Rudniki (powiat staszowski)

Artykuł

50°28′1″N 21°16′28″E

- błąd

39 m

WD

50°32'N, 21°19'E

- błąd

19663 m

Odległość

365 m

Rudniki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

staszowski

Gmina

Połaniec

Sołectwo

Rudniki[1]

Wysokość

167 m n.p.m.

Liczba ludności (2021)

434[2]

Strefa numeracyjna

15

Kod pocztowy

28-230[3]

Tablice rejestracyjne

TSZ

SIMC

0803733[4]

Położenie na mapie gminy Połaniec
Mapa konturowa gminy Połaniec, u góry znajduje się punkt z opisem „Rudniki”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Rudniki”
Położenie na mapie powiatu staszowskiego
Mapa konturowa powiatu staszowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Rudniki”
Ziemia50°28′01″N 21°16′28″E/50,466944 21,274444

Rudnikiwieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Połaniec[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa tarnobrzeskiego.

W latach 1867-1954 w granicach administracyjnych gminy Tursko (natenczas dzieliła się na: wioskę i folwark); a w granicach obecnej gminy Połaniec dopiero od 1 stycznia 1973 roku po reaktywacji gmin w miejsce gromad.

Wieś zlokalizowana jest przy drodze wojewódzkiej nr 764.

Historia

Wieś wymieniana w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich pod koniec XIX wieku.

RUDNIKI, wieś i folwark, powiat sandomierski, gmina Tursko, parafia Połaniec, odległość od Sandomierza 39 wiorst, mają młyn wodny na rzece Czarnej, 42 domy, 385 mieszkańców, 510 mórg (ziemi) dworskiej, 563 (mórg ziemi) włościańskiej. W 1827 roku było (tu) 34 domy, 222 mieszkańców. W XV wieku Rudniki są własnością Jana Rytwiańskiego, kasztelana krakowskiego, który miał tu 12 łanów kmiecych, karczmę, 1 zagrodziarza z rolą. Dziesięcinę snopową i konopną, wartości 8 grzywien, dawano biskupowi krakowskiemu (Długosz, Liber Beneficiorum, II, 450, 451). W 1578 roku własność kasztelana radomskiego, miała 24 osadników, 6 łanów, 1 zagrodziarza z rolą, 3 komorników, 3 biednych, 1 rzemieślnika (Pawiński, Małopolska, III, 169).

Bronisław Chlebowski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego..., t. IX.[6]

Rudniki w 1867 roku wchodził w skład gminy Tursko, z urzędem gminy w Strużkach. Sądem okręgowym dla gminy był IV Sąd Okręgowy w Staszowie (tam też była stacya pocztowa). Gmina miała 8 781 mórg rozległości ogółem (w tym 5 083 mórg włościańskich) i 4 613 mieszkańców (w tym 1,4 proc. pochodzenia żydowskiego, tj. 63 żydów). W skład gminy wchodziły jeszcze: Antoszówka, Dąbrowa, Luszyca, Matyaszów, Nakol, Niekrasów, Niekurza, Okrągła, Ossala, Pióry, Szwagrów, Strużki, Sworoń, Trzcianka, Tursko Małe, Tursko Wielkie, Tursko Wola, Zaduska Kępa i Zawada[7].

W 1895 roku ówczesna parafia Połaniec należała do ówczesnego dekanatu sandomierskiego i liczyła wówczas 5 514 dusz[8].

Demografia

Współczesna struktura demograficzna wioski Rudniki na podstawie danych z lat 1995-2009 według roczników GUS, z prezentacją danych z 2002 roku[9]:

Tabela 1.1 Poziom populacji wioski w przedziałach wiekowych
WYSZCZEGÓLNIENIEJ.
m.
POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w przedziałach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEM0-910-1920-2930-3940-4950-5960-6970-7980+
I.OGÓŁEMos.410486673485344373011
odsetek%10011,71617,811,712,910,79,17,42,7
1.WEDŁUG PŁCI
A.Mężczyznos.2082333433032201584
odsetek%50,85,6810,57,37,84,93,721
B.Kobietos.20225333018212422227
odsetek%49,26,187,34,45,15,85,45,41,7


