Rubén Olivares

Rubén Olivares

Rubén Olivares w 2010
Pseudonim	El Púas
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1947 Meksyk
Obywatelstwo	Meksyk
Wzrost	166 cm
Styl walki	praworęczny
Kategoria wagowa	kogucia, piórkowa
Bilans walk zawodowych
Liczba walk	105
Zwycięstwa	89
Przez nokauty	79
Porażki	13
Remisy	3

Rubén Olivares (ur. 14 stycznia 1947 w Meksyku) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii koguciej i piórkowej.

Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1965. Pierwsze 24 walki wygrał przez nokaut lub techniczny nokaut. Pierwszym znanym przeciwnikiem, z którym się zmierzył, był były mistrz świata wagi muszej Salvatore Burruni, którego Olivares pokonał przez TKO w 3. rundzie 31 marca 1968 w Meksyku. 23 maja 1969 w Inglewood stoczył zwycięski pojedynek o prawo walki o mistrzostwo świata z byłym mistrzem olimpijskim Takao Sakurai, którego pokonał przez TKO w 6. rundzie.

22 sierpnia 1969 w Inglewood pokonał przez nokaut w 5. rundzie obrońcę tytułu Lionela Rose'a z Australii i został nowym mistrzem świata federacji WBA i WBC w wadze koguciej. W obronie zdobytego tytułu pokonał 12 grudnia tego roku w Inglewood Alana Rudkina z Wielkiej Brytanii przez TKO w 2. rundzie i 18 kwietnia 1970, również w Inglewood, swego rodaka Chucho Castillo na punkty. W walce rewanżowej Castillo odebrał Olivaresowi pas mistrzowski, wygrywając 16 października tego roku w Inglewood przez TKO w 14. rundzie. Olivares odzyskał tytuł w swej trzeciej walce z Castillo 2 kwietnia 1971, która, jak poprzednie, toczyła się w Inglewood, wygrywając na punkty.

W 1971 Olivares pokonał jeszcze byłego mistrza świata kategorii muszej Efrena Torresa (10 lipca w Guadalajarze, TKO w 4. rundzie, walka towarzyska), Kazuyoshiego Kanazawę (25 października w Nagoi, (przez nokaut w 14. rundzie) i Jesúsa Pimentela (14 grudnia w Inglewood, przez TKO w 11. rundzie). W kolejnej walce o tytuł 19 marca 1972 w Meksyku przegrał przez nokaut w 8. rundzie ze swym rodakiem Rafaelem Herrerą. Herrera pokonał go również w walce towarzyskiej 14 listopada tego roku.

Olivares przeniósł się do kategorii piórkowej. 23 czerwca 1973 w Inglewood zdobył tytuł mistrza NABF (North American Boxing Federation) wygrywając przez poddanie w 9. rundzie z przyszłym dwukrotnym mistrzem świata, niepokonanym dotąd Bobbym Chaconem. 9 lipca 1974, także w Inglewood, zdobył wakujący tytuł mistrza świata WBA wagi piórkowej, nokautując w 7. rundzie Zensuke Utagawę. W pierwszej obronie tego pasa został jednak znokautowany w 13. rundzie przez Alexisa Argüello 23 listopada tego roku w Inglewood.

W 1975 Olivares kolejno: zdobył tytuł mistrza świata WBC kategorii piórkowej, wygrywając 20 czerwca przez TKO w 2. rundzie z Bobbym Chaconem, utracił ten tytuł po porażce na punkty 20 września z Davidem Koteyem i przegrał w towarzyskiej walce z przyszłym mistrzem świata Dannym "Little Red" Lopezem przez nokaut w 7. rundzie. Wszystkie te walki stoczono w Inglewood.

Później walczył ze zmiennym szczęściem. 20 sierpnia 1977 w Inglewood przegrał jednomyślnie z Chaconem, 28 kwietnia 1978 w Ciudad Obregón pokonał przez TKO w 2. rundzie przyszłego mistrza świata José Luisa Ramíreza (była to jedyna porażka przed czasem w karierze Ramíreza), a 21 lipca 1979 w Houston po raz ostatni walczył o pas mistrza świata, przegrywając przez TKO w 12. rundzie z Eusebio Pedrozą. Kontynuował karierę do 1981, a później stoczył jeszcze po walce w 1986 i 1988.

Został wybrany w 1991 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy.

Linki zewnętrzne

• James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 540-543. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.)
• Ruben (El Puas) Olivares, International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-01-19]  (ang.).
• "Rockabye" Ruben Olivares ("El Puas"), The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-01-19]  (ang.).
• Wykaz walk zawodowych Olivaresa, boxrec.com [dostęp 2013-01-19]  (ang.).