Rudolf Larysz

Rudolf Larysz

Data urodzenia	27 sierpnia 1901
Data śmierci	24 stycznia 1968
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Wojsko Polskie we Francji
Jednostki	10 Pułk Piechoty
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-czechosłowacka, II wojna światowa
Późniejsza praca	dyplomata
Odznaczenia

Rudolf Larysz (ur. 27 sierpnia 1901^[1], zm. 24 stycznia 1968) – polski wojskowy, dyplomata.

Życiorys

Syn Klemensa. W szeregach 10 pułku piechoty brał udział w wojnie polsko-czechosłowackiej^[2].

Podczas II wojny światowej przed końcem kampanii francuskiej w czerwcu 1940 w mieście Lens współorganizował polską organizację konspiracyjną w ramach francuskiego ruchu oporu, która kolportowała pismo „Nasza Walka”^[3][4]. W 1941 był organizatorem strajków górniczych w departamencie Pas-de-Calais^[5]; w czasie aresztowań nie został zatrzymany i przedostał się do wschodniej Francji; został skazany zaocznie na karę śmierci^[6].

Po zakończeniu wojny od listopada 1945 sprawował stanowisko Konsula Generalnego RP w Lille^[7], następnie do maja 1946 tymczasowo pełnił stanowisko Konsula RP w Lyonie^[8].

Jego żoną była Lucyna, z którą miał synów Rudolfa Wiesława (ur. 1947, funkcjonariusz Milicji Obywatelskiej w PRL^[9]) i Mariana^[10].

Zmarł 24 stycznia 1968^[11]. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera D6-3-26)^[12].

Nazwisko Rudolfa Larysza pojawiło się na liście Wildsteina, upublicznionej na początku 2005^[13][14].

Odznaczenia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (22 lipca 1949, „za zasługi położone dla Narodu i Państwa w dziedzinie przemysłu, rolnictwa, komunikacji, budownictwa, handlu państwowego, oświaty, nauki, kultury i sztuki”)^[15]
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (5 kwietnia 1946, „w uznaniu zasług położonych przy organizacji polskiego ruchu oporu we Francji i za udział w walce zbrojnej z okupantem niemieckim we Francji”)^[16]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (20 lipca 1954, „za zasługi w dziedzinie służby zagranicznej”)^[17]
• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (5 kwietnia 1946, „w uznaniu bohaterskich zasług w walce zbrojnej z międzynarodowym faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936 – 1939 r.”)^[18]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955, na wniosek Ministra Spraw Zagranicznych)^[19]
• Odznaka „Przodownik Pracy” (1952, nadana przez Centralny Zarząd Przemysłu Syntezy Chemicznej)^[20]
• Medal Pamiątkowy za Obronę Śląska Cieszyńskiego^[21]

Przypisy