Rumieniec
Rumieniec – niezależne od woli, napadowe zaczerwienienie skóry twarzy, zwłaszcza policzków (stąd określenia „spiec raka”, „stanąć w pąsach”, „spłonić się”). Dawniej rumieniec dziewczęta wywoływały także sztucznie (na przykład nacierając policzki sokiem z kłączy konwalii majowej)[1].
Występuje u zdrowych ludzi pod wpływem emocji, zwłaszcza w sytuacji niepożądanego zainteresowania ze strony innych ludzi. Wystąpienie rumieńców wiąże się z rozszerzeniem małych naczyń krwionośnych skóry i zwiększeniem przepływu krwi przez skórę twarzy[2]. Wydaje się, że u podłoża rumieńców leży niezależna od woli odpowiedź układu współczulnego i stymulacja beta-adrenergiczna receptorów ścian tych naczyń. Mechanizm jest odmienny niż w zaczerwienieniu skóry twarzy spowodowanym spożyciem alkoholu, podnieceniem seksualnym, albo zależnym od hormonów zaczerwienieniem skóry (zespół paraneoplastyczny). Rumieniec nie powinien też być mylony ze zmianami skórnymi typu rumień, występującymi w wielu chorobach dermatologicznych.
Podkreśla się społeczne znaczenie rumieńców; zdolność do rumienienia się jest szczególnie nasilona u dzieci i w okresie młodzieńczym („rumieniec panieński”), z wiekiem odpowiedź na bodźce jest mniejsza. Zdolność do rumienienia się jest częstsza u kobiet niż u mężczyzn, oraz u ludzi o jasnym kolorze skóry.
Patologicznie nasilone czerwienienie się spowodowane zwiększonym napięciem układu współczulnego charakterystyczne jest dla zespołu lęku społecznego (ang. social anxiety disorder); występujący u tych pacjentów lęk przed czerwienieniem się określa się jako erytrofobię. Leczenie tego stanu polega na psychoterapii, w ostateczności stosuje się sympatektomię (chirurgiczne odnerwienie współczulne).
Przypisy
- ↑ Konwalia majowa – Convallaria maialis L.. Internetowy Atlas Roślin Leczniczych. [dostęp 2008-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 maja 2008)].
- ↑ Patomorfologia kliniczna. Wyd. wydanie II. s. 87. ISBN 83-200-3111-7.
Bibliografia
- Andrea Ladd: Physiology of blushing. 12-11-2000.
- Crozier WR. In praise of blushing. „J Cosmet Dermatol”. 6. 1, s. 68–71, 2007. PMID: 17348999.
- Leary MR, Britt TW, Cutlip WD 2nd, Templeton JL. Social blushing. „Psychol Bull”. 112. 3, s. 446–60, 1992. PMID: 1438638.
- Nicolaou M, Paes T, Wakelin S. Blushing: an embarrassing condition, but treatable. „Lancet”. 367. 9519, s. 1297–9, 2006. PMID: 16631894.
- Stein DJ, Bouwer C. Blushing and social phobia: a neuroethological speculation. „Med Hypotheses”. 49. 1, s. 101–8, 1997. PMID: 9247916.
Media użyte na tej stronie
Élisabeth Philippine Marie Hélène von Frankreich, genannt Madame Élisabeth, war eine französische Prinzessin. Sie war die Schwester der Könige Ludwig XVI., Ludwig XVIII. und Karl X. von Frankreich.