Roztocze (pajęczaki)

Roztocze
Acari
Ilustracja
Aceria anthocoptes
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

roztocze

Synonimy
  • Acarina
Roztocze z rodzaju Tuckerella są poważnym szkodnikiem cytrusów w tropikach. Zdjęcie przedstawia osobnika na łodydze herbaty (wykonane za pomocą elektronowego mikroskopu skaningowego przy powiększeniu 260 razy)

Roztocze (Acari) – liczny (ok. 30 tys. gatunków, wiele gatunków nadal nieopisanych) rząd pajęczaków, obejmujący zwierzęta od mikroskopijnych do 3-centymetrowych. Roztocze są saprofagiczne (jak np. mechowce), ale także są wśród nich pasożyty (głównie ektopasożyty) i drapieżniki. Niektóre mogą przenosić choroby lub być szkodnikami magazynowymi. Zamieszkują wszystkie strefy klimatyczne, również obszary polarne. Dostosowały się do różnych środowisk: żyją w glebie, kurzu domowym (roztocze kurzu domowego), w strefie przybrzeżnej środowisk słodkowodnych (tzw. wodopójki) a nawet w gorących źródłach.

Nauką o roztoczach jest akarologia.

Charakterystyka rzędu

Większość Acari to zwierzęta o mikroskopijnych rozmiarach (0,1 – 1 mm). U niektórych gatunków wymiary dorosłych samic, które opiły się krwią dochodzą do 30 mm[1].

Od pozostałych pajęczaków wyróżnia je budowa morfologiczna. W obrębie rzędu obserwuje się duże zróżnicowanie budowy. Ich wspólną cechą jest zlanie głowotułowia z odwłokiem i brak śladów segmentacji na zewnątrz. W ciele roztoczy wyróżnia się: gnatosomę i idiosomę. Aparat gębowy przystosowany do gryzienia lub ssania.

Gnatosoma

Pierwsza, gębowa część ciała roztocza, w jej skład mogą (ale nie muszą) wchodzić: szczękoczułki, nogogłaszczki, warga górna, nadgębie, fałd nadgardzielowy i fałd podgardzielowy.

  • Szczękoczułki służą do pobierania pokarmu; mogą tworzyć szczypce, narząd tnący, ssący lub pazur.
  • Nogogłaszczki bardzo różnie zbudowane w zależności podrzędu; czasem całkiem zredukowane, czasem niezwykle skomplikowane; mogą pełnić funkcje czuciowe.
Idiosoma

Druga, zazwyczaj większa część ciała, z odnóżami lokomocyjnymi w liczbie 4, 3, 2 lub nawet tylko 1 pary. Larwy mają zawsze 3 pary odnóży.

Okrycie ciała

Oskórek, czasem cienki lub bardzo rozciągliwy (u form krwiopijnych).

Narządy zmysłów

Oczy proste, czasem uwstecznione lub całkowity brak; tylko u gatunków morskich zaopatrzone w soczewki; u kleszczy występuje narząd Hallera, wytworzony z odnóży.

Układ krwionośny

Właściwie brak, krew z zatok krwionośnych popychana jest ruchami ciała.

Układ pokarmowy

Trzyodcinkowy, o dość złożonej budowie, z gruczołami ślinowymi, wolem, uchyłkami jelita, gruczołami wytwarzającymi substancje lepkie (u ektopasożytów).

Układ oddechowy

Tchawki, czasem wymiana przez powierzchnię ciała.

Układ wydalniczy

Cewki Malpighiego, gruczoły biodrowe.

Układ rozrodczy

Parzyste gonady i przewody wyprowadzające; u samic wielu gatunków występuje pokładełko; u samców lądzieni występuje penis.

Roztocze na kwiecie powoju polnego
Systematyka

Systematyka tej grupy pajęczaków jest przedmiotem intensywnych badań; wiele gatunków jest nadal nieopisanych. Informacje na temat systematyki tej grupy mogą się różnić, w zależności od źródła. Wyróżnia się trzy podrzędy, w zależności od budowy idiosomy i odnóży:

