Rudolf Michałek

Rudolf Michałek
Data i miejsce urodzenia

1 lutego 1941
Pewelka

Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres

od 13 października 1985
do 3 czerwca 1989

Przynależność polityczna

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Rudolf Michałek (ur. 1 lutego 1941 w Pewelce) – prof. dr hab. inż., dr h.c. multi, profesor zwyczajny, specjalista w zakresie inżynierii rolniczej, naukowiec, dydaktyk i organizator nauki. Członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. W latach 1985–1989 poseł na Sejm PRL IX kadencji z ramienia ZSL. Był kierownikiem Katedry Inżynierii Rolniczej i Informatyki na Wydziale Inżynierii Produkcji i Energetyki Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

Życiorys

Urodził się w 1941 we wsi Pewelka w Beskidzie Żywieckim jako jeden z potomków Rozalii i Stanisława Michałków. W 1964 ukończył studia na Wydziale Rolniczym w Wyższej Szkole Rolniczej w Krakowie (dziś Uniwersytet Rolniczy), uzyskując dyplom magistra inżyniera nauk rolniczych. Niejednokrotnie zostawał wybierany najlepszym studentem uczelni. W 1965 podjął pracę w Instytucie Mechanizacji i Energetyki Rolnictwa na Wydziale Rolniczym.

Mając 28 lat, w 1969 otrzymał stopień naukowy doktora nauk rolniczych, a w 1973 habilitował się. W wieku 38 lat został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a 7 lat później (w 1986) został powołany na stanowiska profesora zwyczajnego.

W 1991 (mając zaledwie 50 lat) został wybrany na członka rzeczywistego Polskiej Akademii Nauk. Należy tu podkreślić, że średnia wieku profesorów wybieranych do PAN z ramienia Nauk Rolniczych jest zdecydowanie większa.

W 1991 został kierownikiem Katedry Mechanizacji Rolnictwa (obecnie Katedra Inżynierii Rolniczej i Informatyki) na ówczesnym Wydziale Techniki i Energetyki Rolnictwa (dziś Inżynierii Produkcji i Energetyki) AR w Krakowie.

Profesor Rudolf Michałek ma duże osiągnięcia w kształceniu kadry naukowej. Do kwietnia 2008 wypromował 14 doktorów (w tym 12 z wyróżnieniem), ośmiu jego uczniów z ośrodka krakowskiego uzyskało tytuł profesora, a 15 – stopień doktora habilitowanego. Recenzował 18 prac doktorskich, 7 habilitacyjnych, 8 wniosków o tytuł profesora oraz 14 na stanowiska profesora zwyczajnego i nadzwyczajnego. Będąc długoletnim członkiem (17 lat) Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych, z jej ramienia oceniał 28 prac doktorskich, 74 prace habilitacyjne i 61 wniosków o tytuł naukowy profesora.

Od 1990 jest prezesem Polskiego Towarzystwa Inżynierii Rolniczej. Od tego samego roku pełni funkcję wiceprzewodniczącego Rady Programowej Wydawnictw Komitetu Techniki Rolniczej PAN, od 1996 – redaktora anglojęzycznego czasopisma „Annual Review of Agricultural Engineering”, od 1993 – „Problemów Inżynierii Rolniczej”, od 1997 – „Inżynierii Rolniczej”, od 1990 „Zeszytów Problemowych Postępów Nauk Rolniczych”, a od 1992 jest redaktorem naczelnym „Biuletynu Nauka Praktyce”. Aktualnie pełni również funkcję przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Technologiczno-Przyrodniczego.

Łączny dorobek profesora obejmuje przeszło 500 pozycji, z czego ponad 200 to rozprawy naukowe. Tematyka tych prac dotyczy m.in. kosztów eksploatacji agregatów rolniczych, organizacji i ekonomiki mechanizacji rolnictwa, energochłonności produkcji rolniczej, psychologicznych i socjologicznych aspektów mechanizacji, organizacji transportu rolniczego, mechanizacji produkcji rolniczej w rejonach podgórskich i górskich, metodycznych aspektów postępu naukowo–technicznego i jego efektywności w różnych typach gospodarstw, organizacji usług technicznych dla gospodarstw indywidualnych, organizacji zaplecza technicznego mechanizacji rolnictwa, odnawialnych źródeł energii oraz metodologii i organizacji nauki.

Profesor Michałek współpracuje z wieloma uczelniami poza granicami kraju, m.in. Uniwersytetem Rolniczym w Pradze, Uniwersytetem Rolniczym w Nitrze, Uniwersytetem Technicznym w Monachium, Uniwersytetem Rolniczym we Lwowie oraz Uniwersytetem Rolniczym w Kijowie.

Został odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej oraz licznymi odznaczeniami resortowymi i regionalnymi, a wśród nich: Złotą Odznaką za Zasługi dla Ziemi Krakowskiej, dla Miasta Krakowa, woj. nowosądeckiego, bielskiego i tarnowskiego.

Godność doktora honoris causa nadały mu:

Zobacz też

Bibliografia

Media użyte na tej stronie