Rudolf Ril

Rudolf Fridrichowicz Ril, ros. Рудольф Фридрихович Риль (ur. w 1907 r. w Samarze, zm. ?) – sowiecki wojskowy (major), współpracownik Abwehry, a następnie dowódca Rosyjskiej Narodowej Armii Ludowej podczas II wojny światowej.

W 1925 r. ukończył szkołę średnią. Od 1928 r. służył w Armii Czerwonej. Przeszedł pułkową szkołę młodszych oficerów, a następnie moskiewską szkołę artyleryjską. W 1931 r. wstąpił do Wszechzwiązkowej Partii Komunistycznej (bolszewików). Od 1934 r. pełnił funkcję dowódcy szkoleniowego pułku. W 1935 r. został zastępcą dowódcy baterii artylerii. W 1936 r. awansował do stopnia porucznika. W 1939 r. ukończył Akademię Wojskową im. M. Frunzego. Został w stopniu kapitana zastępcą dowódcy pułku. Następnie objął funkcję szefa sztabu korpusu artyleryjskiego. Od 1940 r. w stopniu majora stał na czele 1 oddziału operacyjnego wydziału artyleryjskiego Uralskiego Okręgu Wojskowego. Po ataku wojsk niemieckich na ZSRR 22 czerwca 1941 r., został 14 września tego roku szefem oddziału operacyjnego 22 Armii. Jesienią dostał się do niewoli. Wkrótce podjął współpracę z Abwehrą. Działał w Wiebsku. Pod koniec 1942 r. w stopniu podpułkownika objął na krótko dowództwo Rosyjskiej Narodowej Armii Ludowej (RNNA). Był zwolennikiem rozwinięcia RNNA w narodową armię rosyjską jako sojuszniczą siłę wojskową armii niemieckiej. Przeciwnikiem tej koncepcji byli jednak Niemcy, którzy przejęli faktyczne kierownictwo nad RNNA. Po przejściu na stronę partyzantów kilkuset żołnierzy RNNA ppłk R. F. Ril na pocz. 1943 r. został odwołany do Berlina. Dalszego jego losy są nieznane. Prawdopodobnie po zakończeniu wojny wydano go Sowietom.

Linki zewnętrzne

Bibliografia

  • Oleg S. Smysłow, Пятая колонна Гитлера. От Кутепова до Власова, 2004