Rudolf Jung (tenor)

Rudolf Jung (ur. 27 lipca 1882 w Winterthur, zm. 15 grudnia 1958) – jeden z najwybitniejszych szwajcarskich tenorów bohaterskich (Heldentenor), odtwórca ról wagnerowskich, przez wiele lat solista Opery Wiedeńskiej.

Urodził się w rodzinie inteligenckiej. Ojcem śpiewaka był Ernst Jung, architekt w Winterthur, matką Fanny z Biedermannów. Na początku swojej kariery koncertował jako baryton[1], jednakże szybko odkrył w sobie predyspozycje do tenorowej testitury, dzięki czemu dysponując dużym, ciemnym głosem poświęcił się rolom dramatycznym.

W 1911 roku w Zurychu, jeszcze jako baryton, nagrał cykl pieśni Othmara Schoeckera, z którym się przyjaźnił. Artyści często występowali wspólnie podczas koncertów dla zuryskiej publiczności, podczas których kompozytor akompaniował Jungowi na fortepianie.

Już jako tenor bohaterski był solistą największych teatrów muzycznych w Europie, w tym m.in.: solista w partiach wagnerowskich w Stadttheater Zürich[2]. W okresie szczytowej kariery występował na najważniejszych scenach w Stanach Zjednoczonych.

W USA Rudolf Jung znalazł szczególne uznanie wśród amerykańskiej krytyki muzycznej za wybitne kreacje wagnerowskie w Der Ring des Nibelungen, europejskiej publiczności znane z wiedeńskich realizacji.

Zdaniem C. Griffesa z „The New York Times” na jednym z koncertów Jung dając drugi recital w The Town Hall z pianistą Marcelem van Goolem został entuzjastycznie przyjęty, szczególnie w Pieśniach cygańskich Johannesa Brahmsa, w ariach z Tannhäusera Richarda Wagnera oraz w utworach Gabriela Faurégo, Alexandre’a Georges’a, Gustave’a Doreta i Henry’ego Purcella[3].

Amerykańska krytyka podkreślała również wyczucie artysty w muzyce Johanna Sebastiana Bacha, którą Jung wykonywał bez zbędnego sentymentalizmu i nadmiernej liryczności, tak charakterystycznych dla maniery wykonawczej z początku XX wieku. Rudolf Jung stał się w Stanach Zjednoczonych znanym i cenionym wykonawcą muzyki Franza Schuberta i Roberta Schumanna, promował również pieśni swojego przyjaciela Othmara Schoecka[4].

Przypisy

  1. Chris Walton, Othmar Schoeck: life and works, University of Rochester Press, New York, 2009, s. 357.
  2. Fritz Güttinger, Streifzüge durch die Welt des Stummfilms, Wilhelm Fink Verlag, 1992, s. 258.
  3. C. Giffes, Rudolf Jung, [w:] „The New York Times” 3/3/1922.
  4. Za: „The Ner York Times” 16/6/1922.