  • Notostigmata (inna nazwa: Opilioacarida)
    • Należą tu rodziny: Opilioacaridae.
  • Parasitiformes – dręcze
    • Należą tu grupy: Mesostigmata/Gamasida (żukowce), Ixodida (kleszcze) oraz maleńka grupa Holothyrina (8 gatunków).
    • Należą tu rodziny: Sejidae, Microgyniidae, Ichthyostomatogasteridae, Epicriidae, Arctacaridae, Zerconidae, Parasitidae, Veigaiidae, Rhodacaridae, Ologamasidae, Digamasellidae, Halolaelapidae, Eviphididae, Macrochelidae, Parholaspidae, Pachylaelapidae, Ascidae, Phytoseiidae, Otopheidomenidae, Ameroseiidae, Podocinidae, Laelapidae, Haemogamasidae, Dermanyssidae, Macronyssidae, Rhinonyssidae, Halarachnidae, Spinturnicidae, Ixodorhynchidae, Entonyssidae, Raillietidae, Diarthrophallidae, Protodinychidae, Polyaspididae, Dithinozerconidae, Uropodidae, Trachyuropodidae, Cercomegistidae, Antennophoridae, Parantennulidae, Philodanidae, Celaenopsidae, Euzerconidae, Diplogyniidae, Paramegistidae, Argasidae, Ixodidae, Amblyommidae.
  • Acariformes
    • Należą tu grupy: Actinedida (roztocze wodne/wodopójki), Oribatida (mechowce) oraz Astigmata.
    • Należą tu rodziny: Alicorhagiidae, Lordalycidae, Nanorchestidae, Pachygnathidae, Terpnacaridae, Nicoletiellidae, Eupodidae, Penthaleidae, Penthalodidae, Rhagidiidae, Tydeidae, Paratydeidae, Ereynetidae, Bdellidae, Cunaxidae, Halacaridae, Tarsocheylidae, Heterocheylidae, Dolichocybidae, Pyemotidae, Acarophenacidae, Pygmephoridae, Microdispidae, Scutacaridae, Tarsonemidae, Podapolipidae, Cheyletidae, Cheyletiellidae, Cloacaridae, Myobiidae, Harpyrhynchidae, Syringophilidae, Psorergatidae, Demodicidae, Raphignathidae, Calligonellidae, Cryptognathidae, Eupalopsellidae, Homocaligidae, Stigmaeidae, Tetranychidae, Tenuipalpidae, Linotetranidae, Phytoptidae, Eriophyidae, Diptilomiopidae, Adamystidae, Caeculidae, Anystidae, Pseudocheylidae, Calyptostomatidae, Erythraeidae, Smarididae, Johnstonianidae, Trombidiidae, Trombiculidae, Hydrovolziidae, Eylaidae, Limnocharidae, Piersigiidae, Hydrachnidae, Hydryphantidae, Hydrodromidae, Sperchontidae, Teutoniidae, Anisitsiellidae, Lebertiidae, Oxidae, Torrenticolidae, Limnesiidae, Hygrobatidae, Unionicolidae, Feltriidae, Pionidae, Aturidae, Momoniidae, Krendowskiidae, Arrenuridae, Mideidae, Athienemanniidae, Laversiidae, Mideopsidae, Neoacaridae, Chappuisididae, Acalyptonotidae, Acaridae (rozkruszki), Saproglyphidae, Carpoglyphidae, Hemisarcoptidae, Chaetodactylidae, Hyadesiidae, Anoetidae, Canestriniidae, Glycyphagidae, Labidophoridae, Chortoglyphidae, Echimyopidae, Fusacaridae, Ctenoglyphidae, Rosensteiniidae, Hypoderidae, Pyroglyphidae, Freyaniidae, Pterolichidae, Eustathiidae, Falculiferidae, Gabuciniidae, Kramerellidae, Rectijanuidae, Syringobiidae, Alloptidae, Analgidae, Avenzoariidae, Epidermoptidae, Proctophyllodidae, Xolalgidae, Dermationidae, Apionacaridae, Dermoglyphidae, Trouessartiidae, Turbinoptidae, Listrophoridae, Myocoptidae, Chirodiscidae, Atopomelidae, Psoroptidae, Audycoptidae, Yunkeracaridae, Sarcoptidae, Knemidocoptidae, Cytoditidae, Laminosioptidae, Pneumocoptidae, Palaeacaridae, Aphelacaridae, Archoplophoridae, Mesoplophoridae, Phthiracaridae, Euphthiracaridae, Oribotritiidae, Parhypochthoniidae, Gehypochthoniidae, Hypochthoniidae, Eniochthoniidae, Heterochthoniidae, Cosmochthoniidae, Haplochthoniidae, Sphaerochthoniidae, Brachychthoniidae, Atopochthoniidae, Pterochthoniidae, Eulohmanniidae, Perlohmanniidae, Epilohmanniidae, Nothridae, Camisiidae, Malaconothridae, Trhypochthoniidae, Nanhermanniidae, Hermanniidae, Hermanniellidae, Liodidae, Gymnodamaeidae, Licnodamaeidae, Plateremaeidae, Belbidae, Damaeidae, Belbodamaeidae, Cepheidae, Polypterozetidae, Microzetidae, Eremulidae, Damaeolidae, Eremobelbidae, Eremaeidae, Megeremaeidae, Liacaridae, Xenillidae, Astegistidae, Metrioppiidae, Tenuialidae, Gustaviidae, Carabodidae, Tectocepheidae, Oppiidae, Suctobelbidae, Autognetidae, Caleremaeidae, Anderemaeidae, Thyrisomidae, Hydrozetidae, Limnozetidae, Ameronothridae, Podacaridae, Cymbaeremaeidae, Micreremidae, Kodiakellidae, Licneremaeidae, Passalozetidae, Scutoverticidae, Oribatulidae, Haplozetidae, Oripodidae, Ceratozetidae, Mycobatidae, Chamobatidae, Mochlozetidae, Zetomimidae, Pelopidae, Oribatellidae, Achipteriidae, Tegoribatidae, Galumnidae, Parakalummidae.

