Rubieżewicze

Rubieżewicze
Рубяжэвічы
Ilustracja
(c) Alex Zelenko, CC BY-SA 4.0

Kościół św. Józefa
Państwo

 Białoruś

Obwód

miński

Rejon

stołpecki

Populacja (2009)
• liczba ludności


220[1]

Nr kierunkowy

+375 177

Kod pocztowy

222142

Tablice rejestracyjne

5

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Rubieżewicze”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia53°41′N 26°52′E/53,683333 26,866667
Portal Białoruś

Rubieżewicze (biał. Рубяжэвічы, Rubiażewiczy) – wieś w rejonie stołpeckim, w obwodzie mińskim na Białorusi, leżąca pomiędzy rzekami Suła i Przekul. Centrum administracyjne rubieżewickiego sielsowietu. Siedziba parafii prawosławnej (pw. św. Mikołaja Cudotwórcy)[2] i rzymskokatolickiej (pw. św. Józefa).

Miasto magnackie hrabstwa kojdanowskiego położone było w końcu XVIII wieku w powiecie mińskim województwa mińskiego[3].

Historia

Wiosną 1906 roku rosyjska policja wykryła w majątku Rubieżewicze tajną polską szkołę. Nauczyciele otrzymali kary[4]. Od 1919 Rubieżewicze znajdowały się pod polską administracją, a w latach 1921–1939 leżały na terytorium II Rzeczypospolitej w pobliżu granicy z Białoruską SRR, były miasteczkiem i siedzibą wiejskiej gminy Rubieżewicze.

Według spisu z 1921 roku w miasteczku mieszkało 903 Żydów. Od jesieni 1941 do 1943 istniało tam getto, w którym uwięziono ok. 1,7 tys. osób, także z miejscowości Naliboki. W listopadzie 1942 rozstrzelano ok. 1000 osób. Obecnie w miejscu egzekucji, pod miastem, przy drodze do Dzierżyńska, znajduje się tablica upamiętniająca to wydarzenie[5].

Zabytki

  • Kościół św. Józefa, parafialny
  • Cmentarz żydowski
  • Drewniany młyn wodny nad Sułą - obecnie w ruinie

Zabytki zniszczone

  • Cerkiew cmentarna
  • Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy
  • Kościół św. Antoniego z Padwy - drewniany, zniszczony w 1972
  • Synagoga

Inne obiekty

  • Cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja Cudotwórcy z 2000 r., parafialna[2]

Rubieżewicze w kulturze

Miejscowość pojawia się na kartach powieści Sergiusza Piaseckiego Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy[6].

Przypisy

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. a b Приход храма Святителя Николая Чудотворца д. Рубежевичи. molod-eparchy.by. [dostęp 2021-03-12]. (ros.).
  3. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 100.
  4. Życie społeczno-kulturalne. Oświata. W: Między nadzieją…. s. 34.
  5. Gmina żydowska przed 1939. Żydowski Instytut Historyczny, 2001-02-17. [dostęp 2009-12-31].
  6. Sergiusz Piasecki: Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy. Dziekanów Leśny: LTW, 2020, s. 186. ISBN 978-83-7565-297-0.

Bibliografia

  • Dariusz Tarasiuk: Między nadzieją a niepokojem. Działalność społeczno-kulturalna i polityczna Polaków na wschodniej Białorusi w latach 1905–1918. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, 2007, s. 211. ISBN 978-83-227-2629-7.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Minsk oblast location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Позиционная карта Минской области

Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:

  • С: 55.09° с.ш.
  • Ю: 52.31° с.ш.
  • З: 25.86° в.д.
  • В: 29.64° в.д.