Rudolf Dittrich
Rudolf Dittrich (ur. 25 kwietnia 1861 w Białej, zm. 16 lutego 1919 w Wiedniu) – austriacki pianista, skrzypek, organista i kompozytor muzyczny znany głównie ze swojej działalności w Japonii[1].
Życiorys
Pochodził z Białej (dziś Bielsko-Biała) na pograniczu Galicji i Śląska Austriackiego. Kształcił się w Konserwatorium Wiedeńskim w zakresie fortepianu, skrzypiec, organów i kompozycji muzycznych. Wśród nauczycieli Dittricha był Anton Bruckner, który później stał się jego sponsorem. W listopadzie 1886 poślubił Petronellę Lammer (1860–1891)[1].
W 1888 został zatrudniony przez rząd Japonii, gdzie trwała restauracja Meiji, na trzyletni kontrakt jako doradca zagraniczny. Mianowano go dyrektorem artystycznym Tokijskiej Szkoły Muzycznej (obecnie Narodowa Akademia Sztuk Pięknych i Muzyki), ponadto występował w teatrze Rokumeikan[2]. Poza ojczystym niemieckim władał biegle językiem angielskim, którego nauczał przy okazji lekcji muzyki. Dał się poznać jako surowy nauczyciel, raz doszło wręcz do uczniowskich protestów przeciwko jego metodom. Zarazem wielu z jego uczniów zrobiło pomyślną karierę[3].
W 1891 żona Dittricha zmarła z powodu zatorowości płucnej, a rząd ze względu na przygotowania do wojny chińsko-japońskiej wycofał się z dofinansowywania Tokijskiej Szkoły Muzycznej. Mimo trudności uczelni przedłużono Dittrichowi kontrakt na kolejne trzy lata.
Około 1892 związał się z wykonawczynią muzyki na shamisenie, Mori Kiku, z którą miał nieślubnego syna Otto Moriego[3]. Mori pomagała mu w transpozycji i tłumaczeniu japońskich pieśni, których zbiory ukazały się w 1894 i 1895. Opuścił Japonię w sierpniu 1894 na miesiąc przed wygaśnięciem kontraktu, pozostawiając zapisy zapewniające wsparcie finansowe dla syna, który później został zawodowym skrzypkiem. Wnuk Dittricha, Jun Negami, był aktorem i zmarł w 2005.
Po powrocie do Wiednia występował jako skrzypek. W 1901 mianowano go jednym z trzech organistów dworskich Habsburgów, w której to funkcji zastąpił Antona Brucknera. W 1906 został profesorem Konserwatorium. Przygotował gmach Towarzystwa Muzycznego, gdzie grają Filharmonicy Wiedeńscy, pod koncerty organowe.
10 lipca 1900 wziął ślub z Kathariną Kriegle, która urodziła mu dwóch synów. W październiku 1916 podczas próby koncertu upadł i od tego czasu nigdy już nie odzyskał pełnej sprawności. Zmarł trzy lata później w Wiedniu[1].
Publikacje
Rudolf Dittrich po powrocie do Europy opublikował dwa zbiory fortepianowych aranżacji tradycyjnych pieśni japońskich:
- Nippon Gakufu. Sześć japońskich pieśni ludowych zebranych i zaaranżowanych na fortepian. Wyd. Breitkopf and Härtel, Lipsk 1894.
- Nippon Gakufu. Wydanie drugie. Dziesięć pieśni japońskich zebranych i zaaranżowanych na fortepian. Wyd. Breitkopf and Härtel, Lipsk 1895.
Przypisy
- ↑ a b c Institut für kunst-und musikhistorische Forschungen, Dittrich (Dietrich), Franz Rudolf August Julius, 2002, ISBN 978-3-7001-3043-7 [dostęp 2021-09-29] (niem.).
- ↑ Yayoi Uno Everett, Frederick Lau, Locating East Asia in Western art music, wyd. 1st ed, Middletown, Conn.: Wesleyan University Press, 2004, ISBN 0-8195-6661-6, OCLC 52942780 [dostęp 2021-09-29].
- ↑ a b Helga M. Griffin, At home in exile: a memoir, Canberra, ACT, Australia 2021, ISBN 978-1-76046-427-1, OCLC 1232438554 [dostęp 2021-09-29].
Bibliografia
- Rudolf Dittrich's Japanese Song Arrangements for Piano (ang.). daisyfield.com. [dostęp 2011-12-10].
- Gerald Schwertberger: Ein österreichischer Musiker in Japan, Fujio Mori und „Madame Butterfly“ (niem.).
Media użyte na tej stronie
Rudolf Dittrich (1861-1919), musicien austro-hongrois.