Rudolf Leuckart

Rudolf Leuckart
Data i miejsce urodzenia

23 czerwca 1854
Gießen

Data i miejsce śmierci

24 lipca 1889
Lipsk

Zawód, zajęcie

chemik

Narodowość

niemiecka

Alma Mater

Uniwersytet w Heidelbergu,
Uniwersytet w Lipsku

Uczelnia

Uniwersytet w Getyndze

Carl Louis Rudolf Alexander Leuckart, ur. 23 czerwca 1854 w Gießen, zm. 24 lipca 1889 w Lipsku – chemik niemiecki, znany z odkrycia w 1885 reakcji redukcyjnego aminowania związków karbonylowych za pomocą soli amonowych kwasu mrówkowego lub formamidu do N-formyloamin, nazwaną później Reakcją Leuckarta, oraz jej modyfikacji – reakcji Leuckarta-Wallacha[1][2][3].

Był synem Karla Rudolfa Leuckarta (1822–1898), znanego niemieckiego zoologa.

Po odbyciu służby wojskowej, gdzie uzyskał stopień porucznika, studiował chemię, fizykę i mineralogię u Ruberta Bunsena oraz Gustawa Kirchhoffa w Heidelbergu. Doktorat uzyskał na uniwersytecie w Lipsku w 1879 (promotorem był Hermann Kolbe), habilitował się w Getyndze w 1883, gdzie objął katedrę profesorską. Tam zmarł wskutek nieszczęśliwego wypadku (upadek z balkonu) w 1889.

Przypisy

  1. ↑ A. W. Ingersoll. α-Phenylethylamine. „Organic Syntheses”. 17, s. 76, 1937. 
  2. ↑ Arthur I. Vogel: Preparatyka organiczna. Wyd. 2. WNT, 1984, s. 486.
  3. ↑ Leuckart, R. Ueber eine neue Bildungsweise von Tribenzylamin. „Berichte der deutschen chemischen Gesellschaft”. 18 (2), s. 2341–2344, 1885. DOI: 10.1002/cber.188501802113.