoznania artyleryjskiego wchodzi

  • rozpoznanie wzrokowe,
  • rozpoznanie dźwiękowe,
  • rozpoznanie radiolokacyjne,
  • rozpoznanie radiotechniczne (rozpoznanie systemów radiolokacyjnych).

Zadania rozpoznania artyleryjskiego

  • Wykrycie i wyznaczenie współrzędnych obiektów przewidywanych do rażenia ogniem artylerii
  • Ustalenie charakteru (stopnia odporności na ogień) i wymiarów celów
  • Udział w kierowaniu ogniem;
  • Ocena terenu działań bojowych;
  • Obserwacja położenia i działania przeciwnika oraz wojsk własnych

Przypisy

  1. ↑ Sochal i Wierciński 1975 ↓, s. 54.

Bibliografia

  • [red.] Marian Laprus: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 373. ISBN 83-11-06229-3.
  • Mała Encyklopedia Wojskowa, tom III (R – Ż), Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1971, wyd. I.
  • Czesław Sochal, Ludwik Wierciński: Rozpoznanie wojskowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.