Rudolf Zuber

Rudolf Zuber
Rudolf Zuber siedzi drugi z lewej
Data i miejsce urodzenia	13 września 1858 Orlat
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1920 Lwów
profesor nauk geologicznych
Alma Mater	Uniwersytet Lwowski
Doktorat	1883
Profesura	1896
Polska Akademia Umiejętności
Status	członek krajowy czynny
Uczelnia	Uniwersytet Lwowski

Rudolf Zuber (ur. 13 września 1858 w Orlat, zm. 5 kwietnia 1920 we Lwowie) – polski geolog i podróżnik^[1], encyklopedysta.

Życiorys

Studiował geologię na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1881-1882 pracował jako wolontariusz w Państwowym Zakładzie Geologicznym w Wiedniu. W 1883 r. obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Lwowskim. Od 1884 był wykładowcą na tej uczelni^[1] (od 1896 jako profesor). W latach 1895-1915 kierował Katedrą Geologii i Paleontologii Uniwersytetu Lwowskiego. Od 1884 r. był współpracownikiem komisji fizjograficznej i od 1916 r. członkiem Akademii Umiejętności w Krakowie (później Polskiej Akademii Umiejętności). Był światowej sławy specjalistą i rzeczoznawcą w poszukiwaniach ropy naftowej. Był wzywany do poszukiwań ropy przez liczne kompanie i rządy. W roku 1919 jako ekspert od spraw ropy naftowej był członkiem Biura Prac Kongresowych podczas konferencji pokojowej w Paryżu.

Był encyklopedystą oraz edytorem Encyklopedii zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy - polskiej encyklopedii wydanej w latach 1898-1907 przez społeczną organizację edukacyjną Macierz Polska, która działała w Galicji w okresie zaboru austriackiego. Opisał w niej zagadnienia z zakresu mineralogii, geologii, chemii oraz przemysłu naftowego^[2].

Grób prof. Zubera na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie

Jego podróże naukowe objęły wszystkie, poza Australią, zamieszkane części świata:

• badał geologię Karpat Wschodnich
• w latach 1886-1892 prowadził prace badawcze w Argentynie (poszukiwania ropy naftowej w pobliżu Mendozy), a także w Chile, Boliwii i Wenezueli
• w latach 1900-1910 prowadził badania na Kaukazie, w Hiszpanii, Meksyku, Wenezueli, Trynidadzie, Kanadzie i Stanach Zjednoczonych
• w 1910 został zaproszony do przeprowadzenia poszukiwań w koloniach brytyjskich Afryki Zachodniej - Nigerii i Złotym Wybrzeżu (obecna Ghana). Prowadził poszukiwania również na Wybrzeżu Kości Słoniowej i na wybrzeżach Gwinei zachodnioafrykańskiej
• w 1912 wyjechał do Indii Brytyjskich, gdzie eksplorował Góry Solne (Sakhisar), w Pendżabie.
• w latach 1912–1914 odkrył w Krynicy źródła silnej szczawy alkalicznej, noszącej odtąd nazwę od swego odkrywcy

Podczas swoich wypraw prowadził rozległe badania geologiczne, znacznie wykraczające poza poszukiwanie ropy naftowej, opracowywał mapy geologiczne badanych terenów. W rejonie Cieśniny Magellana i w Kordylierach poszukiwał m.in. pokładów węgla, w czasie pobytu w Ameryce Południowej zbierał skamieliny. Rezultaty swoich badań zamieszczał w "Rozprawach Akademii Umiejętności. Wydział Matematyczno-Przyrodniczy" i czasopiśmie „Kosmos”. ^[3] W 1897 r. opracował "Mapę obszarów naftowych Galicji". Swoje spostrzeżenia i poglądy na powstanie fliszu i występujących w nim złóż naftowych zamieścił w dziele "Flisz i nafta" (1918)^[4].

W latach 1888-1889, 1898-1899 oraz 1918–1919 był prezesem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Według stanu z 1914 był wiceprezesem sekcji balneotechnicznej Krajowego Związku Zdrojowisk i Uzdrowisk we Lwowie^[5].

Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Jego synem był geolog Stanisław Zuber.

Przypisy

Bibliografia

• Ludwik Finkel: Encyklopedya zbiór wiadomości z wszystkich gałęzi wiedzy, t. I. Lwów: Macierz Polska, Nakładem Wydawnictwa Macierzy Polskiej, druk. E. Winiarza, 1898, s. III-IX.

Zobacz też

• zuber (geologia)

Linki zewnętrzne

• Publikacje Rudolfa Zubera w bibliotece Polona