Rudy Tomjanovich
Pełne imię i nazwisko | Rudy Tomjanovich, Jr. | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 24 listopada 1948 Hamtramck (Michigan) | |||||||||||||||||||||
Wzrost | 203 cm | |||||||||||||||||||||
Masa ciała | 99 kg | |||||||||||||||||||||
Kariera | ||||||||||||||||||||||
Aktywność | 1970–1981 | |||||||||||||||||||||
Szkoła średnia | Hamtramck (Hamtramck, Michigan) | |||||||||||||||||||||
College | University of Michigan (1967–1970) | |||||||||||||||||||||
Draft | 1970, numer: 2 San Diego Rockets | |||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
Rudy Tomjanovich (ur. 24 listopada 1948 w Hamtramck) – amerykański koszykarz występujący na pozycji skrzydłowego, po zakończeniu kariery zawodniczej trener koszykarski, dwukrotny mistrz NBA, jako trener Houston Rockets.
Kariera zawodnicza
Został wybrany w 1970 w pierwszej rundzie draftu przez San Diego Rockets. W swoim pierwszym sezonie w NBA spędzał na parkiecie średnio ponad 10 minut, notując ok. 5 punktów i 5 zbiórek na mecz. W następnych dwóch sezonach po przenosinach zespołu do Houston, zdecydowanie poprawił swoje statystyki. W trzecim sezonie był najlepszym strzelcem drużyny (18,7 punktu na mecz) oraz najlepszym w walce na tablicach notując średnio 11,6 zbiórek w meczu. W sezonie 1974-1975, awansował z Rakietami do pierwszych playoffów w historii drużyny. W sezonie 1976-77 zespół awansował do finału konferencji. Kolejny sezon okazał się dla Tomjanovicha bardzo pechowy. W czasie meczu z Los Angeles Lakers doszło do bijatyki, w której Rudy został uderzony w twarz, przez co pauzował przez pół sezonu. Jeszcze dziś Tomjanovich ma problemy ze słuchem, spowodowane tamtą bójką. Na parkietach spędził jeszcze trzy sezony, które nie obfitowały w sukcesy. Karierę zakończył 2 października 1981 roku, a jego numer - 45 zawisnął pod dachem hali w Houston 28 stycznia 1982. W latach 1973-1979 co rok uczestniczył w meczu gwiazd.
Kariera trenerska
Przygodę z trenerką rozpoczął w sezonie 1985-86. Był asystentem trenera Rockets. Posadę pierwszego trenera objął w trakcie sezonu 1991-92, kiedy to rozegrane były już 52 spotkania. Nie udało mu się doprowadzić zespołu do playoff. W kolejnym sezonie ta sztuka mu się udała i awansował nawet do półfinału konferencji. W kolejnym sezonie Houston Rockets wygrało aż 58 spotkań sezonu zasadniczego i zdobyło pierwsze w historii klubu Mistrzostwo ligi. Rok później udało się obronić tytuł. Nie udało się to po raz trzeci. W sezonie 1996-1997 podopieczni Tomjanovicha dotarli do finału konferencji zachodniej, w którym ulegli po wyrównanej rywalizacji Utah Jazz. Następne dwa sezony to awans do pierwszej rundy playoff. W latach 1999-2003 Rakiety nie awansowały do playoff, a Tomjanovich z powodu choroby musiał ustąpić ze stanowiska trenera.
Podsumowując, podczas dwunastu sezonów pracy w Houston doprowadził drużynę siedem razy do fazy playoff i dwa razy do tytułu Mistrzów NBA. Ekipa wygrała 56% spotkań.
W 2004 roku został szkoleniowcem Los Angeles Lakers. Obecnie jest na trenerskiej emeryturze.
Osiągnięcia
Na podstawie[1][2], o ile nie zaznaczono inaczej.
Zawodnicze
- NCAA
- Zaliczony do:
- I składu Big Ten (1969, 1970)
- II składu All-American (1970 przez Associated Press, United Press International)
- III składu All-American (1970 przez NABC)
- Lider Big Ten w zbiórkach (1969, 1970)
- Drużyna Michigan Wolverines zastrzegła należący do niego numer 45
- NBA
- Wicemistrz NBA (1981)
- Uczestnik meczu gwiazd:
- Zespół Houston Rockets zastrzegł należący do niego numer 45
Trenerskie
- Mistrzostwo NBA z Houston Rockets (1994, 1995)
- Trener drużyny zachodu podczas meczu gwiazd NBA (1997)
- Złoty medal igrzysk olimpijskich w Sydney (2000)
- Brązowy medal mistrzostw świata (1998)
- Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sławy im. Naismitha (16 maja 2021)[4][5]
Statystyki
Sezon | Klub | Średnia punktów |
---|---|---|
1970/1971 | Houston Rockets | 5.3 |
1971/1972 | Houston Rockets | 15.0 |
1972/1973 | Houston Rockets | 18.7 |
1973/1974 | Houston Rockets | 24.5 |
1974/1975 | Houston Rockets | 20.7 |
1975/1976 | Houston Rockets | 18.5 |
1976/1977 | Houston Rockets | 21.6 |
1977/1978 | Houston Rockets | 21.5 |
1978/1979 | Houston Rockets | 19.0 |
1979/1980 | Houston Rockets | 14.2 |
1980/1981 | Houston Rockets | 10.5 |
Przypisy
- ↑ Profil na realgm.com (ang.). realgm.com. [dostęp 2017-09-05].
- ↑ Profil na bentley.umich.edu (ang.). bentley.umich.edu. [dostęp 2017-09-05].
- ↑ NBA ALL-STAR LEGENDS GAME RESULTS, ROSTERS, AND PLAYERS (ang.). nba-allstar.com. [dostęp 2018-03-14].
- ↑ Q&A: Rudy Tomjanovich on his long-awaited Hall of Fame call, nba.com [dostęp 2021-11-02] (ang.).
- ↑ Profil na hoophall.com, hoophall.com [dostęp 2021-11-02] (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Basketball. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a gold medal, based on Olympic rings.svg.
Rudy Tomjanovich
Brig. Gen. Samuel Greaves (right), MILSATCOM Wing commander, presents a unit coin to Rudy Tomjanovich, former NBA champion, gold medal head coach of the Houston Rockets and the Men’s Basketball team for the 2000 Olympics, and former head coach of the Los Angeles Lakers, Feb. 12. Coach Tomjanovich visited the Space and Missile Center to support the troops as an invitation from his personal friend, Tom Meseroll, MILSATCOM Chief Engineer’s Office senior contractor. He stayed to watch team MCSW play its Intramural Basketball league game at the base gymnasium. (Photo by Stephen Schester) (released)