Rumuńska cyrylica

Najstarszy zabytek piśmiennictwa rumuńskiego – list Neacșu – zapisany cyrylicą.

Przykład użycia alfabetu transferowego

Przykład tekstu rumuńskiego («Ojcze nasz») w zapisie cyrylicą

Rumuńska cyrylica – sposób zapisu pisma w języku rumuńskim (zwanym dawniej wołoskim lub mołdawskim) oficjalnie obowiązujący do roku 1860, gdy zastąpiono ją alfabetem transferowym, a następnie, w 1862, dzisiejszym zmodyfikowanym alfabetem łacińskim.

W okresie dostosowywania rumuńskich dokumentów, map itp. funkcjonował tzw. alfabet transferowy, w którym znalazły się zarówno litery łacińskie, jak i litery cyrylicy. W alfabecie transferowym pojawiły się znaki diakrytyczne – brewis, cyrkumfleks i przecinek dolny – używane do dziś. Jednym z twórców alfabetu transferowego był Ion Budai-Deleanu.

Zastąpienie cyrylicy alfabetem łacińskim było jednym z przejawów świadomej romanizacji kultury rumuńskiej pod koniec XVIII i w XIX w. Twórcami programu romanizacji języka rumuńskiego byli przedstawiciele tzw. szkoły siedmiogrodzkiej, m.in. Petru Maior i Ion Budai-Deleanu.

Po utworzeniu Mołdawskiej Autonomicznej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej w 1924 r., powrócono do cyrylicy, uproszczonej do postaci grażdanki. Alfabet ten był używany w Mołdawskiej SRR do 1989 r., w Mołdawii Naddniestrzańskiej jest używany do dzisiaj.

Alfabet

Bibliografia

• Treptow, Kurt W. (red.): A History of Romania (Iași: The Center for Romanian Studies, 1997).