Rydynger
Rydynger (Rydygier, Rüdiger, Rüdiger I, Rüdinger) – polski herb szlachecki z nobilitacji.
Spis treści
Opis herbu
Opis herbu z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:
W polu czerwonym ramię zbrojne, srebrne, trzymające hak rybacki złoty.
Klejnot: na zawoju złoto-czerwonym godło w słup między dwoma skrzydłami orlimi; prawym w pas czerwono-srebrnym, lewym w pas srebrno-czerwonym.
Labry czerwone, podbite srebrem.
Juliusz Karol Ostrowski blazonuje herb nieco inaczej dodając błękitne obramowanie tarczy, zaś trzymany przez ramię przedmiot opisując jako motykę lub kotwicę. Tynktury skrzydeł w klejnocie nie są opisane[2].
Najwcześniejsze wzmianki
Nadany Kasprowi Rüdigerowi, rajcy toruńskiemu 16 listopada 1569[3]. Anna Wajs podaje, że nobilitacja objęła też synów Kaspra[4].
Herbowni
Ponieważ herb Rydynger był herbem własnym, prawo do posługiwania się nim przysługuje tylko jednemu rodowi herbownemu:
Rydynger (Ridger, Rüdiger, Rydger, Rydgier, Rydyger, Rydygier).
Bibliografia
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne
- Herb Rydynger z listą nazwisk w elektronicznej wersji Herbarza polskiego Tadeusza Gajla
Przypisy
- ↑ Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: WIelka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
- ↑ Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897-1906, s. 334.
- ↑ Józef Szymański: Herbarz rycerstwa polskiego z XVI wieku. Warszawa: DiG, 2001, s. 255. ISBN 83-7181-217-5.
- ↑ Anna Wajs: Materiały genealogiczne, nobilitacje, indygenaty w zbiorach Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie. Warszawa: DiG, 2001, s. 104. ISBN 83-7181-173-X.
Herby | |
---|---|
Elementy herbu | |
Oznaki godności | |
Inne | |
Działy heraldyki |
- Wikiprojekt Herby
- Portal:Heraldyka