Rulik nadrzewny

Rulik nadrzewny
Ilustracja
Młode i starsze okazy rulika nadrzewnego
Systematyka[1]
Domena

eukarionty

Królestwo

Protozoa

Typ

śluzowce

Klasa

Myxogastrea

Rząd

Liceida

Rodzina

Reticulariidae

Rodzaj

rulik

Gatunek

rulik nadrzewny

Nazwa systematyczna
Lycogala epidendrum (J.C. Buxb. ex L.) Fr.
Syst. mycol. (Lundae) 3(1): 80 (1829)

Rulik nadrzewny, rulik groniasty (Lycogala epidendrum (J.C. Buxb. ex L.) Fr.) – gatunek śluzowca[2].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Reticulariidae, Liceida, Myxogastria, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa[2].

Synonimy naukowe[3]:

  • Galeperdon epidendron (L.) Weber ex F.H. Wigg. 1780
  • Lycogala miniatum Pers., 1794
  • Lycoperdon epidendron Bull. 1791
  • Lycoperdon epidendrum J.C. Buxb. ex L. 1753
  • Lycoperdon sphaericum Gled. 1753
  • Reticularia miniata (Pers.) Poir. 1804

Morfologia

Młode okazy są koloru żywoczerwonego lub pomarańczowego, później przebarwiają się na szarobrązowo. Są miękkie, z czerwoną śluzowatą masą protoplazmy wewnątrz[4]. Pojedynczy okaz ma średnicę do 15 mm. Jest to tzw. zrosłozarodnia. Okryta jest dwuwarstwową okrywą (perydium). Okrywa zewnętrzna (egzoperydium) miejscami rozdwaja się i tworzy pęcherzyki. Pomiędzy obiema okrywami znajduje się włośnia rzekoma, której nitki przebijają okrywę wewnętrzną (endoperydium) i wnikają do zarodni.

Zarodniki są bezbarwne, o powierzchni siateczkowanej i pokrytej brodawkami. Mają średnicę zarodniki 4–7 μm. Niedojrzała masa zarodników ma barwę różowo-fioletową[5].

Tryb życia

Rulik nadrzewny występuje na zmurszałych pniakach, przeważnie w małych grupkach, zwykle w lecie po deszczach. Podobnie jak inne śluzowce, żywi się bakteriami, zarodnikami grzybów i rozmaitymi mikroorganizmami. Nie atakuje drewnianych podkładów. Po dojrzeniu następuje rozerwanie okrywy i uwolnienie zarodników[4]. Okrywa zazwyczaj pęka nieregularnie[5].

Występowanie

Gatunek kosmopolityczny, występuje pospolicie na całym świecie, na wszystkich kontynentach (oprócz Antarktydy)[6]. W Polsce jest pospolity[7].

Przypisy

  1. CABI databases [dostęp 2014-09-25].
  2. a b Index Fungorum [dostęp 2014-01-03].
  3. Species Fungorum [dostęp 2014-01-03].
  4. a b E. Garnweidner, H. Borowska, A. Skirgiełł, Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 234, ISBN 83-7319-976-4.
  5. a b Gary H. Lincoff, Gary H. National Audubon Society Field Guide to North American Mushrooms. New York: Random House. 1931, s. 848. ISBN 0-394-51992-2.
  6. Discover Life Maps [dostęp 2014-04-18].
  7. rulik pospolity, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-04-08].
Lycogala epidendrum 2011 G1 scale.jpg
Lycogala epidendrum a3 (2).jpg
Lycogala epidendrum - ggallice - Slime mold (1).jpg
Lycogala epidendrum G36 (2).JPG

Media użyte na tej stronie

Lycogala epidendrum G3.1.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lycogala epidendrum
Lycogala epidendrum G36 (2).JPG
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 3.0
Lycogala epidendrum
Lycogala epidendrum 2011 G1 scale.jpg
Wolf's milk slime mould, groening's slime mould
Lycogala epidendrum - ggallice - Slime mold (1).jpg
Autor: Geoff Gallice from Gainesville, FL, USA, Licencja: CC BY 2.0

Myxogastria: Lycogala epidendrum

Soberania National Park, Colon, Panama
Lycogala epidendrum a3 (2).jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Lycogala epidendrum (location: Poland, Beskid Wyspowy, Kobyła)