Ryan Hunter-Reay
 Ryan Hunter-Reay w 2010 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Sezon | |
| Seria | |
| Zespół | |
| Samochód | |
| Sukcesy | |
2012: Indy Racing League (mistrz) | |
| Strona internetowa | |
Ryan Hunter-Reay (ur. 17 grudnia 1980 w Dallas) – amerykański kierowca wyścigowy, mistrz serii IRL IndyCar Series z 2012 roku.
Kariera
Początki kariery
Po zdobyciu sześciu krajowych tytułów mistrzowskich w kartingu, wygrał stypendium pozwalające ścigać się w Formule Skip Barber Dodge Series. Zdobył w tej serii tytuł mistrzowski w 1999 roku. Kolejne dwa lata ścigał się w Barber Dodge Pro Series, a w 2002 roku wystartował w Formule Atlantic zajmując na koniec sezonu szóste miejsce.
Champ Car
Dobre występy w pierwszym sezonie startów w Formule Atlantic, zwróciły na Hunter-Reaya uwagę szefów zespołów serii Champ Car. W 2003 roku wystartował w debiutującym w tej serii zespole American Spirit Team Johansson i pomimo niskiego budżetu oraz słabszego nadwozia udało mu się w pierwszym sezonie startów dwukrotnie stanąć na podium, w tym raz na najwyższym stopniu – w Surfers Paradise.
W sezonie 2004 Hunter-Reay przeszedł do zespołu Herdez Competition, dla którego zdobył pierwsze pole position i zwycięstwo. Cały sezon jednak był dość nieregularny i zakończył go na 9. miejscu. W kolejnym sezonie znalazł miejsce w zespole Rocketsports, który nie był zbyt konkurencyjny i najlepsze miejsce jakie udało mu się osiągnąć to szóste (w Toronto i w Denver).
A1 Grand Prix i 24 godziny Daytony
W sezonie 2006/2007 Hunter-Reay pracował w amerykańskim zespole w serii A1 Grand Prix. Miał wystartować w Pekinie jednak problemy z torem ograniczyły czas treningów i Ryan nawet nie usiadł za kierownicą. Ostatecznie zadebiutował podczas nowozelandzkiej rundy w Taupo.
W styczniu 2007 wystartował w 24-godzinnym wyścigu Rolex 24 at Daytona razem z Jimem Matthewsem, Markiem Goossensem i mistrzem NASCAR z 2006 roku Jimmie Johnsonem. W początkowej fazie Pontiac, którym startowali prowadził w wyścigu, jednak późniejsze problemy z silnikiem sprawiły że nie ukończyli zawodów.
IRL Indycar Series
W drugiej części sezonu 2007 zespół Rahal Letterman Racing startujący w serii IndyCar ogłosił, że Ryan Hunter-Reay zastąpi Jeffa Simmonsa, którego zespół zwolnił po serii wypadków. Startując tylko w ostatnich sześciu wyścigach sezonu Ryan zapewnił sobie tytuł nowicjusza roku (Rookie of the year). Sezon 2008 to pierwszy pełny sezon w jego wykonaniu i również pierwsze zwycięstwo w tej serii (na torze Watkins Glen International). Ostatecznie zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej, najlepsze spoza kierowców z trzech najsilniejszych zespołów.
Wszystko wskazywało na to, że sezon 2009 będzie kontynuował w zespole Rahal Letterman, jednak na początku roku zespół ogłosił że z braku sponsorów nie przystąpi do rywalizacji. W tej sytuacji pomógł kontrakt z firmą odzieżową która została jednym z głównych sponsorów serii i na kilka dni przed rozpoczęciem sezonu ogłoszono, że Hunter-Reay wystartuje w drugim samochodzie zespołu Vision Racing[1]. W pierwszym wyścigu sezonu sprawił sporą niespodziankę zajmując drugie miejsce (najlepszy wynik w historii zespołu Vision Racing), później jednak notował słabsze wyniki. 12 czerwca ogłoszono, że Hunter-Reay zastąpi kontuzjowanego Vítora Meirę w zespole A.J. Foyt Enterprises[2]. W nowym zespole Ryan jeździł do końca sezonu zajmując najlepsze miejsce – czwarte – na torze w Lexington, a w klasyfikacji generalnej sezonu uplasował się na 15. miejscu.
