Ruby da Cherry

Ruby da Cherry
Ilustracja
Ruby da Cherry (na lewo)
Imię i nazwisko

Aristos Norman Petrou

Data i miejsce urodzenia

22 kwietnia 1990
Metairie

Pochodzenie

Nowy Orlean

Gatunki

alternatywny hip-hop, trap, phonk, cloud rap, shadow rap, emo hip-hop, trap metal, horrorcore

Zawód

raper, producent muzyczny

Aktywność

od 2014

Wydawnictwo

G*59 Records

Powiązania

Juicy J, Fat Nick, Pouya, Denzel Curry, Ramirez, Black Smurf, Germ, Getter Travis Barker

Współpracownicy
Scrim
Zespoły
Suicideboys
Strona internetowa

Ruby da Cherry, właściwie Aristos Norman Petrou (ur. 22 kwietnia 1990 w Metairie) – amerykański raper, autor tekstów, producent muzyczny, jeden z założycieli wydawnictwa płytowego G*59 Records, a także członek grupy muzycznej Suicideboys[1].

Życie prywatne

Aristos urodził się w Metairie[2]. Jego matka jest Amerykanką, ojciec zaś Grekiem cypryjskim, który przybył do Stanów po otrzymaniu stypendium na University of New Orleans, jest byłym trenerem piłkarskim stowarzyszenia w Mount Carmel Academy[3].

Zainteresowanie muzyką młodego Petrou rozpoczęło się, gdy miał 7 lat, wtedy też zaczął grać na skrzypcach. Gdy miał dziesięć lat próbował swoich sił w grze na perkusji, co poskutkowało dołączeniem do zespołu muzycznego w szkole średniej. Ruby początkowo znalazł się w zespole punkrockowym Vapo-Rats jako jego perkusista. Rozczarowany apatią, którą jego koledzy z zespołu okazywali w kierunku przyszłości zespołu, Petrou odszedł, aby kontynuować karierę w Hip-hopie ze swoim kuzynem Scottem Arceneaux Jr., obecnie znanym jako Scrim. Pracował też w restauracji swojego ojca jako kelner do 2015 roku[4].

Kariera

W 2013 Aristos ukończył studia, a jego rodzice kupili mu aparat Canon T3I jako prezent podyplomowy. Edytował wcześniej filmy, ale nie wiedział, jak to zrobić poprawnie, zaczął więc używać Scotta jako przedmiotu testowego. Scott tworzył wówczas mixtape’y dla zabawy i rytmy dla innych artystów[1].

Tak rozpoczęła się ich współpraca. Scott tworzył projekty poboczne, a Aristos później je modyfikował. Z czasem nabrał pewności co do rapowania i w 2014 utworzyli Suicideboys[1].

W 2014 wydali swój pierwszy mixtape, Kill Your$elf Part I: The $uicide $aga, od tamtego czasu wydali jeszcze innych 19 mixtape’ów z serii Kill Yourself. Zadebiutowali na listach przebojów albumów Billboard Top R&B / Hip-hop w swoim mixtape’ie Radical $uicide. Album zajął 17 miejsce na liście przebojów i był jednym z ich najbardziej udanych do tej pory dzieł. Niektóre z najbardziej popularnych utworów to „Paris”, „Dead Batteries”, „Magazine”, „2nd Hand” i „O Pana!”. Pod koniec 2017 roku mieli wydać swój debiutancki album I Do not Wanna Die in New Orleans, ale od tego czasu został przełożony[1].

Ich muzyka została zakwalifikowana jako Dark trap. Najczęstsze tematy ich muzyki to depresja, samobójstwa i śmierć. Pod koniec 2015 Suicideboys dołączyli do Greyscale Tour wraz z artystami: Ramirez, Black Smurf i Jgrxxn. Na początku 2016 dołączyli do raperów Pouya, Fat Nick, Germ i innych artystów podczas trasy koncertowej $outh $ide $uicide Tour. Suicideboys są niezwykle popularni w Europie. Wystąpili w Splash! (festiwal w Niemczech), Woo Hah! (festiwal w Holandii) oraz Blockfest (festiwal w Finlandii)[1].

Dyskografia

Alter ego[5]

Alter ego rapera może mieć różne przepływy, style rapowania i/lub liryczne znaczenie.

Ruby Da Cherry
SLAMDUNKASAUR

(Jako producent muzyczny)

Yung Plauge
7th Ward Lord
7th Ward Dragon
7th Ward Charizard
James $pleen
Yung Mutt
Norman Atomic
Oddy Nuff da Snow Leopard
Spooky da Scary
Lil Uzi the Anti-Christ
Yung $lumber
Lord of Loneliness
Yung $now
Romeo da Black Rose
Ruby Soho
Shawty Burn-A-Church
Lil No Flash
The $uicidal $hepherd
Papa Pine
OG Lion Mane
Lil Oozing
Choking Boy
Prince Mononoke the Frozen Shogun
$nowmane
Yung Maraschino
Lil Infected
Lil Waaaaaa
Yung Ooze
Raindrop Walka
Prince of Tides
DuckBoy
George Washington’s AR-15
Southside Shawty
40 Blunts

Przypisy

Media użyte na tej stronie