Ryhor Wasilewicz

Ryhor Wasilewicz
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1955
Mińsk

Prezes Sądu Konstytucyjnego Republiki Białorusi
Okres

od 1997

Poprzednik

Waleryj Cichinia

Ryhor Wasilewicz
Doktor nauk prawnych
Alma Mater

Białoruski Uniwersytet Państwowy

Doktorat

1984

Habilitacja

1994

Ryhor Alaksiejewicz Wasilewicz (biał. Рыгор Аляксеевіч Васілевіч, ros. Григорий Алексеевич Василевич, Grigorij Aleksiejewicz Wasilewicz; ur. 13 lutego 1955 w Mińsku) – białoruski prawnik, prezes Sądu Konstytucyjnego Republiki Białorusi; doktor nauk prawnych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego); zwolennik prezydenta Alaksandra Łukaszenki.

Życiorys

Urodził się 13 lutego 1995 roku w Mińsku w Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1980 roku ukończył Białoruski Uniwersytet Państwowy, a od 1983 roku pracował na nim jako wykładowca. W 1984 roku uzyskał stopień kandydata nauk (odpowiednik polskiego stopnia doktora). Od 1986 roku pracował w sekretariacie Rady Najwyższej Białoruskiej SRR. W 1994 roku uzyskał stopień doktora nauk prawnych (odpowiednik polskiego stopnia doktora habilitowanego). W tym samym roku był członkiem Sądu Konstytucyjnego Republiki Białorusi. W czasie prac pierwszego składu Sądu w latach 1994–1996 wielokrotnie wykazywał rozbieżność poglądów z jego prezesem, Waleryjem Cichinią. Aktywnie wspierał prezydenta Alaksandra Łukaszenkę. Brał udział w opracowaniu projektu nowej konstytucji Białorusi, który został poddany pod referendum w listopadzie 1996 roku. W 1997 roku został prezesem Sądu Konstytucyjnego Republiki Białorusi[1]. Zasiada w redakcji czasopisma naukowego „Preliminary Investigation”[2].

Odznaczenia

  • Zasłużony Prawnik Białorusi (1994)[1]

Udział w łamaniu praw człowieka

2 lutego 2011 roku znalazł się na liście pracowników organów administracji Białorusi, którzy za udział w domniemanych fałszerstwach i łamaniu praw człowieka w czasie wyborów prezydenckich w 2010 roku otrzymali zakaz wjazdu na terytorium Unii Europejskiej[3]. Jak prokurator generalny Wasilewicz nadzorował postępowanie w sprawie wszystkich osób zatrzymanych po stłumieniu pokojowych demonstracji w dniu 19 grudnia 2010 r.[4].

Prace

  • Otwietstwiennost′ storon za priczinienije uszczerba. Mińsk: 1989. (ros.).
  • Parłamient Riespubliki Biełaruś. Konstitucyonno-prawowoj aspiekt. Mińsk: 1995. (ros.).
  • (z Taisiją Dounar i Iosifem Jucho): Historyja kanstytucyjnaha prawa Biełarusi. Mińsk: 2001. (biał.).

Przypisy

  1. ↑ a b Kto… ↓, s. 277–278
  2. ↑ Официальный сайт научно-практического журнала "Предварительное расследование"
  3. ↑ Pouny spis 208 biełaruskich czynounikau, jakim zabaronieny ujezd u ES. Nasza Niwa, 2011-10-11 12:05. [dostęp 2011-10-11]. (biał.).
  4. ↑ L_2012285PL.01000101.xml, EUR-Lex [dostęp 2021-08-12].

Bibliografia

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.