Rugi chłopskie

Rugi chłopskie – działania polegające na całkowitym lub częściowym usuwaniu chłopów z uprawianej przez nich ziemi, w celu powiększenia obszaru folwarku pańszczyźnianego. Rugi odegrały też znacząca rolę w przekształceniu folwarku feudalnego w folwark kapitalistyczny[1].

Na ziemiach polskich rugowanie chłopów z tzw. gruntów rustykalnych miało miejsce już w średniowieczu i związane było z komasacją dóbr wielkiej własności ziemskiej. Częściowo ograniczył to zjawisko układ ziemski. W okresie rozwoju folwarku pańszczyźnianego, rozpoczynającego się w XV w. rugi polegały głównie na przenoszeniu chłopów na grunty o gorszej jakości gleb, np. piaszczyste, kamieniste. W Polsce przeciw rugom występował Stanisław Staszic, a zakazywał rugów uniwersał połaniecki wydany w 1794 przez Tadeusza Kościuszkę.

Proces rugów chłopskich w Prusach w niewielkim stopniu ograniczył edykt wydany w 1749 r. przez Fryderyka II, a w Galicji rugów zakazano w 1786 r. patentem wydanym przez cesarza Józefa II Habsburga[2], który obowiązywał aż do uwłaszczenia chłopów w 1848 r.

W Księstwie Warszawskim dekret grudniowy z 1807 r. umożliwiał usuwanie chłopów z gruntów rustykalnych nawet bez odszkodowania, co stało się powodem masowego powiększania folwarków. W Księstwie Warszawskim i Królestwie Polskim w latach 1807–1863 chłopi utracili około 16% swoich gruntów. Na skutek rugów i oczynszowania stan ludność bezrolnej w 1859 roku w Królestwie Polskim przekroczył 1 300 000 osób[1]. Proces samowolnych rugów chłopskich przerwało ostatecznie uwłaszczenie chłopów[3].

Odpowiedzią na rugowanie chłopów z uprawianych przez nich ziem był ukaz cara Mikołaja I Romanowa z 7 czerwca 1846 roku, zwany ukazem czerwcowym[4].

Dla polskich historyków ocena skali i uciążliwości rugów była sprawą dyskusyjną. W początkowym okresie PRL-u podkreślano ich znaczenie, uznając rugi za świadectwo dominacji i niesprawiedliwości feudała. Natomiast w okresie wcześniejszym, jak i później uważano, że rugi nie miały aż tak istotnego znaczenia[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Skodlarski 1997 ↓, s. 109.
  2. ↑ Kieniewicz 1989 ↓, s. 19.
  3. ↑ Mączak 1981 ↓, s. 220.
  4. ↑ Caban i Markowski 1999 ↓, s. 18.
  5. ↑ Leszczyński 2020 ↓, s. 170-171.

Bibliografia

  • Stefan Kieniewicz, Manifest 22 stycznia 1863 roku, Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1989, ISBN 83-223-2384-0.
  • Antoni Mączak, Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku. O.Ż, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1981.
  • Adam Leszczyński, Ludowa historia Polski. Historia wyzysku i oporu. Mitologia panowania, wyd. 1, Warszawa: Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o., 2020, ISBN 978-83-280-8347-9.
  • Janusz Skodlarski, Zarys historii gospodarczej Polski do 1945 roku, Warszawa-Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1997, ISBN 83-01-12364-8 (pol.).
  • Wiesław Caban, Mieczysław Markowski, Wieś a dwór na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, wyd. 1, Kielce: Wyższa Szkoła Pedagogiczna im. Jana Kochanowskiego, 1999, ISBN 83-7133-106-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Wikimedia Community Logo.svg
Logo społeczności Wikimedia. Proszę zauważyć, że w przeciwieństwie do większości logotypów związanych z ruchem Wikimedia, to logo nie jest zarejestrowane jako znak towarowy.