Roztrzeplin wiechowaty
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | roztrzeplin | ||
Gatunek | roztrzeplin wiechowaty | ||
Nazwa systematyczna | |||
Koelreuteria paniculata Laxm. Novi Comment. Acad. Sci. Imp. Petrop. 16: 563 (1772)[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Roztrzeplin wiechowaty[5], mydleniec wiechowaty[6] (Koelreuteria paniculata Laxm.) – gatunek rośliny z rodziny mydleńcowatych. Rodzajowa nazwa naukowa została nadana na cześć niemieckiego przyrodnika Josefa Gottlieba Koelretera[7][5]. Gatunek występuje naturalnie w Chinach i Korei[3][5], gdzie rośnie w podszycie świetlistych lasów dębowo-sosnowych[7].
Gatunek rozpowszechniony został jako dekoracyjne drzewo parkowe[5].
Morfologia
- Pokrój
- Duży krzew lub małe drzewo rozgałęziające się już tuż nad ziemią[5], osiągające wysokość 6-8 (-15) i szerokości 5 metrów. Korona jest kopulasta, szeroka, dość regularna i gęsta[5]. W młodości korona jest kulistawa, w starszym wieku płasko wysklepiona do parasolowatej[7].
- Liście
- Opadające na zimę, długości do 35 centymetrów, ustawione skrętolegle, nieparzystopierzasto złożone, składające się z 7-15 podłużniejajowatych listków długości 3-8 centymetrów, barwy ciemnozielonej, natomiast młode listki są barwy jaskrawoczerwonej; jesienią liście przebarwiają się na pomarańczowo lub pomarańczowobrązowo[7].
- Kora
- Brunatnoszara, pionowo bruzdowana lub listewkowana. Gałązki czerwonawobrunatne[5].
- Kwiaty
- Małe – o średnicy ok. 1 cm, składają się z 4 żółtych płatków korony i 5 zielonkawych działek kielicha. Zebrane są w luźne wiechy powstające na szczytach pędów i osiągające do 50 cm długości[5].
- Owoce
- Rozdęte torebki o cienkich, pergaminowatych ściankach, początkowo zielonkawe, później czerwonobrązowe. Długo utrzymują się na gałązkach. Zawierają liczne, czarne nasiona[7][5].
Zastosowanie
W Japonii z nasion roztrzeplinu produkuje się różańce[7]. Rozpowszechnione w wielu krajach drzewo parkowe[5].
Uprawa
- Wymagania
- Preferuje stanowiska słoneczne, dobrze znosi wysoką temperaturę, znosi suszę; w młodości wrażliwy na przymrozki; odporny na warunki typowo miejskie. Gleby świeże do suchych, o dużej zawartości wapnia. Unika gleb ciężkich, wilgotnych, gliniastych i ilastych[7].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).
- ↑ a b c Koelreuteria paniculata Laxm.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-09-16].
- ↑ Koelreuteria paniculata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Bruno T. Kremer (tłum. Władysław Matuszkiewicz): Drzewa. Warszawa: GeoCenter International, 1995, s. 230. ISBN 83-8614639-7.
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 104, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ a b c d e f g Helmut Pirc, 2004. Bäume von A – Z. Ulmer Eugen Verlag.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Koelreuteria paniculat - Leaves and inflorescences
Autor: Athenchen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Koelreuteria paniculata in the Botanical Garden of the University of Vienna
A picture of the bark of Koelreuteria paniculata.
Koelreuteria paniculata fruit pod, dissected into three pieces, showing seeds