Rybna (Tarnowskie Góry)

Rybna

Dzielnica Tarnowskich Gór
Zabudowania przy ul. Powstańców Warszawskich w najstarszej części Rybnej
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	tarnogórski
Miasto	Tarnowskie Góry
W granicach Tarnowskich Gór	27 maja 1975
Zarządzający	Dariusz Łuczak
Powierzchnia	6,83 km²
Populacja (31.12.2018) • liczba ludności	2 562[1]
• gęstość	375,1 os./km²
Strefa numeracyjna	(+48) 32
Kod pocztowy	42-680
Tablice rejestracyjne	STA
Położenie na mapie Tarnowskich Gór Rybna
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Rybna
Położenie na mapie województwa śląskiego Rybna
Położenie na mapie powiatu tarnogórskiego Rybna
50°27′52″N 18°47′27″E/50,464472 18,790917
Portal Polska

Rybna (niem. Rybna) – dzielnica Tarnowskich Gór.

Położenie

Rybna jest położona w zachodniej części miasta. Obejmuje większą część dawnej wsi i gminy Rybna. Od zachodu graniczy z sołectwem Miedary w gminie Zbrosławice, zaś z pozostałych stron z innymi dzielnicami Tarnowskich Gór:

• od południa ze Starymi Tarnowicami – granicę stanowi ulica Sielanka,
• od wschodu z Opatowicami oraz – na krótkim, około 400-metrowym odcinku – ze Śródmieściem-Centrum – granicę stanowi ul. Juliana Tuwima oraz droga polna łącząca tę ulicę z ulicą Sielanką,
• od północy ze Strzybnicą – granicę stanowi linia kolejowa nr 144.

Nazwa

Nazwa wsi została wymieniona w 1415 roku w dokumencie erygującym parafię w Tarnowicach. Nie ulega wątpliwości, że odnosi się do bezpośredniej bliskości rzeki bogatej w ryby^[2]. Topograficzny opis Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość jako samodzielną wieś pod obecnie używaną, polską nazwą Rybna^[3].

Historia

W 1865 roku we wsi było 2 młynarzy, 3 rolników, 20 ogrodników oraz 2 posiadaczy ziemskich^[3].

Herb

Dzielnica posiada też własny herb z rodu rodziny Warkotsch.

Według statutu dzielnicy Rybna do 2015 roku herbem dzielnicy był:

Zabytki

W tej dzielnicy znajduje się Pałac w Rybnej – wybudowany w 1796 roku w stylu barokowym i klasycystycznym. Odbywają się w nim koncerty muzyki poważnej.

Transport

Transport drogowy

Przejazd kolejowo-drogowy na granicy Rybnej i Strzybnicy

Najważniejszą ulicą przebiegającą przez dzielnicę jest ulica Powstańców Warszawskich o długości ok. 2,5 km. Tworzy ona układ ulicówkowy dawnej wsi, współcześnie stanowi drogę powiatową nr 3239S powiatu tarnogórskiego. Rozpoczyna swój bieg na skrzyżowaniu z ulicą Zagórską na terenie Strzybnicy, następnie prowadzi w kierunku południowym, by po ok. 1,5 km skręcić na zachód. Kilometr dalej kończy się na granicy Tarnowskich Gór z Miedarami w gminie Zbrosławice^[5][6][7].

Ulica Zagórska, będąca częścią drogi krajowej nr 11, przebiega przez północno-wschodnią część Rybnej i łączy dzielnicę z centrum miasta^[8][9].

Od ulicy Powstańców Warszawskich odchodzą w kierunku wschodnim i południowo-wschodnim ulice Starowapienna (część drogi powiatowej nr 3310S^[5]) i Polarna (droga gminna nr 270 199 S^[10]) łączące Rybną z Opatowicami, a w kierunku południowym ulica Laryszowska (droga gminna nr 270 114 S^[10]) kończąca się na granicy miasta z Laryszowem^[5][10].

