Rugby Europe International Championships 2022/2023
Ten artykuł dotyczy trwającego lub niedawnego wydarzenia sportowego. Informacje w nim zamieszczone mogą się zmienić lub zdezaktualizować wraz z postępem zdarzenia. Początkowe doniesienia, wyniki lub statystyki mogą być niepewne. Ostatnie aktualizacje do tego artykułu mogą nie odzwierciedlać najbardziej aktualnych informacji. |
| |||
Szczegóły | |||
Organizator | |||
---|---|---|---|
Edycja | 7 (52) | ||
Liczba zespołów | 31 | ||
Termin | 1 października 2022 – wiosna 2023 | ||
Liczba meczów | 62 |
Rugby Europe International Championships 2022/2023 – siódma edycja rozgrywek organizowanych przez Rugby Europe, w których triumfator sięga po tytuł mistrza Europy tej organizacji.
Format rozgrywek
Zgodnie z komunikatem ogłoszonym przez Rugby Europe pod koniec poprzedniego sezonu[1], nową edycję zorganizowano w znowelizowanym kształcie. Podobnie jak w poprzednich edycjach rywalizujące zespoły podzielono na grupy Championship, Trophy, Conference (podgrupy 1 i 2) oraz – potencjalnie – Development League zgodnie z miejscami zajętymi w sezonie 2021/2022. Niemniej najwyższy poziom rozgrywkowy powiększono z sześciu do ośmiu drużyn, które podzielono na dwie podgrupy. W nich rywalizacja miała odbywać się w jednomeczowym systemie każdy z każdym, po którym nastąpić miała faza pucharowa – dwie wyżej sklasyfikowane drużyny z każdej podgrupy trafiały do półfinałów, a dalej (w zależności od wyniku) do półfinału lub finału. Podobnie drużyny sklasyfikowane na dwóch niższych miejscach w każdej grupie rozgrywać miały własną fazę pucharową o miejsca 5–8[2]. Trwające wykluczenie reprezentacji Rosji z powodu wojny rosyjsko-ukraińskiej[3] sprawiło, że do rozgrywek na poziomie Championship dopuszczono aż trzy najlepsze drużyny Trophy z poprzedniego sezonu – Belgia, Polska i Niemcy[2].
W niższych grupach nie przewidziano większych zmian w porównaniu do poprzednich rozgrywek. Na drugim poziomie, w grupie Trophy rywalizację miało rozpocząć pięć zespołów (zamiast sześciu)[2][4]. Na poziomie Conference drużyn miało być łącznie 18 (w tym dywizje 1. i 2. liczące odpowiednio 10 i 8 drużyn podzielonych dodatkowo na grupy północną i południową). W momencie ogłaszania komunikatu we wrześniu 2022 roku wciąż niepotwierdzony był start najniższego poziomu, Development League[2].
W komunikacie Rugby Europe wskazano, że kwestia awansów i spadków z poziomu Championship rozstrzygana będzie w cyklu dwuletnim. Nie informowano o zmianach w tym zakresie dotyczących niższych poziomów[2], które dotąd decydowały się corocznie – najlepsza drużyna rozgrywek Develompent League awansowała do dywizji 2. poziomu Conference. Zastępowała tam zespół z ostatniego miejsca w łącznej tabeli grup północnej i południowej. Dalej najlepsza ekipa z każdej z grup dywizji 2. awansowała do dywizji 1. kosztem ostatniej drużyny tam sklasyfikowanej. Z kolei zwycięzcy obu grup dywizji 1. rywalizowali w bezpośrednim pojedynku o awans na poziom Trophy, z którego spadała drużyna najsłabsza[4].
Rugby Europe Championship
Grupa A
faza pucharowa o miejsca 1–4 |
faza pucharowa o miejsca 5–8 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Gruzja | ||||||||
2 | Hiszpania | ||||||||
3 | Holandia | ||||||||
4 | Niemcy |
Grupa B
faza pucharowa o miejsca 1–4 |
faza pucharowa o miejsca 5–8 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Belgia | ||||||||
2 | Polska | ||||||||
3 | Portugalia | ||||||||
4 | Rumunia |
Faza pucharowa
O miejsca 1–4
Półfinały | Finał | ||||||
1A | |||||||
2B | |||||||
zwycięzca 1. półfinału | |||||||
zwycięzca 2. półfinału | |||||||
Mecz o 3. miejsce | |||||||
1B | przegrany 1. półfinału | ||||||
2A | przegrany 2. półfinału |
O miejsca 5–8
Półfinały | Mecz o 5. miejsce | ||||||
3A | |||||||
4B | |||||||
zwycięzca 1. półfinału | |||||||
zwycięzca 2. półfinału | |||||||
Mecz o 7. miejsce | |||||||
3B | przegrany 1. półfinału | ||||||
4A | przegrany 2. półfinału |
Rugby Europe Trophy
zdobywca RE Trophy |
spadek do RE Conference |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Chorwacja | ||||||||
2 | Litwa | ||||||||
3 | Szwajcaria | ||||||||
4 | Szwecja | ||||||||
5 | Ukraina |
Rugby Europe Conference
Dywizja 1
Grupa północna
udział w barażu o awans do RE Trophy |
spadek do RE Conference 2 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Czechy | ||||||||
2 | Luksemburg | ||||||||
3 | Łotwa | ||||||||
4 | Mołdawia | ||||||||
5 | Węgry |
Grupa południowa
udział w barażu o awans do RE Trophy |
spadek do RE Conference 2 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Bułgaria | ||||||||
2 | Cypr | ||||||||
3 | Izrael | ||||||||
4 | Malta | ||||||||
5 | Słowenia |
Dywizja 2
Grupa północna
awans do RE Conference 1 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Andora | ||||||||
2 | Dania | ||||||||
3 | Finlandia | ||||||||
4 | Norwegia |
Grupa południowa
awans do RE Conference 1 |
Drużyna | Mecze | Wygrane | Remisy | Przegrane | Bilans punktów | Różnica | Punkty dodatkowe | Punkty | |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | Bośnia i Hercegowina | ||||||||
2 | Czarnogóra | ||||||||
3 | Serbia | ||||||||
4 | Turcja |
Przypisy
- ↑ Two big matches in the Rugby Europe Trophy on Saturday, Rugby Europe, 18 marca 2022 [dostęp 2022-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-18] (ang.).
- ↑ a b c d e New Format for Rugby Europe Championship, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-16] (ang.).
- ↑ Rugby Europe Statement – Russia and Belarus Suspension, Rugby Europe, 1 marca 2022 [dostęp 2022-03-14] [zarchiwizowane z adresu 2022-03-02] (ang.).
- ↑ a b The structure and format of the Rugby Europe International Championships, Česká rugbyová unie [dostęp 2016-09-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-24] (ang.).
- ↑ Rugby Europe Championship 2023, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
- ↑ Trophy 2022, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
- ↑ Conference 1 North, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
- ↑ Conference 1 South, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
- ↑ Conference 2 North, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
- ↑ Conference 2 South, Rugby Europe [dostęp 2022-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2022-09-18] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flaga Finlandii
Autor: San Jose, derivative ARvєδuι +, Licencja: CC BY-SA 4.0
Map of 2021-22 Rugby Europe International Championships participants