Rusa III
| ||
| król Urartu | ||
| Okres | od 605 roku p.n.e. do 595 roku p.n.e. | |
| Poprzednik | Erimena vel Sarduri IV | |
| Następca | Rusa IV | |
| Dane biograficzne | ||
| Data urodzenia | II połowa VII wieku p.n.e. | |
| Data śmierci | 605 rok p.n.e. | |
| Ojciec | Erimena | |
| Dzieci | Rusa IV | |
Rusa III – król Urartu w latach 605–595 p.n.e., syn Erimeny.
W 609 roku p.n.e. nastąpił upadek Asyrii – rywala Urartu na Bliskim Wschodzie. Na krótki okres Urartyjczycy odzyskali kontrolę nad centralną i południową częścią państwa, jednak pod naciskiem nowych wrogów, Babilończyków i Medów, zostali zmuszeni do cofnięcia się na północ do Zakaukazia. Przypuszczalnie po upadku Asyrii Urartu popadło w zależność od jej spadkobierczyni – Medii. Możliwe, że miasta urartyjskie posiadały względną autonomię przez krótki okres panowania Rusy III.
Podczas rządów Rusy III Urartu znalazło się w okresie głębokiego kryzysu. W ciągu ostatnich dziesięcioleci państwo stopniowo traciło kontrolę nad centrum. Stolica Urartu została przeniesiona z Tuszpy, położonej nad brzegiem jeziora Wan, do Tejszebaini na Zakaukaziu. Prawdopodobnie działalność Rusy III ograniczyła się do spraw gospodarki. Zachowało się kilka napisów królewskich o budowie nowych spichlerzy w Tuszpie, Erebuni i Argisztihinili.
 | Inskrypcja Rusy III, znaleziona na wzniesieniu Arin Berd. Zabytek znajduje się w Erywaniu. Inskrypcja: ...„Rusa, syn Erimeny, wzniósł ten spichlerz. Tu [umieszczono] 6848 kapi ziarna”[1]. |
Przypisy
- ↑ Н.В. Арутюнян, К.Л. Оганесян, Новые урартские надписи из Эребуни, „Вестник древней истории” 3 (1970).
Bibliografia
- Арутюнян Н.В., Биайнили (Урарту), Ереван 1970.
- „Древний Восток” 2 (1976).
- „Вестник Древней Истории” 2 (1951).
Media użyte na tej stronie