Rysunek 1.1 Piramida populacji – struktura płci i wieku wioski
Tabela 1.2 Poziom populacji wioski w grupach wiekowych
WYSZCZEGÓLNIENIEJ.
m.
POPULACJA MIESZKAŃCÓW
(w grupach wiekowych w 2002 roku)
OGÓŁEMMężczyznKobiet
I.OGÓŁEMos.410208202
odsetek%10050,849,2
1.W WIEKU
A.Przedprodukcyjnymos.974750
odsetek%23,711,512,2
B.Produkcyjnymos.242141101
odsetek%5934,424,6
a.mobilnymos.16710067
odsetek%40,724,416,3
b.niemobilnymos.754134
odsetek%18,3108,3
C.Poprodukcyjnymos.712051
odsetek%17,34,912,4

Dawne części wsi – obiekty fizjograficzne

W latach 70. ubiegłego wieku przyporządkowano i opracowano spis lokalnych części integralnych dla Rudnik zawarty w tabeli 1.

Tabela 1. Wykaz urzędowych nazw miejscowych i obiektów fizjograficznych[10]
Nazwa wsi – miastaNazwy części wsi
– miasta
Nazwy obiektów fizjograficznych
– charakter obiektu
I. Gromada POŁANIEC
  1. Rudniki
  1. Blech
  2. Wymysłów
  1. Blech — pole
  2. Błonie — pole, pastwisko
  3. Mostki — pole
  4. Ogrody — łąka, pole
  5. Piskornik — łąka, bagno
  6. Twardówka — pole
  7. Za Rzeką — pole
  8. Zamiany — pole
  9. Zwierzyniec — las

Uwagi

Przypisy

  1. Mieczysław Machulak: Jednostki pomocnicze Gminy i Miasta Połaniec. [w:] Jednostki pomocnicze / Statuty sołectw i osiedli w Mieście i Gminie Połaniec [on-line]. Połaniec, 2010-03-03, Biuletyn Informacji Publicznej Urzędu Miasta i Gminy Połaniec [dostęp 2010-10-26]. (pol.).
  2. Wieś Rudniki w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2022-03-16] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1099 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Rudniki (12, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 936.
  7. Filip Sulimierski (red. naczelny), Bronisław Chlebowski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. XII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1892, s. 657.
  8. Bronisław Chlebowski (red. naczelny), Władysław Walewski (red.): Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Według planu Filipa Sulimierskiego i z pomocą zgromadzonych przez niego materyałów. Nakładem Władysława Walewskiego do końca tomu X. Od tomu XI, z zasiłku Kasy pomocy dla osób pracujących na polu naukowem imienia D-ra Mianowskiego. T. VIII. Warszawa: Druk „WIEKU” Nowy-Świat Nr. 61, 1887, s. 706.
  9. Baza Demograficzna – Tablice predefiniowane – Wyniki badań bieżących; Stan i struktura ludności; Ludność według płci i miast. GUS, 2011, demografia.stat.gov.pl [dostęp 2011-05-04]. (pol.).
  10. Por. Leon Kaczmarek (red. nauk. zeszytu), Witold Taszycki (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970, s. 37, 77-96.

Bibliografia

  1. Kaczmarek Leon (red. nauk. zeszytu), Taszycki Witold (red. nauk. wyd.): Urzędowe Nazwy miejscowości i obiektów fizjograficznych. 33. Powiat staszowski województwo kieleckie. Komisja ustalania nazw miejscowości i obiektów fizjograficznych (do użytku służbowego). Z: 33. Warszawa: Urząd Rady Ministrów. Biuro do Spraw Prezydiów Rad Nadzorczych, 1970.

Media użyte na tej stronie

Świętokrzyskie Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Świętokrzyskie Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 51.4 N
  • S: 50.1N
  • W: 19.6 E
  • E: 22 E
POL gmina Połaniec COA.svg
Herb gminy Połaniec
Staszów County location map02.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Staszów County with urbanized area highlighted. Geographic limits of the map:
  • N: 50.73 N
  • S: 50.30 N
  • W: 20.85 E
  • E: 21.54 E