Rudolf Weyde
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Narodowość | polska |
| Odznaczenia | |
_2r_BAR.svg){kind=small}    | |
Rudolf Piotr Weyde (ur. 19 lipca 1883 w Siekierzyńcach, zm. ?) – polski inżynier, uczestnik walk o niepodległość Polski.
Życiorys
Urodził się 19 lipca 1883 w Siekierzyńcach w powiecie husiatyńskim[1][2]. Uzyskał tytuł inżyniera[1]. W lutym 1912 wraz z Adamem Weyde przystąpił do spółki „Iżycki i Ska” i wraz z Włodzimierzem Iżyckim został współwłaścicielem firmy[3].
Podczas I wojny światowej służył w lotnictwie c. i k. armii[2]. Uchodził za fachowca z dziedziny metalowej[4][5]. U kresu wojny w listopadzie 1918 wziął udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej[2]. 7 listopada 1918 jako ochotnik przedostał się z części zajmowanej przez Ukraińców na lotnisko objęte przez Polaków, po czym został mianowany przez jego komendanta, por. Stefana Bastyra, kierownikiem magazynów lotniczych i budynków parku lotniczego, pozostając na tej funkcji do ostatnich dni walk[4][6][5]. W krótkim czasie wspólnie z kierownikiem warsztatów inż. Władysławem Rubczyńskim stworzył bazę techniczną dla działań grupy lotniczej strony polskiej[5]. Na swojej funkcji pozostawał do ostatnich dni walk[7]. W tym czasie odbył jeden lot jako obserwator[8]. W 1920 brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1].
Był udziałowcem i zawiadowcą spółki z ograniczoną odpowiedzialnością „J. Szuman. Handel towarów żelaznych i artykułów technicznych”, zarejestrowanej 15 lutego 1926[9]. Podczas II wojny światowej działał w Armii Krajowej we Lwowie[2]. Na początku lat 70. zamieszkiwał w Krakowie[5]. Należał do Krakowskiego Klubu Seniorów Lotnictwa[2].
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych z okuciem (9 kwietnia 1921)[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[1]
- Krzyż Obrony Lwowa[1]
- Odznaka Honorowa „Orlęta”[1]
- Odznaka Nr 8 Sekcji Lotniczej Obrońców Lwowa z roku 1918[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Katalog zasobów ikonograficznych i archiwalnych Muzeum Lotnictwa Polskiego. Rudolf Weyde. muzeumlotnictwa.pl. [dostęp 2018-10-09].
- ↑ a b c d e Historia KKSL. kksl.p40.pl. [dostęp 2018-10-09].
- ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 89, s. 10, 19 kwietnia 1912.
- ↑ a b Grupa lotnicza 1918 ↓, s. 558.
- ↑ a b c d S.K.. O lwowianach, Lwowie, Małopolsce Wsch. i Wołyniu. Senior lwowskiej grupy lotniczej. „Biuletyn”. Nr 23, s. 46-47, Grudzień 1972. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Teodor Cybulski: Udział lotnictwa w kampanji polsko-ukraińskiej. W: Album Dziesięciolecia Lotnictwa Polskiego. Poznań: 1930, s. 82.
- ↑ Grupa lotnicza 1918 ↓, s. 560.
- ↑ Grupa lotnicza 1918 ↓, s. 562.
- ↑ Firmy. „Gazeta Lwowska”. Nr 181, s. 3, 12 sierpnia 1926.
Bibliografia
- Franciszek Jarzębiński, Władysław Rubczyński, Rudolf Weyde: Grupa lotnicza. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 553-563. ISBN 83-85218-56-4.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920) nadany dwukrotnie.
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaka honorowa "Orląt Lwowskich"