Rubato

Rubato (z wł., dosł. „obrabowanie”) – chwiejność tempa wynikająca z dowolnego wydłużania i skracania dźwięków podczas wykonywania utworów. Grane w taki sposób, by średni rytm na przestrzeni frazy lub taktu granego rubato był zgodny z oryginalnym[1].

Pojęcie rubata nie jest ściśle zdefiniowane, wchodzi w skład interpretacji dzieła i zależy od wykonawcy.

Rubato w muzyce było szeroko stosowane już w XVIII w., mistrzem w grze rubato był Wolfgang Amadeus Mozart. Rubato charakterystyczne jest też dla muzyki romantycznej, np. Fryderyka Chopina[1]

Na przykład, zgodnie z praktyką wykonania walca wiedeńskiego, w takcie o metrum 3/4, zawierającym 3 równe ćwierćnuty, można zróżnicować ich rzeczywistą długość, wydłużając drugą kosztem trzeciej; niemniej, długość całego taktu pozostaje taka sama.

Przypisy

  1. ↑ a b [Zasady Muzyki, F. Wesołowski, s. 77] rozd. Agogika i Dynamika.

Bibliografia

  • Franciszek Wesołowski - "Zasady Muzyki", Polskie Wydawnictwo Muzyczne SA, Kraków 2008