Bezpośrednio z rzędu roztoczy wyróżnia się nadrodzinę Eriophoidea – szpeciele.

Problemy nazewnicze

W polskim języku naukowym słowo "roztocza" jest synonimem pojęcia saprofity i dotyczy głównie przedstawicieli grzybów i bakterii. Czasem prowadzi to do pomieszania znaczeń ze słowem "roztocze" oznaczającym grupę pajęczaków (Acari), zwłaszcza ze względu na homonimię niektórych form deklinacyjnych tych słów. Stąd też w opracowaniach popularnych i języku potocznym upowszechnia się określanie pajęczaków nazwą "roztocza", które według obecnych zasad jest zarezerwowane dla saprofitów.

Formalnie wybrane formy deklinacyjne tych podobnie wyglądających wyrazów wyglądają w następujący sposób[2]:

  • pajęczak: mianownik l.poj. roztocz (r. męski), mianownik l.mn. roztocze;
  • forma geomorfologiczna (obecnie stosowana niemal wyłącznie w nazwach geograficznych typu Roztocze): mianownik l.poj. roztocz (r. żeński), mianownik l.mn. roztocze.

Galeria


Przypisy

  1. Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
  2. Słownik ortograficzny PWN. [dostęp 2008-09-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-22)].

Bibliografia

  • Baker E. 1952. An Introduction to Acarology. New York, The MacMillan Company.
  • Halliday RB, Walter DE, Proctor HC, Norton RA & Colloff MJ (Eds.). 2001. Acarology, Proceedings of the 10th International Congress. [5-10 July 1998] CSIRO Publishing, Melbourne.
  • Krantz GW. 1978. A Manual of Acarology Second Edition. Oregon State University Book Stores, Corvallis.
  • Krivoluckij D. A., 1976. Rol pancirnych kleszczej w biogeocenozach. Zool. 55, 226–236.
  • Niedbała, W. 1980. Mechowce – roztocze ekosystemów lądowych. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
  • Skubała P., 2002. Rozwój fauny roztoczy na hałdach, czyli jak przyroda walczy z przemysłem. Kosmos 51, 195-204.
  • Walter DE & Proctor HC. 2001. Mites in Soil, An interactive key to mites and other soil microarthropods. ABRS Identification Series. CSIRO Publishing, Collingwood, Victoria.
  • Woolley T. 1988. Acarology: Mites and Human Welfare. New York, Wiley Interscience.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Flat mite, Brevipalpus phoenicis.jpg
The Flat Mite (Brevipalpus phoenicis) carries the Leprosis Virus in Citrus, a disease currently in South America but moving North. Magnified 600X. False colors added. (LTSEM) Plate # 27305.
House Dust Mite.jpg
North American House Dust Mite, a major creator of allergens.
MitesMassing.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Trombidium.spec.1706.jpg
Autor: Olei, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Please report references to olei@despammed.com.
Convolvulus arvenvis with mites.jpg
Autor: Alvesgaspar, Licencja: CC BY 2.5
Convolvulus arvensis flower with velvet mites (Trombidium spec.)
Yellow mite (Tydeidae) Lorryia formosa 2 edit.jpg
Historically, mites have been difficult to study because of their minute size. But now, ARS scientists are freezing mites in their tracks and using scanning electron microscopy to observe them in detail. Here a yellow mite, Lorryia formosa, commonly found on citrus plants, is shown among some fungi. False color. Magnified about 850x.
Peacock mite, Tuckerella sp.jpg
The Peacock mite, a beautiful but important pest on citrus in the tropics, shown here on a tea stem. Magnified 260X (with a low-temp scanning electron microscope). (LTSEM) Plate # d27487. Courtesy, Erbe, Pooley: USDA, ARS, EMU. "All of the micrographs on the web site are in the public domain and can be freely used." --Christopher Pooley. Reference: http://emu.arsusda.gov/typesof/default.html English Wikipedia, original upload 23 March 2005 by Brian0918
Rust Mite, Aceria anthocoptes.jpg
Electron scan micrography of Aceria anthocoptes.
Yellow mite (Tydeidae), Lorryia formosa.jpg
This is an overhead view of the Lorryia formosa mite. Magnified about 200×. Scanning electron microscopy allows mites to be viewed from different angles. Photo by Eric Erbe; digital colorization by Chris Pooley.