Rudnica (herb szlachecki)

Rudnica – polski herb szlachecki

Rudnica
Rudnica II

Opis herbu

Na tarczy dwupolowej dzielonej w słup, gdzie – pole prawe błękitne, a pole lewe srebrne, podkowa srebrna, pośrodku, barkiem ku górze na obu polach tarczy położona, wewnątrz niej, strzała srebrna, grotem ku górze, ku barkowi podkowy – w słup umieszczona. W klejnocie, trzy pióra strusie sponad korony szlacheckiej wieńczącej hełm. Labry zdobiące herb – błękitne, podbite srebrem[1].

Odmiana herbu

Herb Rudnica posiada swoją odmianę[2].

Herbowni

Bernatowicz[3], Chrzczonowicz, Chrzenowicz, Downarowicz, Eliaszewicz, Eljasewicz, Jodkiewicz, Jodkowicz, Kasperski, Kniaźnin, Kostecki, Kszanowicz, Leparski, Majewski, Mejer, Merchelewicz, Meyer, Mierchelewicz, Narutowicz, Nowogoński, Nowohoński, Obrocki, Obrócki, Pierzchalski, Przybytek, Przybytko, Pukiński, Radecki, Rajuniec, Rasławowicz, Rodkiewicz, Rodowicz, Rodziewicz, Rudnicki, Sabiłło, Sarnowski, Sipajło, Starzyński, Stulgiński, Szymkiewicz, Warkalewicz, Wiełowicz, Wieszejko, Zdanowicz, Zielanowicz[4].

Linki zewnętrzne

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Tadeusz Gajl, Herbarz Polski Od Średniowiecza Do XX Wieku, Gdańsk: Wydawnictwo L&L, 2007, ISBN 978-83-60597-10-1, OCLC 233447252.
  2. ↑ Herb Rudnica2 z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
  3. ↑ Siarhiej Rybčonak: Herboŭnik biełaruskaj šlachty. T. 2. Miensk: НАРБ, 2007, s. 276-277. ISBN 978-985-6372-52-3. (biał.) (odm. herbu) (pol.)
  4. ↑ Herb Rudnica z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla

Media użyte na tej stronie