W 2010 roku został kierowcą zespołu Andretti Autosport, dzięki wsparciu koncernu odzieżowego IZOD, równocześnie nowego sponsora tytularnego serii IndyCar. Początkowo nie miał zapewnionego pełnego programu startów, jednak bardzo dobre występy, w tym zwycięstwo w Long Beach sprawiły, że otrzymał możliwość startu we wszystkich wyścigach i w klasyfikacji sezonu zajął 7. miejsce. Sezon 2011 rozpoczął bardzo słabo. Dopiero w połowie roku uzyskał kilka lepszych wyników, w tym jedno zwycięstwo, co na koniec sezonu dało mu w klasyfikacji ponownie 7. miejsce.
Początek sezonu 2012 był dla Hunter-Reaya umiarkowanie dobry, natomiast w połowie sezonu stał się poważnym kandydatem do mistrzostwa po wygraniu trzech wyścigów z rzędu. O tytuł walczył z Willem Powerem do ostatniego wyścigu, ale ostatecznie to Ryanowi przypadł tytuł mistrzowski zdobyty różnicą zaledwie trzech punktów w klasyfikacji generalnej.
Starty w karierze
| Sezon | Seria | Zespół | Starty | PP | Zwyc. | Punkty | Pozycja |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2002 | Formuła Atlantic | Hylton Motorsports | 11 | 3 | 3 | 102 | 6. |
| 2003 | CART | American Spirit Team Johansson | 18 | 0 | 1 | 64 | 14. |
| 2004 | Champ Car | Herdez Competition | 14 | 1 | 1 | 199 | 9. |
| 2005 | Champ Car | Rocketsports Racing | 11 | 0 | 0 | 110 | 15. |
| 2006/2007 | A1 Grand Prix | A1 Team USA | 2 | 0 | 0 | 42 | 9.[3] |
| 2007 | IRL IndyCar Series | Rahal Letterman Racing | 6 | 0 | 0 | 119 | 19. |
| 2008 | IRL IndyCar Series | Rahal Letterman Racing | 18 | 0 | 1 | 360 | 8. |
| 2009 | IRL IndyCar Series | Vision Racing | 6 | 0 | 0 | 298 | 15. |
| A.J. Foyt Enterprises | 11 | 0 | 0 | ||||
| 2010 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 17 | 0 | 1 | 445 | 7. |
| 2011 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 17 | 0 | 1 | 347 | 7. |
| 2012 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 15 | 1 | 4 | 468 | 1. |
| 2013 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 19 | 3 | 2 | 469 | 7. |
| 2014 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 18 | 1 | 3 | 563 | 6. |
| 2015 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 16 | 0 | 2 | 436 | 6. |
| 2016 | IRL IndyCar Series | Andretti Autosport | 16 | 0 | 0 | 428 | 13. |
Starty w Indianapolis 500
| Rok | Nadwozie | Silnik | Start | Wynik | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|
| 2008 | Dallara | Honda | 20 | 6 | |
| 2009 | Dallara | Honda | 32 | 32 | Wypadek |
| 2010 | Dallara | Honda | 17 | 18 | Kolizja z M. Conwayem |
| 2011 | Dallara | Honda | 33 | 23 | |
| 2012 | Dallara | Chevrolet | 3 | 27 | Zawieszenie |
| 2013 | Dallara | Chevrolet | 7 | 3 | |
| 2014 | Dallara | Honda | 19 | 1 | |
| 2015 | Dallara | Honda | 16 | 15 | |
| 2016 | Dallara | Honda | 3 | 24 | |
| 2017 | Dallara | Honda | 10 | 27 | Awaria silnika |
Przypisy
- ↑ Vision Racing signs Ryan Hunter-Reay. motorsport.com, 2009-03-31.
- ↑ Foyt Racing names Hunter-Reay as No. 14 driver. motorsport.com, 2009-06-12.
- ↑ W A1 Grand Prix nie ma klasyfikacji indywidualnej – punkty i miejsce są wspólne dla całego zespołu.
Bibliografia
- Ryan Hunter-Reay. ChampCarStats.com. [dostęp 2013-11-02]. (ang.).
- Ryan Hunter-Reay at Driver Database. driverdb.com. [dostęp 2013-11-02]. (ang.).
Linki zewnętrzne
|
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Carey Akin, Licencja: CC BY-SA 2.0
Ryan Hunter-Reay practicing for the 2008 Indianapolis 500.
Autor: Nic Redhead from Birmingham, UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
Ryan Hunter-Reay at the Chevrolet Detroit Belle Isle Grand Prix 2012
Autor: Manningmbd, Licencja: CC BY-SA 3.0
Andretti Autosport's Ryan Hunter–Reay at an Andretti Autosport team autograph session at Meijer in Carmel, Indiana on Thursday, May 27, 2010.