Rudolf Schnackenburg

Rudolf Schnackenburg (ur. 5 stycznia 1914 w Katowicach, zm. 28 sierpnia 2002 w Würzburgu) − katolicki ksiądz, jeden z najbardziej znanych teologów niemieckich XX w.

Benedykt XVI w Przedmowie do swej książki Jezus z Nazaretu nazwał Schnackenburga najwybitniejszym katolickim egzegetą niemieckojęzycznym drugiej połowy XX wieku.

Życie

Schnackenburg studiował filozofię i teologię na uniwersytetach we Wrocławiu i Monachium. We Wrocławiu otrzymał doktorat za rozprawę na temat wiary w Ewangelii Jana. Wyświęcony na kapłana, działał jako kapelan na Śląsku. Habilitował się w 1947. Od 1948 wykładał na uniwersytecie w Monachium. Od 1952 był profesorem nadzwyczajnym egzegezy na Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dillingen an der Donau. Od 1955 profesor na uniwersytecie w Bambergu. Od 1957 do 1982 wykładał jako profesor Nowego Testamentu na Julius-Maximilians University of Wuerzburg.

Schnackenburg był członkiem Papieskiej Komisji Teologów i napisał wiele książek, w tym komentarz do Ewangelii Jana, a także uczestniczył w jednym tłumaczeniu Biblii. Po przejściu na emeryturę pracował jako kapelan w domu dla osób starszych. Był też duchowym przewodnikiem dla Wspólnoty Sant'Egidio w Würzburgu. Swoje doświadczenia w tej społeczności odzwierciedla w książce Przyjaźń z Jezusem.

W 1993 wydał swoje największe dzieło – Osobę Jezusa Chrystusa w zwierciadle czterech Ewangelii.

Publikacje

• Baptism in the Thought of St. Paul. A Study in Pauline Theology, Oxford: Basil Blackwell, 1964, s. 228.
• w języku polskim: Nauka moralna Nowego Testamentu, Warszawa 1983. przekład: Franciszek Dylewski.