Rum millet

Ten artykuł od 2021-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Rum millet (z tur. Naród rzymski) – zwane potocznie „prawem separacji Narodu”, prawo uznające zwierzchność prawosławnego Patriarchy Konstantynopola oraz greckokatolickiego Patriarchy Antiochii, Jerozolimy i Aleksandrii (od 1837) nad wyznawcami chrześcijaństwa w Imperium osmańskim. Przyznanie przywileju rum millet patriarsze Antiochii, Jerozolimy i Aleksandrii zatwierdził w 1838 papież Grzegorz XVI.

W systemie millet, zgodnie z którym Turcy osmańscy urządzili swoje państwo, patriarcha konstantynopolitański oraz patriarcha antiocheński zostali uznani za władców rum millet („narodu rzymskiego”), z czym wiązała się quasi-suwerenna władza świecka w zakresie sądowniczym, podatkowym i finansowym nad podległym narodem. Imperium Osmańskie stworzyło ten system na podobieństwo systemu Cesarstwa Rzymskiego, w którym władcy mniejszych państw, nie tracąc swojej suwerenności, hołdują cesarzowi rzymskiemu.

Po dziś dzień patriarchowie konstantynopolitańscy i antiocheńscy w swoich herbach używają korony królewskiej na znak posiadanych praw suwerena.