Komunikacja miejska

Znajdujący się w granicach administracyjnych Rybnej przystanek Strzybnica Zawiszy

Publiczny transport zbiorowy na terenie Rybnej obejmuje wyłącznie przewozy autobusowe, których organizatorem od 1 stycznia 2019 jest Zarząd Transportu Metropolitalnego Górnośląsko-Zagłębiowskiej Metropolii. Wcześniej przewozy organizowane były przez MZKP Tarnowskie Góry.

Przez Rybną przejeżdżają i zatrzymują się autobusy linii^[11]:

• 78 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Park Hutnika – Rybna Lotników – Miedary Posesja 17),
• 129 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Zawiszy – Boruszowice Hanusek – Brynek Technikum – Tworóg Dworzec PKP – Koty – Potępa – Ziętek – Krupski Młyn Słoneczna),
• 142 (Tarnowskie Góry Dworzec – Osada Jana – Bobrowniki Śląskie Poczta – Tarnowskie Góry Kopalnia Zabytkowa – Stare Tarnowice Osiedle Przyjaźń – Opatowice Wiejska – Rybna Lotników – Strzybnica Kościelna),
• 143 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Zawiszy – Boruszowice Hanusek – Nowa Wieś Pętla – Tworóg Zamek),
• 180 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Fazos – Opatowice Pastuszki – Rybna Lotników – Miedary Tarnogórska – Połomia Gospoda – Jasiona – Wojska Kościół – Kolonia Kotków – Wielowieś Szkoła – Świniowice Skrzyżowanie),
• 614 (Miasteczko Śląskie Osiedle – Lasowice Osiedle – Osada Jana – Tarnowskie Góry Dworzec – Stare Tarnowice Osiedle Przyjaźń – Stare Tarnowice Pętla – Opatowice Wiejska – Rybna Lotników),
• 615 (Miasteczko Śląskie Osiedle – Lasowice Osiedle – Osada Jana – Tarnowskie Góry Dworzec – Stare Tarnowice Osiedle Przyjaźń – Opatowice Wiejska – Rybna Lotników),
• 670 (Tarnowskie Góry Dworzec – Strzybnica Zawiszy – Pniowiec Pętla),
• 736 (Pniowiec Pętla – Strzybnica Park Hutnika – Rybna Lotników – Miedary Tarnogórska),
• 780 (Stare Tarnowice Ośrodek Rehabilitacji – Opatowice Wiejska – Rybna Lotników – Strzybnica Park Hutnika – Tarnowskie Góry Dworzec – Nakło Śląskie – Świerklaniec Park – Kozłowa Góra – Osiedle Wieczorka Dworzec – Piekary Bazylika – Szarlej Kaufland).

W granicach administracyjnych dzielnicy znajdują się przystanki: Rybna Lotników, Rybna Szkoła, Rybna Pałac, Rybna, Rybna Tołstoja, Rybna Starowapienna i Strzybnica Zawiszy oraz przystanki na żądanie: Rybna Przepompownia, Rybna Posesja 68 i Strzybnica Ogrodnictwo^[11].

Transport kolejowy

Północną granicę dzielnicy tworzy linia kolejowa nr 144 łącząca stacje Tarnowskie Góry i Opole Główne. W Strzybnicy, tuż przy granicy z Rybną, znajduje się stacja Tarnowskie Góry Strzybnica, na której ruch pasażerski został zawieszony w grudniu 2011 roku wraz z wejściem w życie nowego rozkładu jazdy likwidującego cztery pary pociągów relacji Tarnowskie Góry – Zawadzkie – Opole Główne. Powodem jest wycofanie się województwa śląskiego z organizacji przewozów na tej linii spowodowane niską frekwencją w pociągach^[12].

Przypisy

Bibliografia

• Felix Triest: Topographisches handbuch von Oberschliesen. Breslau: Verlag von Wilh. Gottl. Korn, 1865.
• Rybna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 60 .